فلر سپری اتشین مقابل موشکهای دشمن+فیلم و عکس

برای بسیاری از کسانی که با مقوله هوانوردی آشنایی چندانی ندارند فلر و چف مانند سلاحی آتشین هستند که از هواپیما به بیرون پرتاب میشوند در صورتی که این دو سپری دفاعی برای هواپیما یا بالگرد هستند.
به گزارش پارسینه، هواپیماها و بالگردها باید برای حفاظت از خود سیستمی داشته باشند که در مقابل موشک ها آنها را بیمه کند به این کار برای این است که همیشه و در همه شرایط امکان پشتیبانی هوایی وجود ندارد و در شرایطی هواپیمای جنگنده یا ترابری و بالگرد به راحتی با یک موشک حرارتی ساقط نشود.
فلر سپری آتشی در مقابل موشک های حرارتی
کارکرد فلرها این گونه است که وقتی پدافند هوایی یا حتی در داگ فایت یا نبرد تن به تن هوایی، هواپیما (اعم از نظامی و ترابری) شناسایی شد، خدمه پدافند یا خلبان هواپیمای مهاجم، موشک حرارتی به سوی هواپیما شلیک میکرد. این موشکها در واقع با قفل اولیه روی هدف، حرارت خارج شده از خروجی موتور هواپیما را دنبال کرده و ادامه مسیر میدهند.
موشکهای حرارتی توسط دوربینهای فروسرخی که قابلیت سنجش حرارت توسط سنسورهای حرارتسنج را دارا هستند، حرارت خروجی موتور هواپیما را رهگیری کرده و با طی مسیر، به هواپیما یا بالگرد اصابت میکنند. این روشی بسیار ساده برای هدف قرار دادن پرندههای نظامی است و بارها در کشورهای مختلف به خصوص در اوکراین و سوریه، توسط گروههای تروریستی، این کار عملی شده است که البته در برخی نمونهها، خلبانان در مورد موشکهای دوش پرتاب حرارتی توانستهاند از اصابت موشک، فرار کنند.
باریکه های آلمینیومی که جان هواپیما را نجات می دهند
اما در نبرد هوایی تنها فلر چاره ساز نیست و ممکن است موشک از نوع حرارتی نباشد و از نوع راداری باشد و در این شرایط باید از چف استفاده شود رشته های آلمینیومی که می تواند.
چَف یا همان باریکه، پوشالههایی هستند که خلبان با رهاسازی آن، موجب ایجاد سطح مقطع راداری کاذب کرده و با این کار امواج تابانده شده از سوی موشک، توسط چف جذب و بازتابش داده میشود تا موشک، از هدف اصلی خود یعنی هواپیمای نظامی غافل شود.
چفها، تارهایی از جنس آلومینیوم هستند که معمولا از همان محفظههای فلر به بیرون پرتاب میشوند، البته ناگفته نماند که در حال حاضر، بسیاری از جنگندهها، دیگر متکی به سیستم دستی پرتاب چف و فلر نسیتند بلکه به صورت هوشمند و خودکار هم، اقدام به پرتاب میکنند.
خوشبختانه در ایران تمام جنگنده های ایرانی دارای این دو محافظ هوایی هستند و در ایران مشکلی از این بابت وجود ندارد و در عین ناباوری باید گفت ایران جزو محدود کشورهایی است که می تواند تسلیحات نظامی خود را اگرچه فرسوده به نظر می رسند اما با علم روز بروز کند.