پارسا بهزادیان کولاک کرد

شهرآرا آنلاین - جوان بیست‌ساله مشهدی با پشتکار فراوان، قهرمان مسابقات پرش با اسب جوانان کشور شده است. سال‌96 نایب‌قهرمان شد و با اتکا به تجربه و تمرینات سخت و شبانه‌روزی، یک سال بعد، عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. مربی‌اش اعتقاد دارد اینکه یک مشهدی پس‌از 28‌سال، جایگاه قهرمانی را از سوارکاران زبده پایتخت‌نشین می‌گیرد و روی سکوی نخست می‌ایستد، کمتر از یک معجزه نیست. پارسا عزم خود را جزم کرده تا خیلی‌زود پله‌های ترقی را یکی پس‌از دیگری طی کند و در مسابقات برون‌مرزی، توانایی‌هایش را محک بزند. از خردسالی به سوارکاری علاقه داشته و هنوز هم عاشق این رشته است. می‌گوید: شاید روزی مربیگری را به‌عنوان یک شغل انتخاب کنم. البته هنوز تصمیمش را نگرفته و معتقد است که فکر‌کردن درباره این موضوعات، کمی زود است. پارسای بیست‌ساله، دانشجوی رشته معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد است و افتخار می‌کند که توانسته پرچم مشهد را بارها در مسابقات کشوری و استانی با افتخار بالا ببرد. به بهانه قهرمانی پارسا بهزادیان در مسابقات کشوری، با او، پدرش و جواد امامی، مربی سوارکاری‌اش، گفت‌وگو کرده‌ایم که ماحصل آن از مقابل نگاهتان می‌گذرد.

شاید بهتر باشد گفت‌و‌گو را از روزهایی شروع کنیم که سوارکاری را شروع کردی. چطور شد که به سوارکاری علاقه‌مند شدی؟

از خردسالی به سوارکاری علاقه داشتم. هفت یا هشت‌ساله که بودم، هر‌جا اسب بود، من هم آنجا بودم! آن زمان به من می‌گفتند که باید بزرگ شوی تا بتوانی در این رشته فعالیت کنی. به رشته سوارکاری علاقه خیلی زیادی داشتم و پدرم هم کمکم کرد و توانستم وارد این عرصه شوم. از سیزده‌سالگی سوارکاری را شروع کردم و بعد‌از حدود 3‌سال یعنی از شانزده‌سالگی، به‌صورت حرفه‌ای وارد این رشته شدم. اولین‌بار سوارکاری را در باشگاه ارشاد زیر‌نظر آقای نیکویی آغاز کردم. اکنون هم که 4‌سالی می‌شود در‌کنار مربی ارزنده استان آقای جواد امامی، تمرین‌ها را دنبال می‌کنم.

با 7‌سال تجربه سوارکاری و 4‌سال فعالیت حرفه‌ای، باید مسابقات زیادی را پشت سر گذاشته باشی.

تا حالا در مسابقات متعددی شرکت کرده‌ام که در بیشتر آن‌ها به چیزی که می‌خواستم، رسیده‌ام. در مسابقات قهرمانی نوجوانان خراسان‌رضوی، ابتدا مقام سومی را کسب کردم و سال بعد توانستم نایب‌قهرمان شوم. در مسابقات قهرمانی جوانان استان هم که در رده بالاتری نسبت‌به نوجوانان قرار دارد و سطح مسابقاتش به‌مراتب سخت‌تر است، سال قبل، نایب‌قهرمان شدم و امسال عنوان قهرمانی را به دست آورده‌ام.

آخرین تجربه‌ات هم حضور در مسابقات پرش با اسب قهرمانی کشور بود. درست است؟

بله، سال قبل با اینکه آمادگی چندان زیادی نداشتم، توانستم عنوان نایب‌قهرمانی مسابقات کشوری را به دست بیاورم. امسال هم با تمرین‌های متعدد و حمایت‌های بسیار خوب مربی‌ام، توانستم روی سکوی قهرمانی بایستم.

