درمان زگیل تناسلی، ماندگارترین روش

روش های درمان زگیل تناسلی عبارتند از: کرایوتراپی، کوتر و لیزر زگیل تناسلی که هر کدام معایب و مزایایی دارند. علاوه بر این بسیاری از افراد پمادهای زگیل تناسلی را به این روش ها ترجیح می دهند. در این مقاله با انواع درمان های زگیل تناسلی آشنا شوید.

در صورتی که زگیل های تناسلی برای شما ناراحتی ایجاد نمی کنند، ممکن است نیازی به درمان آن ها وجود نداشته باشد. اما در صورتی که علائمی از جمله خارش، سوزش و درد داشته و یا زگیل های آشکار سبب ناراحتی احساسی او می شوند، پزشک می تواند به وسیله جراحی یا دارو به از بین رفتن آن ها کمک کند. با این وجود، این ضایعات می توانند پس از درمان مجددا ایجاد شوند. هیچ روشی برای درمان ویروس ایجاد کننده زگیل های تناسلی وجود ندارد.

امکان دارد برای از بین بردن زگیل های بزرگتر به جراحی نیاز باشد. چنین زگیل هایی معمولا به داروها پاسخگو نبوده و در صورت بارداری ممکن است، نوزاد در حین زایمان در معرض آن ها قرار گیرد. گزینه های جراحی برای درمان زگیل تناسلی شامل موارد زیر می شوند:

انجماد یک تاول در اطراف زگیل به وجود می آورد. همزمان با اینکه پوست التیام می یابد ضایعات از بین رفته و به پوست جدید امکان پدیدار شدن می دهند. امکان دارد که فرد به چندین جلسه کرایو تراپی نیاز داشته باشد. عوارض جانبی عمده این روش شامل درد و تورم می شوند.

این فرایند با استفاده از یک جریان الکتریکی زگیل ها را می سوزاند. احتمال دارد، فرد مقداری درد و تورم را پس از این فرایند احساس کند.

پزشک می تواند جهت بریدن زگیل ها از ابزار های مخصوص جراحی استفاده کند. در این روش نیاز به بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی می باشد. همچنین، امکان داشتن مقداری درد پس از این عمل وجود دارد.

این روش، که به وسیله ی نور های پر قدرت انجام می شود می تواند پرهزینه باشند. این روش ها معمولا برای زگیل های بسیار متعدد یا مقاوم به درمان استفاده می شوند. عوارض جانبی این درمان ها شامل درد و ایجاد جای زخم می باشند.

در هنگام عدم وجود علائم، هیچ درمانی برای عفونت HPV در مردان وجود ندارد. درعوض، پزشکان مشکلات مرتبط با سلامتی را درمان می کنند که توسط ویروس HPV به وجود آمده اند. هنگامی که زگیل های تناسلی ظاهر می شوند، می توان از طیفی از روش های درمانی استفاده کرد. بیمار می تواند پماد های تجویز شده را در خانه استفاده کرده و یا پزشک به وسیله جراحی یا کرایو تراپی زگیل ها را از بین ببرد.

برخی پزشکان درمان زود هنگام زگیل ها را توصیه نمی کنند زیرا زگیل های تناسلی می توانند به صورت خود به خود رفع شوند. همچنین، ممکن است پدیدار شدن تمامی زگیل ها مدتی طول بکشد. بنابراین، فردی که زگیل های خود را به محض پدیدار شدن درمان می کند ممکن است در آینده مجددا به درمان نیاز داشته باشد.

سرطان مقعد می تواند به وسیله پرتو درمانی، شیمی درمانی و جراحی درمان شود. روش های درمانی مخصوص به مرحله سرطان، بزرگی تومور و میزان انتشار سرطان بستگی دارند.

از آنجایی که زگیل ها می توانند در عمق بدن یک زن تشکیل شوند، احتمالا پزشک به انجام یک معاینه لگنی نیاز داشته باشد. امکان دارد پزشکان یک محلول اسیدی خفیف را که به پدیدار شدن بهتر زگیل ها کمک می کند به بدن فرد اعمال کنند.

