روایت خدمتی 40 ساله در مکتب حسین(ع)

وی با بیان اینکه خدمت در راه امام حسین(ع) افتخار است، افزود: متولد ۱۳۱۸ هستم و از سال ۵۸، توفیق آشپزی برای عزاداران حسینی را به دست آوردم.

سرآشپز هیئت عزاداری روستای بیدسک بیان کرد: در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی، از صبح تا پاسی از شب، به طبخ غذا برای هیئت عزاداری مشغول می‌شوم و چون این کار را برای امام حسین(ع) و راه ایشان انتخاب کردم، خسته نمی ‌شوم.

مظفرنیا با بیان اینکه آشپزی و خدمت برای امام حسین(ع) بسیار متفاوت است، اظهار کرد: زمانی که برای عزاداری امام حسین(ع) آشپزی می‌کنم، انگار نیرویی به من کمک می‌کند.

وی بیان کرد: حدود دو سال پیش عمل جراحی سختی انجام دادم و بسیار ناراحت بودم که نتوانم برای ایام محرم و طبخ غذای هیئت آماده شوم.

سرآشپز هیئت عزاداری روستای بیدسک ادامه داد: آن سال با خدا نجوا کردم و گفتم خدایا نوکری مکتب حسینت را ازمن نگیر.

مظفرنیا ادامه داد: با وجود عمل جراحی سختی که انجام دادم اما انگار مزد خود را از امام حسین(ع) گرفتم و آن سال نیز توانستم به خدمت خود ادامه دهم.

وی بیان کرد: چندین سال است که آشپزی این هیئت را برعهده دارم و تا زنده هستم و جان در بدن دارم این کار را به عشق امام حسین(ع) انجام خواهم داد.

سرآشپز هیئت عزاداری روستای بیدسک بیان کرد: به لطف خداوند هشت فرزند دارم و با عنایت امام حسین(ع)، تمام فرزندانم در هیئت ‌های عزاداری خدمت می‌کنند.

مظفرنیا خاطرنشان کرد: به علت فعالیت در آشپزخانه شاید نتوانم در هیئت برای عزاداری حاضر شوم اما عزاداری تنها در مرثیه‌خواندن خلاصه نمی‌شود بلکه اگر یک گام در راه مکتب امام حسین(ع) برداری، عزادار حسین(ع) و پیرو راه او هستی.