عبرت های عاشورا برای منتظران/وقتی ندبه ها به مبارزه با امام(عج) ختم می شود

به گزارش خبرنگار گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان، بنابر آنچه در روایات تصریح شده پرچمی که به ظاهر در کربلا بر زمین افتاد با ظهور امام مهدی(عج) به اهتزاز درآمده و جهان را با قیام عدل حضرت حجت(عج) همراه می کند، این یعنی ارتباطی وثیق بین عاشورا و ظهور برقرار است، لذا در گفت وگو با کارشناسان کیفیت و ابعاد مختلف این ارتباط را به بحث و بررسی گذاشته ایم:

حجت الاسلام حجت صفیاری، کارشناس مسائل دینی در بیان ویژگی‌های حماسه حسینی، گفت: کربلا به ما می‌آموزد امام، فردی نیست که صرفاً دائماً در نماز و روزه باشد و نسبت به اقامه عدل و داد در جهان بی تفاوت.

وی افزود: حماسه کربلا نمونه بارزی از این نوع فضائل اخلاقی است تا نشان دهد حرکت به سمت ایجاد مدینه فاضله یک وظیفه همگانی است تا جایی که حتی امام معصوم نیز در این راه به شهادت می‌رسد.

صفیاری با بیان اینکه درس‌های عاشورایی همواره در طول تاریخ راهگشای معضلات اجتماعی و سیاسی بوده است، تصریح کرد: اصحاب امام حسین(ع) دارای ویژگی‌هایی مثل اطاعت محض از امام، هماهنگ شدن با اهداف امام، ایستادگی پای دین تا پای جان و ... بودند. این ویژگی همواره در طول تاریخ الگو و سرمشق برترین خوبان بوده و مسیرهای سخت را هموار کرده است.

این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه ویژگی‌های اصحاب امام حسین قطعاً در یاران امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه وجود دارد، ابراز کرد: صفاتی که یاران عاشورایی امام حسین(ع) داشتند به طور قطع در یاران حضرت بقیت‌الله الاعظم(عج) نیز خواهد بود چرا که همه ویژگی‌های قیام حسینی در قیام مهدی متبلور خواهد شد و حتی طبق روایات پرچم حضرت حجت(عج) به ذکر یالثارت الحسین(ع) آراسته شده است و حضرت مهدی(عج) در هنگام ظهور در کعبه معظم ندای «یا اهلَ العالَم قُتِلَ الحسین(ع) بکربلاءعطشانا» سر می‌دهند. از این منظر می توان گفت کربلا کلاس درس اصحاب امام مهدی(عج) است.

مراقب ندبه ها و گریه ها مان باشیم

همچنین، حجت الاسلام قاسم خانجانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه درباره «آسیب شناسی جنایات سپاهیان کوفه و مقایسه تطبیقی آن با رفتاری که ممکن است از منتظران ظهور هم سر بزند»، اظهار کرد: امام حسین (ع) روز عاشورا مقابل هلهله سپاه دشمن فرمودند: «شما همه گناهکارید و حرف مرا نمی شنوید، چراکه شکم هایتان از حرام پر شده و چون حرام شکم های شما را فرا گرفته مُهر بر قلب هایتان خورده است» بنابراین، می توان نتیجه گرفت که لقمه حرام منجر به قساوت قلب و مُهر خوردن بر قلب می شود و انسان را به جایی می رساند که مقابل ولیّ خدا بایستد و سخنان امام را نشنود و گوش نکند.

کارشناس تاریخ اسلام تصریح کرد: لقمه حرام و مال حرام انسان را به جایی می کشاند که مقابل ولیّ خدا بایستد و نه تنها بایستد بلکه حتی سخنان امام را نشنود و گوش نکند. این بیان امام حسین (ع) در اینجا بیانگر آن است که آنها حتی اگر گوش هم می دادند، فایده ای نداشت. چون سخن امام حسین(ع)‌بر جان و دل آنها نمی نشست تا در کار خود تجدیدنظر کنند. به نظر می رسد این یک قانون کلی است که امام(ع) فرموده اند: چون امام به شکل کلی و خطاب به همه فرمودند در حالی که شاید همه آنها در یک حد و سطح نبودند و شاید میان آنها افرادی از امرا و فرماندهان قرار داشتند که مسلما از سطح بالاتری از دست اندازی به اموال عمومی برخوردار بودند.

وی ادامه داد: طبق سخن امام حسین (ع) اثر وضعی مال حرام آن است که انسان در مقابل امام و ولی خدا قرار می گیرد؛ فرقی هم نمی کند این زمان باشد یا زمان امام حسین (ع)، این مسئله عمومیت دارد. لذا می بینیم بسیاری از افرادی که مقابل امام حسین (ع) قرار گرفتند اهل مسجد، نماز، مستحبات و ... بودند و برخی از آنان در کوفه به عنوان شیعیان امام حسین (ع) شناخته می شدند. امروز ما هم اگر مراقبت نکنیم ممکن است دچار چنین وضعیتی شویم. با وجود اینکه ندبه می خوانیم و گریه می کنیم و «یابن الحسن(عج)» می گوییم اما هنگام ظهور ممکن است جایی که منافع خودمان را در خطر می بینیم مقابل امام(ع) بایستیم و توجهی به امر امام(ع) نداشته باشیم.

