غزل شماره 127 حافظ: روشنی طلعت تو ماه ندارد


غزل شماره 127 حافظ: روشنی طلعت تو ماه ندارد

غزل شماره 127 حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و بعضی از شارحین معتقدند در بیت پنجم حافظ کنایه‌ای به شاه شجاع در رابطه با تندخویی‌اش آورده است. با این حال غزل بر ابراز ارادت حافظ تکیه دارد و اینکه ممدوح را برتر از همگان معرفی می‌کند. روی دوست از ماه روشن‌تر و زیبایی‌اش از گل افزون است، با این وجود تاب آه حافظ را ندارد.

غزل شماره 127 حافظ: روشنی طلعت تو ماه ندارد
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
روشنی طلعت تو ماه ندارد
پیش تو گل رونق گیاه ندارد
گوشه ابروی توست منزل جانم
خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد
تا چه کند با رخ تو دود دل من
آینه دانی که تاب آه ندارد
شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت
چشم دریده ادب نگاه ندارد
دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد
رطل گرانم ده ای مرید خرابات
شادی شیخی که خانقاه ندارد
خون خور و خامش نشین که آن دل نازک
طاقت فریاد دادخواه ندارد
گو برو و آستین به خون جگر شوی
هر که در این آستانه راه ندارد
نی من تنها کشم تطاول زلفت
کیست که او داغ آن سیاه ندارد
حافظ اگر سجده تو کرد مکن عیب
کافر عشق ای صنم گناه ندارد
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

زندگی بر وفق مراد توست و آینده سعادتمندی در پیش رو داری. غرور و تکبر را همیشه از خود دور کن. با دوستانت با مهربانی رفتار کن که بتوانی در وقت نیاز از آن‌ها یاری جویی. نیازمندان و کسانی را که به کمک تو امیدوارند، در وقت توانایی از یاد مبر.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


روی کلید واژه مرتبط کلیک کنید

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


اولین واکنش منوچهر هادی به ویدئوی جنجالی یکتا ناصر