ایستگاه تاکتیک؛ بررسی فلسفه مربیگری اونای امری در آرسنال

اختصاصی طرفداری - در ماه می و هنگامی که اونای امری هدایت آرسنال را پذیرفت، بسیاری از هواداران این تیم به دیده تردید به این انتخاب می نگریستند. امری دو سال را در تیم متمول پاری سن ژرمن گذرانده بود و با وجود اینکه توانسته بود به عناوین قهرمانی متعددی با این تیم در لوشامپیونه و جام حذفی فرانسه دست یابد ولی به دلیل عدم نتیجه گیری در اروپا، آن هم با تمامی ستارگانی که در اختیار داشت، به ناچار مجبور به ترک پاریس شد و راه فوتبال جزیره و باشگاه آرسنال را در پیش گرفت. او جانشین سرمربی بزرگی هم چون آرسن ونگری شده بود که از سال 1996 هدایت توپچی ها را برعهده گرفته بود.

هواداران آرسنال در مدت بیش از دو دهه سبک خاصی را از فوتبال، تحت نظر آرسن ونگر که به Wenger-ball معروف شده بود، در تیم خود می دیدند که مالکیت، محور و انتقال سریع توپ بین بازیکنان، از اهداف این تاکتیک به خصوص بوده است. حال بسیاری معتقدند که اونای امری در آرسنال، همان سبک ولی به شیوه ای مدرن تر را پیاده سازی می کند. تاکتیکی که از پیتر چک یا برند لنو گلرهای آرسنال شروع شده و تا مهاجمین این تیم ادامه پیدا می کند. در این یادداشت که ترجمه مفصلی از سایت های skysports، outsideoftheboot و totalfootballanalysis بوده می خواهیم با سبک و تاکتیک های خاص اونای امری در آرسنالِ پس از ونگر بیشتر آشنا شویم.

ساختار تاکتیکی امری

امری در دنیای فوتبال به عنوان مربی شناخته می شود که اصرار به دو شیوه تاکتیکی 3-3-4 و 1-3-2-4 دارد. این مربی در تیم سابق خود، پاری سن ژرمن با توجه به بازیکنان هجومی و سرعتی که در اختیار داشت از شیوه 3-3-4 بهره می برد تا بتواند به بهترین نحو از بازیکنانی به مانند نیمار و ام باپه در ترکیب تیمش سود ببرد. در هر دو شیوه، امری در بیشتر اوقات در ترکیب تیم هایش از دو هافبک دفاعی استفاده می کند. شیوه معمول امری در تیم آرسنال بیشتر 1-3-2-4 بوده که قابلیت شیفت پیدا کردن به 3-3-4 نیز دارد. در این چینش، ژاکا و توریرا دو هافبک دفاعی تیم او به حساب می آیند و در جلوی این دو نفر نیز به فراخور، بازیکنانی چون مسوت اوزیل، رمزی، هنریک مخیتاریان، ولبک و الکس ایوبی قرار می گیرند و تک مهاجم توپچی ها نیز مهاجم گابونی این تیم، پیر امریک اوبامیانگ است. البته در برخی از بازی ها به مانند بازی با لیورپول ممکن است که اوبامیانگ به عنوان وینگر چپ از ابتدا به کار گرفته شود و لاکازت نیز به عنوان مهاجم نوک به میدان برود. در این حالت آرون رمزی به عنوان یار تعویضی، به جای یکی از دو مهاجم آرسنال به زمین می آید.

بازیسازی از عقب زمین

بازیسازی از عقب زمین و پاس های پرتکرار در بین چهار مدافع آرسنال و دروازه بان این تیم، برای سرمربی اسپانیایی توپچی ها از اهمیت خاصی برخوردار است. پنج بازیکن عقب زمین موظف هستند تا در سخت ترین شرایط و پرسینگ حریف، بدون هیچ اشتباهی بین خود پاس های متوالی را رد و بدل کرده تا بتوانند بدین نحو مهاجمان و هافبک های تیم های مقابل را به سوی خود کشانده تا خط جلوی آرسنال آزادی عمل بیشتری داشته باشد. این نحو از بازیسازی را پپ گواردیولا با بازیکنانی به مراتب گران قیمت تر از تیم امری، به نحو احسنت در منچسترسیتی پیاده کرده است. پیتر چک دروازه بان کهنه کار و 36 ساله آرسنال، به نوعی ضعیف ترین مهره در اجرای کارهای تاکتیکی اونای امری به حساب می آید. چک هرچند سیوهای درخشانی در ترکیب توپچی ها داشته ولی در کنترل توپ با پاهایش در برخی از بازی ها و مقابل تیم هایی چون منچسترسیتی، کاردیف و نیوکاسل اشتباهاتی نیز داشته است.

