آداب‌ و رسوم گذشتگان قزوینی‌ در شب و روز شهادت سیدالشهدا(ع)

«علی‌اصغر یوسف‌گمرکچی» پژوهشگر قزوینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: در شب و روز عاشورا هیئت‌های مختلف با علامت، بیرق، کُتل و طَبَق چراغ به شَهزاده حسین (ع) می‌روند.

وی ادامه داد: «طَبَق چراغ» برای روشن کردن زیرپای عزاداران در شب کاربرد داشت، اما امروزه باوجود برق حمل «طَبَق چراغ» کاربردی ندارد.

این پژوهشگر قزوینی خاطرنشان کرد: در گذشته در روز عاشورا محلات 17 گانه قزوین به امامزاده حسین(ع) نزدیک بودند و دورترین دسته‌های عزاداری از محله شیخ‌آباد به امامزاده حسین(ع) می‌آمدند؛ در حال حاضر محلات زیادی به شهر افزوده‌شده است و حرکت دسته‌ها از محلات و رسیدن آن‌ها به امامزاده حسین(ع) تا غروب به طول می‌انجامد.

وی تصریح کرد: درگذشته دسته‌های عزاداری به امامزاده حسین(ع) رفته و در راه طبل و سینه می‌زدند و از درب پشتی امامزاده حسین(ع) که به گلزار شهدا باز می‌شود بازمی‌گشتند و پس از خروج از امامزاده حسین(ع) نوحه‌ها نیز تغییر پیدا می‌کرد به عنوان مثال «وای حسین کشته شد- شیر خدا کشته شد»، ضمن اینکه با خروج از امامزاده طبق چراغ‌ها را بر روی چرخ آورده و علم‌ها نیز پایین آورده می‌شد و هیئت‌ها به مساجد می‌رفتند و عزاداران با ناهار پذیرایی می‌شدند و افرادی که نذر داشتند ظهر عاشورا در مساجد نذری می‌دادند.

یوسف‌گمرکچی در خصوص مراسم عصر عاشورا تصریح کرد: بعد از غروب، شام غریبان شهدا آغاز شده و 2 بیرق به‌صورت افقی بین دو دسته حرکت می‌کرد و دو دسته دو نوحه می‌خواندند که دسته پیشین نوحه «فاطمه بیا امشب دشت کربلا بنگر- بی کفن حسین است روی نیزه‌ها بنگر» را خوانده و سپس می‌نشست و دسته دوم با حرکت نوحه «شه بی کفن است امشب- عریان بدن است امشب- انگشتر شاه دین- دست دشمن است امشب» را می‌خواند و حرکت می‌کردند و پس از پایان نیز می‌نشستند و بدین ترتیب دودسته حرکت می‌کردند.

این پژوهشگر قزوینی یادآور شد: دسته‌های عزاداری در شب شام غریبان از مسجد شروع به حرکت می‌کردند؛ بعضی‌ها نذر داشتند و شام غریبان عزاداران را اطعام می‌کردند که در حال حاضر بسیاری‌ از این رسم‌ها از بین رفته است.

انتهای پیام