غزل شماره 126 حافظ: جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

غزل شماره 126 حافظ در زمان سلطنت امیر مبارزالدین و برای فرزند ولیعهدش سروده شده است. غزل با معانی و مفاهیم عرفانی و در کمال پختگی شروع می‌شود. علاوه بر آرایه های ادبی متنوع، واج آرایی مصراع اول و موسیقی کلام بسیار گوش نواز است. حافظ می‌گوید دور از رخسار محبوب به زندگی رغبت ندارد ولی هرچه می‌گردد نشانی از یار نمی‌یابد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم

یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است

دردا که این معما شرح و بیان ندارد

سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن

ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد

چنگ خمیده قامت می‌خواندت به عشرت

بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد

ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز

مست است و در حق او کس این گمان ندارد

احوال گنج قارون کایام داد بر باد

در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد

گر خود رقیب شمع است اسرار از او بپوشان

کان شوخ سربریده بند زبان ندارد

کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ

زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

زندگی بالا و پایین دارد، به خودت سخت نگیر و از لطف خدا هرگز ناامید مشو.

مالی را از دست داده‌ای که بدون تدبیر و تفکر به دست نخواهی آورد. راز خودت را پیش هر کسی باز مگو تا دچار دردسر و مشکل نشوی. زندگی چه خوب باشد و چه بد در حال گذر است.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 127 - روشنی طلعت تو ماه ندارد

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!