اشتباه پیتر چک در مقابل تیم منچسترسیتی

اشتباه پیتر چک در مقابل تیم کاردیف

آمار پاس هایی که به او در ماه سپتامبر و از سوی مدافعین این تیم داده شده به 166 پاس می رسد. درصد پاس های سالم او برای همبازی هایش در مسابقاتی که برای آرسنال در چارچوب دروازه قرار داشته، هیچگاه به زیر 90% نرسیده است. هرچند همان طور که گفته شد در برخی موارد و در زمانی که تیم تحت فشار و پرسینگ شدید بازیکنان حریف است، چک نیز دچار اشتباهاتی شده است. در دو تصویر بالا همان طور که مشاهده می کنید پیتر چک در پرسینگ مهاجمین حریف دچار اشتباهات مهلکی شده است. بازیسازی از عقب زمین اتفاقی است که کمتر در فصل قبل و تیم ونگر به چشم می خورد. طبق گفته Opta میانگین تعداد پاس های پیتر چک در فصل گذشته و در هر 90 دقیقه به 4 پاس می رسید؛ در حالی که این آمار در فصل پیش رو به طور میانگین به 21 پاس در هر بازی رسیده است. تصویر زیر که از بازی با چلسی انتخاب شده، به طور مشخص بازیسازی از عقب را در تیم اونای امری به خوبی نشان داده است.

بازیسازی از عقب زمین و خط دفاع در برابر تیم چلسی

ساختار دفاعی آرسنال

با حضور امری ساختار دفاعی توپچی ها دارای نظم و چیدمان بهتری شده است. مدافعان آرسنال به نسبت چند فصل قبل دارای انعطاف پذیری بیشتری در خطوط دفاعی بوده و این را به عینه در بازی های این تیم مشاهده کرده ایم. هرچند در برخی موارد نیز مدافعان آرسنال اشتباهاتی داشته اند که با انجام بازی های بیشتر تحت نظر اونای امری، می توانند به بلوغ تاکتیکی بیشتری در خط دفاع دست یابند. برای بهتر نشان دادن ساختار دفاعی آرسنال از صحنه های بازی این تیم در مقابل لیورپول که دارای خط آتش فوق العاده ای است، کمک گرفته ایم. در تصویر اول، چیدمان آرسنالی ها که با 8 بازیکن و در دو دسته منظم 4 تایی تقسیم بندی شده اند را مشاهده می کنید که دیواری محکم و غیر قابل نفوذ را پدید آورده اند. فضا و گپی که در بین بازیکنان آرسنال به وجود آمده نیز به نوعی یک تله برای مهاجمین لیورپول بوده که نتوانند از پاس های تودر و عمقی خود استفاده کنند. در کمی جلوتر نیز مهاجم گابنی این تیم، اوبامیانگ قرار داشته و مترصد یک توپ ربایی و یا اشتباه از سوی بازیکنان لیورپول است تا بتواند با سرعت بالای خود، بلای جان تیم یورگن کلوپ شود.

در تصویر دوم که در نیمه دوم بازی این دو تیم گرفته شده، سه بازیکن لیورپول در فضای خالی بین 7 بازیکن آرسنالی به دام افتاده اند. ترنت الکساندر آرنولد به خوبی می داند که اگر توپ را به آن فضای خالی و بهتر بگوییم تله آرسنالی ها بدهد، به راحتی توپچی ها توپ را گرفته و در تدارک حمله خواهند بود؛ پس بهترین راه یا نفوذ از کناره هاست و یا دادن پاس های کوتاه و رو به عقب به بازیکنان خودی است. به همین راحتی یکی از تاکتیک های کلوپ که حمله از عمق است، با این ساختار منظم دفاعی تیم امری خنثی می گردد. در واقع همان طور که مشخص است سه هافبک کلیدی لیورپول میلنر، فابینیو و وینالدوم نمی توانند به آن شکل مهاجمان لیورپول را به خوبی تغذیه نمایند و مجبور به دادن پاس های کوتاه در بین خود هستند. آن ها باید بسیار مراقب باشند چون در پشت سر خود، بازیکنان هجومی و سرعتی آرسنال چون لاکازت و اوبامیانگ در کنار هافبک خلاق آن ها مسوت اوزیل قرار دارند. ساختار دفاعی جالب توجه 3+7 عملا امکان بازیسازی از عمق را برای بازیکنان هر تیمی سلب نموده است.

