غزل شماره 130 حافظ: سحر بلبل حکایت با صبا کرد

غزل شماره 130 حافظ در مدح خواجه کمال الدین ابوالوفا سروده شده که از رجال نیکنام قرن هشتم هجری است و به دلیل حفر قنات در حومه شیراز از او تجلیل می‌کند. غزل با توصیفات عاشقانه و درددل کردن بلبل با باد صبا آغاز می‌شود. در ادامه می‌گوید بنده همت آنست که کار خیر را بدون ریا انجام می‌دهد و خودش نیز از زهد و ریا توبه می‌کند.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد

از آن رنگ رخم خون در دل افتاد

وز آن گلشن به خارم مبتلا کرد

غلام همت آن نازنینم

که کار خیر بی روی و ریا کرد

من از بیگانگان دیگر ننالم

که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

گر از سلطان طمع کردم خطا بود

ور از دلبر وفا جستم جفا کرد

خوشش باد آن نسیم صبحگاهی

که درد شب نشینان را دوا کرد

نقاب گل کشید و زلف سنبل

گره بند قبای غنچه وا کرد

به هر سو بلبل عاشق در افغان

تنعم از میان باد صبا کرد

بشارت بر به کوی می فروشان

که حافظ توبه از زهد ریا کرد

وفا از خواجگان شهر با من

کمال دولت و دین بوالوفا کرد

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

از فرد مورد اعتمادت ضربه خورده‌ای البته این تقصیر خودت هم هست که به افراد زیادی اطمینان می‌کنی. در زندگی قانع باش و دوستان واقعی خود را بشناس.

با حیله و دروغ به جایی نمی‌رسی، اگر این صفات را کنار بگذاری خودت می‌بینی که چگونه خداوند به یاری تو خواهد آمد و مشکلاتت برطرف می‌گردد.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 131 - بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!