حالا که قهرمان مسابقات کشوری شده‌ای، فقط برای حفظ این عنوان تلاش می‌کنی یا برنامه دیگری برای آینده‌ات داری؟

امسال توانستم قهرمانی بالاترین سطح مسابقات کشوری را به دست بیاورم و مسابقات دیگری در داخل کشور وجود ندارد که سطحش بالاتر باشد. اگر بخواهم پیشرفت داشته باشم، باید به فکر مسابقات برون‌مرزی باشم؛ به همین دلیل تمام تلاشم را برای حضور در مسابقات بین‌المللی به کار گرفته‌ام. نگاهم این است که به نام ایران در مسابقات جهانی شرکت کنم و در حد توان موفقیت‌هایی کسب کنم.

به نظرت می‌توانی در مسابقات جهانی همانند مسابقات کشوری بدرخشی؟

همیشه جای پیشرفت هست. به نظرم این توانایی را دارم که با برنامه‌ریزی خوب و دقیق، زمینه حضورم در مسابقات جهانی فراهم شود و بتوانم رتبه‌هایی پذیرفتنی به دست بیاورم که البته نظر مثبت مسئولان را هم می‌طلبد.

به نظر خودت تا چه سالی می‌توانی این ورزش را ادامه دهی؟

سوارکاری، تنها ورزشی است که سن و سال نمی‌شناسد. 2‌سال قبل، قهرمان المپیک یک فرد انگلیسی بود که 60‌سال داشت. این نشان می‌دهد که در سوارکاری سن مطرح نیست. می‌توانم تا هر سنی که دلم بخواهد، ادامه دهم.

ممکن است روزی وارد عرصه مربیگری شوی؟

تا‌به‌حال به چشم شغل آینده به سوارکاری نگاه نکرده‌ام.‌ هنوز زود است که بخواهم درباره این مسئله فکر کنم، ولی چراکه نه. در آینده شاید مربی سوارکاری شوم. خیلی هم خوب است.

برخی تصور می‌کنند سوارکاری، ‌ورزشی آسان است. نظرت در‌این‌باره چیست؟

سوارکاری در ظاهر خیلی آسان است، چون همه تصور می‌کنند که همه کارها را اسب انجام می‌دهد و سوارکار کار خاصی ندارد، درحالی‌‌که این‌گونه نیست و همه کارها بین اسب و سوارکار تقسیم می‌شود. اگر در کار هر‌یک از این دو جزء خللی ایجاد شود، به نتیجه مطلوب نمی‌رسیم. اصلا کار ساده‌ای نیست. اینکه بخواهید با یک حیوان همراه شوید، کار بسیار دشواری است که باید تجربه کرد.

تا حالا پیش آمده که در جریان مسابقات، اسب شما با مشکل مواجه شود؟

هر دوره مسابقات، یک تجربه جدید است. خدا را شکر تا به‌امروز مسابقات اصلی خوب پیش رفته و مشکلی به وجود نیامده است. مسابقات داخل استانی که توسط هیئت سوارکاری برگزار می‌شود، جنبه تمرینی دارد و ممکن است خطایی رخ دهد، اما برای مسابقات اصلی جای اشتباه نمی‌گذاریم.

پیگیری رشته ورزشی مورد‌علاقه‌ات باعث ایجاد خلل در روند تحصیلی نشده است؟

هر ورزشی اگر قرار باشد به‌صورت حرفه‌ای دنبال شود ممکن است برای درس مدرسه یا دانشگاه خلل ایجاد کند، اما هنر این است که هر‌دو آن‌ها را با هم پیش برد. تا الان که توانسته‌ام شرایط را آن‌گونه‌که باید و شاید پیش ببرم.

تا حالا دوستانت را هم تشویق به فعالیت در رشته سوارکاری کرده‌ای؟

خیلی‌ها علاقه دارند و خیلی‌ها هم می‌ترسند. راضی‌کردن برخی‌ها برای فعالیت در رشته سوارکاری کمی دشوار است، اما موفق شده‌ام یکی از دوستانم را به این رشته علاقه‌مند کنم.

و اما نکته پایانی...