پرسینگ اولویت اول آرسنال امری

اولویت بازیسازی از دفاع حفظ توپ است و این حفظ توپ، بدون ایجاد پرسینگ از سوی بازیکنان میسر نمی باشد. بحث پرسینگ و به خصوص گگن پرسینگ، بحث جدیدی در لیگ برتر انگلیس نبوده و تیم هایی به مانند لیورپول با یورگن کلوپ، منچسترسیتی با گواردیولا و حتی تاتنهام با مائوریسیو پوچتینو آن را به خوبی اجرا می کنند. نکته ای که مهم بوده و حتما باید به آن اشاره شود، این است که این نوع از پرس در آرسنالِ زمان آرسن ونگر، کمتر مورد استفاده قرار می گرفته است. هافبک های آرسنال در زمانی که توپ را از دست می دهند، فشار خود را بر روی بازیکنان تیم مقابل به حدی وارد می نمایند تا بتوانند توپ را دوباره پس گرفته و یا در بازی حریف خلل و مزاحمت ایجاد کنند. در بازی با لیورپول فشار وارد شده از سمت بازیکنان آرسنال در مواقعی که توپ را از دست می دادند، بر روی بازیکنان حریف به شدت زیاد بود. در تصویر زیر می بینیم که هافبک های لیورپول به دنبال بازیسازی و فوتبال رو به جلو هستند؛ اما در همان زمان، بازیکنان آرسنال با دوندگی بالا و پرس شدیدی که از خود نشان می دهند، سعی بر تخریب بازی حریف دارند.

به نظر می رسد شاید انتخاب عاقلانه دادن پاس به فابینیو باشد ولی اگر کمی دقت کنید، متوجه می شوید که لوکاس توریرا هافبک دفاعی آرسنال در میانه میدان، مترصد رسیدن توپ به شماره 3 لیورپول است تا با یک قطع توپ سریع، زمینه ساز یک حمله برای آرسنال باشد. علاقه سرمربی اسپانیایی آرسنال به فوتبال هجومی به همراه پرسینگ زیاد، بر هیچ کس پوشیده نیست. او چنین تجربه ای را در فصل گذشته و در تیم پاری سن ژرمن و بازیکنان شاخصی که در اختیار داشت، به خوبی نشان داده است. امری در آرسنال به بازی بدون توپ که شامل اجرای پرسینگ بر روی بازیکنان حریف برای باز پس گرفتن توپ می شود، تاکید ویژه ای دارد و به این موضوع در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود نیز اشاره کرده است:

می خواهم در تمام طول بازی مالک توپ باشیم. ما برابر تمام تیم ها با همین شخصیت بازی خواهیم کرد و فکر می کنم تاریخ باشگاه هم همینطور است. آنها عاشق بازی مالکانه هستند و این شخصیت را دوست دارند و وقتی مالکیت توپ را از دست دادیم، می خواهم بازیکنانم به شدت پرس کنند.

تصویر زیر به خوبی عملکرد توپچی ها در این نحوه بازی که با دوندگی بالا و همچنین مسافت هایی که هر بازیکن طی می کند را نشان داده است و تیم اونای امری از این نظر در رده اول لیگ جزیره قرار دارد.

ساختار هجومی آرسنال

تیم تحت هدایت اونای امری تا اینجای کار که 11 هفته از رقابت های لیگ برتر انگلستان گذشته است با زدن 25 گل پس از تیم های منچسترسیتی (33 گل) و چلسی (27 گل) در رده سوم بهترین خطوط هجومی جزیره قرار گرفته اند. آرسنالِ امری در خط حمله خود، بسیار با برنامه و هجومی کار کرده و تیمی ترسناک در رقابت های لیگ برتر شناخته می شوند. امید اول گلزنی آرسنالی ها بدون شک اوبامیانگ بوده که با پرش های بی نقص، ضربات سر و شوت های دقیق و هم چنین سرعت بالای خود در هنگام ضد حملات، به خوبی در اندیشه های تاکتیکی امری جاافتاده است. این مهاجم گابنی توپچی ها در 10 بازی که در لیگ به میدان رفته توانسته 7 گل به ثمر برساند و آمار خوبی را از خود برجای گذارد. الکساندر لاکازت نیز در خط حمله به خوبی توانسته با اوبامیانگ مچ شده و سهم بسزایی در پیروزی های متوالی این تیم داشته باشند.