همچنین، پزشک می تواند یک آزمایش پاپ اسمیر برای بیمار انجام دهد. در این آزمایش یک سواب (مانند گوش پاک کن) به آن ناحیه وارد می کنند تا سلول هایی را از دهانه رحم بدست آورند. این سلول ها بعدا می توانند از نظر ابتلا به HPV آزمایش شوند.

انواع خاصی از HPV می توانند سبب نتایجی غیر عادی در آزمون پاپ اسمیر شوند که این نتایج ممکن است، بیانگر تغییراتی پیش سرطانی باشند. در صورتی که پزشک موارد غیر عادی را تشخیص دهد، احتمال دارد فرد به آزمایش های غربالگری متعددی برای پایش هر گونه تغییر نیاز داشته باشد.

در صورتی که یک خانم بوده و در ارتباط با احتمال ابتلای خود به نوعی از HPV که می تواند سبب ایجاد سرطان دهانه رحم شود نگران هستید، پزشک می تواند برای شما یک آزمایش DNA انجام دهد. این آزمایش تعیین می کند چه نوعی از HPV را در بدن خود دارید. در حال حاضر، آزمایش HPV برای مردان وجود ندارد.

زگیل های تناسلی در زنان ظاهری مشابه داشته و معمولا در نواحی مرطوب لبه کوچک و ورودی واژن به وجود می آیند. ضایعات قابل دیدن بر روی نواحی بیرونی اعضای تناسلی نیاز به انجام آزمایشی کامل از کانال واژن، دهانه رحم و ناحیه مقعد را به وجود می آورد. اغلب زگیل های تناسلی بدون علامت هستند. به ندرت احتمال دارد که زنان خونریزی پس از سکس واژنی، خارش یا ترشحات واژن را تجربه کنند.

کرایو تراپی (به کرایو سرجری هم معروف است) می تواند به عنوان استفاده از سرمای شدید جهت تخریب بافت بیمار تعریف شود. کرایو تراپی فرایندی است که در آن یک ماده شیمیایی، معمولا نیتروژن مایع جهت انجماد زگیل های تناسلی یا به طور عمومی تر، زگیل ها استفاده می شود.

انجام این روش در اغلب اوقات توصیه می شود؛ زیرا یک روش نسبتا ارزان، موثر، سریع و بدون درد می باشد. علاوه بر آن، در صورتی که تعداد زگیل ها کم باشند، بسیار موثر می باشد. معمولا پزشکان برای درمان زگیل های مقاوم به درمان در بزرگسالان و کودکان با سن بیشتر، انجام کرایوتراپی را پیشنهاد می دهند. این روش برای درمان زگیل های خشک، مرطوب، درونی و بیرونی موثر می باشد.

از آنجایی که این درمان می تواند در مطب پزشک یا یک کلینیک محلی انجام شود، آن را به یک روش درمانی بسیار قابل دسترس برای بیماران تبدیل کرده است. به طور کلی، کرایو تراپی می تواند برای از بین بردن زائده های خوش خیم پوستی مانند: زگیل ها، ضایعات پیش سرطانی مانند کراتوزیس آکتینیک، ضایعات سرطانی مانند سرطان سلول های بازال یا سنگفرشی پوست، خال های گوشتی، منگوله های پوستی (اسکین تگ) و کراتوز های آفتابی استفاده شود.

همچنین، یک متخصص پوست می تواند از این روش برای درمان سلول های غیر عادی پوستی و برخی سرطان های ناحیه ای مانند سرطان پروستات استفاده کند.

روش های درمانی زگیل های تناسلی که می توانند به صورت مستقیم بر روی پوست اعمال شوند شامل گزینه های زیر می شوند:

پودوفیلین یک رزین گیاهی است که بافت زگیل تناسلی را از بین می برد. این محلول باید توسط پزشک اعمال شود. پودوفیلوکس حاوی همان ترکیب فعال است؛ اما می تواند به صورت ایمن در خانه توسط فرد اعمال شود.

احتمال دارد اولین دفعه اعمال پودوفیلوکس را پزشک انجام دهد و سپس اقداماتی احتیاطی را جهت جلوگیری از تحریک پوست اطراف زگیل به بیمار توصیه کند. هیچ گاه نباید پودوفیلوکس را به صورت داخلی اعمال کرد. علاوه بر آن، این دارو نباید در دوران بارداری استفاده شود. عوارض جانبی این دارو می توانند شامل تحریک خفیف پوستی، زخم یا درد شوند.