از آقای جواد امامی که از مربیان ارزشمند و موفق مشهدی است و در رسیدن بنده به موفقیت‌های استانی و کشوری نقش پررنگی داشت، تقدیر و تشکر می‌کنم و امیدوارم با کمک‌های ایشان بتوانم در این مسیر با قدرت بیشتری گام بردارم.

آقای امامی، شما هم کمی از فعالیت‌های حرفه‌ای‌تان تعریف کنید.

18‌سال است که سوارکاری را دنبال می‌کنم. تقریبا 9‌سال است که هم خودم سواری می‌کنم و هم در رشته مربیگری فعالیت دارم. امسال در مسابقات بزرگ‌سالان سوارکاری، عنوان قهرمانی را کسب کردم. در حال حاضر حدود 15‌هنرجو آقا و خانم دارم که بهترین آن‌ها، پارسا بهزادیان است. آقا‌پارسا سال قبل نایب‌قهرمان کشور شد و امسال هم بعد‌از 28‌سال، قهرمانی کشور را از آن خراسان کرد. این افتخار بزرگی است و به نظرم کمتر از یک معجزه نبود.

چرا یک معجزه؟

پارسا با همت و تلاشی که داشت، کاری کرد که به همه بفهمانیم سوارکاران مشهدی و خراسانی بعد‌از سال‌ها دوری از میادین بزرگ می‌توانند دوباره به اوج بازگردند. خوشبختانه ما هم با برنامه‌ریزی خیلی دقیق، توانستیم نایب‌قهرمانی و قهرمانی کشور را به دست آوریم. بسیاری از سوارکاران مشهدی با مربی‌های تهرانی کار می‌کردند، اما آقای بهزادیان به ما اعتماد کردند و تلاش کردیم که پاسخ اعتمادشان را بدهیم.

سوارکاران مشهدی تصور می‌کنند که سطح فنی مربی‌های تهرانی بالاتر است؟

الان شرایط این‌گونه نیست، اما در گذشته برخی سوارکاران مشهدی از مربی‌های تهرانی استفاده می‌کردند به این امید که شاید بتوانند بهتر نتیجه بگیرند. ما به همشهری‌های مشهدی ثابت کردیم که در داخل همین کلان‌شهر هم می‌توان تلاش کرد و به موفقیت‌های چشمگیر دست یافت.

تجربه دومین حضور پارسا در مسابقات کشوری چطور بود؟

امسال برنامه‌ها خیلی خوب پیش رفت. بعد‌از قهرمانی استان، برنامه اصلی‌مان برای قهرمانی کشور بود که از نایب‌قهرمانی دفاع کنیم. با همت آقا‌پارسا توانستیم این کار را انجام دهیم. البته فاصله مسابقات قهرمانی استان تا قهرمانی کشور کم بود، اما توانستیم در فاصله اندک، فرایند ریکاوری اسب را انجام دهیم. مسابقات قهرمانی در 2روز برگزار شد. روز چهارشنبه اول بودیم، اما ممکن است یک قهرمان در لحظات پایانی، نفر آخر شود. روز اول پارسا نفر آخر بود و فشار خیلی زیادی را تحمل می‌کرد، اما در روز دوم پارسا توانست به‌خوبی اسبش را مدیریت کند و قهرمانی را با اختلاف خیلی خوب نزدیک به 4‌ثانیه کسب کند. این درحالی است که اختلاف زمان رتبه‌های دوم و سوم، صدم‌ثانیه بود. پارسا با اختلاف بسیار خوبی توانست قهرمان شود.

برنامه آقای مربی برای آینده قهرمان کشوری مسابقات سوارکاری چیست؟

در مسابقات قهرمانی اسب‌های با نژاد خوب یک برگ برنده محسوب می‌شود. پارسا با اینکه فقط یک اسب داشت، با امکانات حداقلی در مسابقات کشوری خوش درخشید. برنامه آینده ما حضور باقدرت در مسابقات تیمی لیگ برتر کشور است. الان من و پارسا به‌همراه چند سوارکار قدرتمند استان عضو تیم هستیم و به‌راحتی می‌توانیم در این مسابقات هم روی سکوی قهرمانی قرار بگیریم. تیم استان با حمایت‌های آقای نیکویی، رئیس هیئت سوارکاری، در جایگاه بسیار خوبی قرار دارد. ما هم بدون هیچ چشمداشت مالی با تیم همکاری می‌کنیم.

