قهوه چشمانت بیشه زار بود

نگاه کن به پنجره ی تاریکی پیچید مشام عطر اقاقیا نوری تابان بَر آمد باد شروع به وَزیدن گرفت پروانه از پیله ی خویش به بیرون جزم رفتن نمود اما تو نیستی در کنار صندلی تنهاییِ من آفتاب روی سایهشاعر:هوشنگ افخمی فرد