به نظر می رسد که این پماد سبب تقویت سیستم ایمنی برای مبارزه با زگیل های تناسلی می شود. هنگامی که پماد بر روی پوست قرار داده می شود باید از برقراری ارتباط جنسی خودداری شود. این پماد می تواند سبب نازک شدن کاندوم و دیافراگم شده و یا پوست فرد مقابل را تحریک کند. یک عارضه احتمالی این دارو، قرمز شدن پوست می باشد. دیگر عوارض احتمالی می توانند شامل تاول ها، درد یا گرفتگی بدن، سرفه، راش و خستگی شوند.

این ماده شیمیایی در درمان زگیل تناسلی تاثیر گذار بوده و زگیل ها را سوزانده و می تواند برای زگیل های داخلی نیز استفاده شود. عوارض جانبی این دارو می توانند شامل تحریک خفیف پوستی، زخم یا درد شوند.

این پماد برای درمان زگیل های تناسلی خارجی و زگیل های درون یا اطراف مجرای مقعد استفاده می شود. عوارض جانبی اغلب خفیف بوده و می توانند شامل قرمزی پوست، خارش، سوزش و درد شوند. نباید برای درمان زگیل های تناسلی از داروهای بدون نسخه استفاده شود. این داروها برای اعمال در بافت های مرطوب نواحی تناسلی در نظر گرفته نشده اند. استفاده از داروهای بدون نسخه برای این هدف می تواند سبب درد و تحریک بیشتر شود.

زگیل های تناسلی توسط ویروس پاپیلومای انسان یا HPV ایجاد می شوند. بیش از 100 نوع HPV شناخته شده اند که در حدود 40 نوع آن ها توانایی آلوده کردن نواحی تناسلی را دارند.

اغلب زگیل های تناسلی به وسیله دو نوع خاص از این ویروس (HPV-6 و HPV-11) ایجاد می شوند. این دو نوع به عنوان انواع کم خطر در نظر گرفته می شوند؛ زیرا توانایی کمی برای ایجاد سرطان دارند. دیگر انواع HPV، عوامل شناخته شده ای برای ایجاد تغییرات پیش بدخیمی و سرطان دهانه رحم در زنان می باشند.

HPV-16 یکی از انواع پر خطر HPV است که عامل ایجاد کننده حدود 50 درصد از سرطان های دهانه رحم می باشد. انواع 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59 و 68 دیگر انواع پر خطر ویروس HPV می باشند. انواع پر خطر HPV ، انواع اونکوژنیک نیز نامیده می شوند. باور بر این است که HPV عامل ایجاد 100 درصد موارد سرطان دهانه رحم می باشد.

همه ی زگیل های رایج مانند زگیل های تناسلی نبوده و توسط انواع مختلفی از HPV ایجاد می شوند که پوست را آلوده می کنند. اجزای ویروس قادرند تا از طریق خراش ها و شکاف های میکروسکوپی که در حین فعالیت جنسی به وجود می آیند در پوست و سطوح موکوسی نواحی تناسلی نفوذ کنند. هنگامی که سلول ها به وسیله ویروس HPV مورد تهاجم قرار می گیرند یک دوره چند ماهه تا چند ساله از نهفتگی می تواند رخ دهد که در آن هیچ نشانه ای از عفونت وجود ندارد.

HPV دهانی هنگامی اتفاق می افتد که ویروس آن، از طریق یک برش یا پارگی کوچک در دهان به بدن وارد شود. اغلب، افراد از طریق سکس دهانی به این بیماری مبتلا می شوند. HPV دهانی اغلب علائمی ندارد یعنی افراد از ابتلای به آن مطلع نبوده و به احتمال کمتری اقدامات لازم را برای محدود کردن انتشار این بیماری انجام می دهند.

ممکن است فرد در نواحی خاصی از دهان یا گلوی خود به زگیل دچار شود. با این حال، این مورد کمتر شایع است. این نوع HPV می تواند به سرطان دهان و حلق (اوروفارنجیال) تبدیل شود. در صورت ابتلای فرد به سرطان دهان و حلق، سلول های سرطانی در نواحی از جمله وسط و دیواره های حلق، زبان و لوزه های او ایجاد می شوند. این سلول ها می توانند در اثر HPV دهانی تشکیل شوند.