سوارکاران کشورمان تجربه حضور در مسابقات بین‌المللی را هم دارند؟

چند وقت قبل در مسابقات المپیک آسیایی، چند سوارکار ایرانی شرکت کردند، اما متأسفانه یازدهم شدند. رشته سوارکاری در دنیا خیلی پیشرفته است و برای آن زیاد هزینه‌ می‌شود. پیشرفت این رشته در ایران نیاز به حمایت دولت دارد. سوارکاری جزو رشته‌هایی است که به آن اهمیت داده نمی‌شود. رتبه یازدهم مسابقات المپیک برای شروع عالی نبوده، اما خوب است. هرچند می‌توانست عالی باشد.

داشتن اسب خوب در مسابقات چقدر اهمیت دارد؟

در سوارکاری هم مثل ماشین‌سواری می‌شود گفت که هر که اسب بهتری داشته باشد، شانس برنده‌شدنش چندبرابر می‌شود. اسب‌های خوب اکثرا نژاد اروپایی دارند که در پرش از آن‌ها استفاده می‌کنیم؛ با‌توجه‌به افزایش قیمت دلار، تهیه این نوع اسب برای سوارکاران خیلی سخت شده است.

میانگین قیمت یک اسب چقدر است؟

قیمت اسب‌های حرفه‌ای در دنیا چند‌میلیون دلار است که تهیه آن برای سوارکاران ایرانی خیلی سخت است و حتی می‌توان ادعا کرد که در داخل ایران، توانایی خرید اسب چند‌میلیون دلاری وجود ندارد. به همین دلیل هم سوارکاری در کشورمان کمی عقب‌افتاده است، با اینکه سوارکاران بسیار خوبی داریم. بسیاری از جوانان ایرانی می‌توانند در مسابقات جهانی شرکت و رتبه‌های بسیار خوبی کسب کنند و موضوع دور از دسترسی نیست. سوارکاری در بسیاری از کشورهای دنیا پول‌ساز است. درآمدی که کشور ترکیه از صنعت سوارکاری کسب می‌کند، شاید از درآمد نفت ایران بیشتر باشد. اگر به سوارکاری به‌عنوان یک ورزش درآمدزا نگاه شود، نیازی نیست که فقط برای آن هزینه کرد و می‌توان از کنار آن درآمد هم کسب کرد. از قدیم و سال‌های خیلی دور، سوارکاری متعلق‌به ایرانی‌ها بوده است. حالا بقیه از آن استفاده‌های خیلی خوبی انجام می‌دهند، اما در ایران متأسفانه این ورزش عقب افتاده است.

هیئت استانی از سوارکاران حمایت می‌کند؟

در استان، از ورزشکارها حمایت‌ می‌شود، البته کافی نیست. هیئت در 2سال اخیر خیلی تلاش کرده است. برنامه‌ریزی مسابقات در سال‌های اخیر دقیق بوده است. ناراضی نیستیم که تحت‌فشار کاری زیاد قرار داریم. برگزاری مسابقات متعدد باعث پیشرفت می‌شود. البته باید بپذیریم که برخی مسائل از اختیارات هیئت خارج است. هزینه‌های رشته در دوره حرفه‌ای بسیار زیاد است، اسپانسر نداریم که بتوانیم هزینه‌ها را تأمین کنیم. اکنون ورزشکاران بدون هیچ چشمداشتی با اسب‌های شخصی در مسابقات شرکت می‌کنند، درحالی‌که ورزشکاران تهرانی برای حضور در مسابقات، هزینه‌های چند‌میلیونی دریافت می‌کنند.