خانجانی با اشاره به برخی رویدادهای امروز جامعه، تاکید کرد: امروز به دلیل تهدیدهای توخالی و با وجود اینکه همه - حتی خود تهدیدکنندگان - می دانند که این ادعاها، طبلی توخالی است اما می بینید که با یک تهدید به حمله نظامی چه اتفاق ها که در کشور نمی افتد. مردمی که زمان امام حسین (ع) نایب امام شان یعنی مسلم را در کوفه تنها گذاشتند مطمئن باشید اگر شجاعت و روشن بینی نداشته باشند، اگر ترسو باشند و برای حفظ جان خود در میدان خطر حضور پیدا نکنند، به طریق اولی نماینده امام ِ حیّ و معصومِ امروز را نیز تنها خواهند گذاشت. هرچند که همگان چنین نیستند و همه نیز آزموده نشده اند. شخص ما هم آزموده نشده ایم و معلوم نیست که اگر قضیه جدی شود تا کجا در میدان باشیم؟!

امکان ایستادن منتظران مقابل امام زمان(عج)!

علاوه بر این، حجت الاسلام محمدجواد یعقوبیان، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت نیز در تشریح ارتباط عاشورا و ظهور، گفت: عظمت مصیبت امام حسین علیه السلام از این جهت افزون می شود که کسانی که عَلَم ِ دینداری در دست داشتند در مقابل فرزند پیامبر(ص) ایستادند. این مسئله به ما منتظران هشدار می دهد که مراقب باشیم از جریان کربلا عبرت بگیریم تا خدای ناکرده از کسانی نباشیم که ادعای انتظار داریم اما هنگام ظهور مقابل ولی خدا بایستیم!

وی تصریح کرد: در روایاتی که از اتفاقات آخرالزمان خبر می دهد، آمده است: بسیاری از کسانی که قایل به امامت امام عصر علیه السلام هستند، مرتد می شوند. یا آمده است: کسانی که قایل به امامت هستند بر عهد خود استوار نمی مانند. بنابراین، گروهی از کسانی که در برابر امام عجل الله تعالی فرجه صف آرایی می‌کنند قبل از ظهور به وجود حضرت حجت(عج) و به امامت امام مهدی علیه السلام اعتقاد داشته اند. اما اینکه چه می شود افرادی که در ظاهر امام(ع) را قبول داشتند و از امام(ع) دعوت کردند، خود در برابر امام حسین(ع) ایستادند بسیار جای بحث دارد و چه بسا در عصر ظهور نیز این اتفاق تکرار می شود.

یعقوبیان اضافه کرد: «احساس عدم نیاز به ولی خدا» یکی از عوامل گمراهی سپاه یزید بود، اگر کسی فکر کند بدون نیاز به امام و با همین اعمال ظاهری مانند نماز و روزه و... «بدون داشتن ولایت» بهشتی می شود، اشتباه می کند. اهل کوفه و شام همین گونه فکر می کردند. اهل نماز و قرآن بسیاری مستحبات و... بودند، اما مشکل در «پذیرش ولایت امام حق» بود. لذا می بینیم که عمر سعد در عاشورا خطاب به سپاهیانش می گوید: «یا خلیل الله! إرکَبوا وبِالجّنة إبشروا؛ ای رزمندگان خدا پیش روید که شما را به بهشت بشارت می دهم. یعنی با اعتقاد به اینکه به بهشت خواهند رفت، امام حسین علیه السلام را کشتند. چون تصور می کردند با همین اعمال ظاهری که داشتند از نماز و روزه و تلاوت قرآن و ... بهشتی خواهند شد و نیاز به امام(ع) ندارند.

وی ابراز کرد: «احساس عدم نیاز به ولیّ خدا» یک آسیب جدّی است، از این جهت که همواره به ما یادآوری و گوشزد شده که برای حرکت به سوی خدا به امام نیاز دارید و این حرکت بدون امام کارساز نیست. در روایتی از امام حسین علیه السلام نقل است که می فرمایند: «خداوند انسان ها را خلق کرد برای آن که به او معرفت یابند و تا وقتی معرفت پیدا نکنند او را عبادت نخواهند کرد» گروهی از حضرت(ع) سوال کردند: «یابن رسول الله! اینکه می فرمایید بدون معرفت، خدا عبادت نمی شود، معرفت چیست؟» امام(ع) فرمودند: «معرفتِ خدا به آن است که اهل هر زمان نسبت به امام حیّ عصر خود معرفت داشته باشند و بدانند که به او احتیاج دارند.»

پایان پیام/9