زگیل های نواحی تناسلی و زگیل های دیگر نواحی بدن (مانند دست و پا) مشابه هستند، اما دقیقا یکسان نیستند. تمامی انواع زگیل ها هنگامی ایجاد می شوند که ویروس پاپیلومای انسان یا HPV لایه بیرونی پوست را آلوده کرده و سبب رشد سریع زائده های پوستی شود.

ویروس HPV به دیگر نواحی بدن منتشر می شود اما اغلب زمانی سبب ایجاد زگیل می شود که خراش یا شکافی در پوست آن ناحیه موجود باشد. زگیل ها از طریق تماس مستقیم پوستی بین افراد مختلف منتقل می شوند. انواع مختلفی از ویروس HPV وجود دارند و انواعی که سبب ایجاد زگیل های رایج بر روی بدن می شوند با انواعی (6 و11) که سبب ایجاد زگیل های تناسلی می شوند متفاوت می باشند.

با این حال، برای مثال در صورتی که زگیل های ایجاد شده بر روی دست یک فرد، توسط نوعی از HPV به وجود آمده اند که می تواند سبب ایجاد زگیل های تناسلی نیز بشوند، احتمال این وجود دارد که تماس پوستی عامل ایجاد زگیل های تناسلی باشد. زگیل های رایج بدن هیچ گاه سبب ایجاد یک سرطان پر خطر مانند سرطان دهانه رحم نمی شوند.

انواع مختلفی از زگیل ها، توده ها و جوش ها وجود دارند که می توانند بر روی نواحی تناسلی پدیدار شوند. مشاهده یکی از این موارد گفته شده الزاما نیازی به نگرانی ندارد. با این حال، در صورت داشتن تردید در ارتباط با آن ضایعه پوستی می توان جهت بررسی به یک پرستار یا پزشک مراجعه کرد.

رعایت نکاتی می تواند از انتشار و انتقال زگیل های تناسلی جلوگیری کند که عبارتند از:

1- خشک و تمیز نگه داشتن نواحی تناسلی. می توان برای خشک کردن آن ناحیه از یک سشوار استفاده کرد.

2- دست های خود را پس از هر بار لمس کردن زگیل ها بشویید.

3- از خاراندن زگیل ها خودداری کنید.

4- تا زمانی که زگیل ها به طور کامل بهبود نیافته اند از برقراری ارتباط جنسی خودداری کنید.

5- در حین ارتباط جنسی از کاندوم های ساخته شده از لاتکس استفاده کنید. کاندوم ها می توانند خطر ابتلا به زگیل های تناسلی را کاهش دهند اما زگیل ها می توانند به نواحی که توسط کاندوم پوشیده نشده اند انتشار یابند.

6- از داشتن ارتباط جنسی با شریکان متعدد خودداری کنید.

7- معمولا در حدود دو سوم افرادی که با شریک جنسی آلوده به زگیل تناسلی ارتباط جنسی برقرار می کنند در ظرف سه ماه به آن مبتلا می شوند.

8- زگیل های تناسلی به صورت غیر مستقیم با مصرف دارو های ضد بارداری ارتباط دارند. دلیل آن نیز دفعات سکس متعدد بدون استفاده از موانع محافظتی، داشتن شریکان جنسی متعدد و ارتباط جنسی در سنین پایین می باشد.

برای جلوگیری از ابتلا به انواع پر خطر HPV از نظر ایجاد زگیل های تناسلی و سرطان دهانه رحم، واکسنی موجود می باشد. در صورت داشتن ابتلای قبلی به HPV واکسن نمی تواند بیماری را درمان کند اما این واکسن از ابتلا به برخی انواع HPV جلوگیری می کند. واکسن HPV برای پسران، دختران، مردان و زنان 9 تا 26 ساله تایید شده است.

این واکسن برای تمامی دختران و پسران 11 تا 12 ساله به عنوان بخشی از برنامه واکسیناسیون آن ها توصیه می شود. این واکسن در سه دوره داده شده و به مدت 5 سال از فرد در برابر HPV محافظت می کند. محققان در حال تحقیق بر روی لازم بودن یک واکسن یادآور پس از آن پنج سال هستند. این واکسن معمولا به خانم های باردار داده نمی شود.