کسی که بخواهد سوارکاری انجام دهد، حتما باید اسب خریداری کند؟

در رده‌های پایین، نیازی به خرید اسب نیست. مردم فکر می‌کنند که هزینه‌های سوارکاری بسیار زیاد است، اما این‌طور نیست. باشگاه‌ها اسب در‌اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهند. هزینه‌های این رشته برای افراد مبتدی بسیار کم است و جلسه‌ای 30 تا 45‌هزار تومان هزینه دارد که به نظرم از یک جلسه کلاس تنیس یا شنا هم ارزان‌تر تمام می‌شود، اما حرفه‌ای ادامه‌دادن هر رشته‌ای هزینه دارد. باید توجه کنیم که سرمایه‌گذاری برای اسب سودآور است. در رده‌های بالا و حرفه‌ای، اسب‌ها ارزش افزوده خیلی خوبی دارند که برای علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری و تفریح، ورود به این عرصه توجیه دارد. از سوی دیگر، سوارکاری فضای سالمی برای جوانان و نوجوانان ایجاد می‌کند که می‌توان از آن به‌عنوان یک مزیت نام برد.

اگر کسی بخواهد الان شروع به فعالیت کند، چند سال باید تمرین کند تا حرفه‌ای شود؟

فرد تقریبا در یک برهه زمانی شش‌ماهه تا یک‌ساله بسته به استعداد و آمادگی بدنی و فکری می‌تواند به مسابقات راه پیدا کند. برای فعالیت حرفه‌ای در رشته سوارکاری هم مثل هر کار دیگری باید وقت گذاشت. با حداقل هفته‌ای 3روز و هر روز یک تا 2ساعت تمرین می‌توان به‌خوبی در مسابقات درخشید.

سخن پایانی شما.

به پارسا‌جان تبریک می‌گویم. شایسته قهرمانی کشور است و خوشبختانه گل کاشت. این‌طور نبود که با شانس و اقبال قهرمان شود. ما در سوارکاری حرف نمی‌زنیم، بالکه در میدان به همه ثابت کرده‌ایم که چه کاره‌ایم. از خانواده و دوستانم هم که در طول این سال‌ها همواره پشتیبان من بوده‌اند، تشکر می‌کنم.

سه‌گانه موفقیت در سوارکاری

جناب بهزادیان به نظر شما علت درخشش پارسا در مسابقات کشوری آن هم در بیست‌سالگی چه بوده است؟
سوارکاری در‌حقیقت تنها ورزشی است که در آن 2موجود زنده با هم در‌ارتباط هستند؛ بنابراین برای رسیدن به موفقیت باید بین سوارکار و مرکب او ارتباطی عمیق شکل گیرد. با اینکه انتخاب اسب خوب، یکی از عوامل موفقیت سوارکار محسوب می‌شود، متأسفانه در سال‌های اخیر واردات اسب با مشکل مواجه شده است. البته با راهنمایی‌های آقای علی هژبر، مدیریت مجموعه دشت بهشت در استان البرز، توانستم یک اسب بسیار خوب از نژاد آلمان برای فعالیت حرفه‌ای پارسا تهیه کنم. اعتقاد دارم موفقیت، حاصل یک کار تیمی است. مرکب خوب را با کمک آقای هژبر به دست آوردم؛ علاقه پارسا، بخش دیگری از ضلع‌های مثلث را تکمیل کرد. مربی بسیار ارزنده و دلسوز هم شرایط موفقیت را به نتیجه رساند. یکی از موفقیت‌های پارسا رابطه برادرانه او با مربی‌اش بود. از حالت خشک مربی و شاگرد به دور بودند. از این طریق، مثلث سه‌گانه موفقیت یعنی مرکب، سوارکار و مربی تکمیل شد.

نکته پایانی.
همان‌طور‌که پیش از این گفتم، موفقیت پارسا، حاصل کار تیمی بوده است؛ به همین دلیل باید از آقای حمید نیکویی، رئیس هیئت سوارکاری خراسان‌رضوی و رامین چرمچی مدیر مجموعه سوران که زمینه رشد جوانان و بزرگ‌سالان را فراهم کرده‌اند، قدردانی و سپاسگزاری کنم.