در تصویر بالا که از بازی آرسنال و فولام و گل چهارم این تیم در دقیقه 79 انتخاب شده است، به خوبی هماهنگی و نظم تاکتیکی بالای بازیکنان آرسنال را در زمان حمله نشان می دهد. شروع حرکت از آرون رمزی بوده و 39 ثانیه بعد گل توپچی ها توسط اوبامیانگ به ثمر می رسد. پاس های تک ضرب و بازی کلاسیک آرسنال در صحنه گل چهارم این تیم به فولام، می تواند یک کلاس درس فوق العاده برای دوست داران فوتبال باشد. این دقیقا همان فلسفه ای است که چندین سال قبل و در زمانی که مهاجمان و هافبک های بی نظیری چون دنیس برکمپ و تیری آنری در این تیم بازی می کردند، نیز به چشم می خورد و هواداران آرسنال بسیار شادمان هستند که تیم آن ها به فلسفه فوتبالی خود بازگشته است. در ادامه و در تصویر زیر، پاس فوق العاده هنریک مخیتاریان به دفاع راست این تیم، هکتور بیرین سبب می شود تا این بازیکن اوبامیانگ را در درون محوطه جریمه صاحب توپ کند و این مهاجم هم با با یک ضربه دقیق، توپ را به گوشه چپ دروازه بفرستد.

مثال دیگر گل دقیقه 82 الکساندر لاکازت در دیدار برابر لیورپول است که باعث شد، بازی این دو تیم در نهایت به تساوی بیانجامد. پاس عمقی ایوبی به لاکازت رسید و این مهاجم نیز توانست از اشتباه آلیسون بکر در خروج از دروازه استفاده کند و گل تساوی تیمش را به ثمر برساند؛ لاکازت در سمت چپ محوطه جریمه لیورپول چرخید و ضربه اش را به گوشه دروازه زد. همانطور که از تصویر زیر مشخص است، پاس های تک ضرب و حفظ توپ آرسنالی ها که از شماره 2 این تیم، هکتور بیرین شروع شده در نهایت به پاس عمقی ایوبی به لاکازت ختم می شود تا این بازیکن فرصت طلب فرانسوی، بتواند گل تساوی تیمش را به ثمر برساند.

حضور فولبک ها در هنگامی که آرسنالی ها رو به حمله می آورند و استفاده از تمامی عرض زمین، باعث شده تا راه های رسیدن به گل در تیم اونای امری تنوع بیشتری نیز پیدا کند. بازیکنانی به مانند بیرین در دفاع راست و سئاد کولاشیناچ در دفاع چپ عصای دست امری در زمان حملات تیمش است. باز هم سری به بازی با لیورپول می زنیم. در تصویر زیر به خوبی نقش فولبک های آرسنال در زمان حمله به خوبی نشان داده شده است. هنریک مخیتاریان که در سمت راست هجومی این تیم به کار گمارده شده، زوج خوبی را با بیرین در سمت راست شکل داده است. از طرفی اوزیل نیز که در پست 10 بازی می کند، می تواند با پاس های دقیق خود هم تیمی هایش را در کنار و یا در عمق به خوبی تغذیه نماید.

نتیجه گیری

می توان به صراحت اذعان کرد که آرسنال تحت هدایت اونای امری به یک بلوغ تاکتیکی بالا دست یافته و هواداران این باشگاه، به خوبی شاهد تغییرات مثبت در تیم خود بوده اند. بازیسازی از عقب زمین، پرسینگ، دوندگی بالا و سرعت در انتقال توپ از دفاع به حمله، ویژگی هایی است که از آرسنال 19-2018 ورژنی ترسناک برای بسیاری از رقبا ساخته است. سبک بازی چشم نواز این آرسنال که در آن فوتبال تک ضرب و پاس های کم اشتباه، حرف اول را می زند و یا بازیکنانی به مانند لوکاس توریرا، بیرین و ایوبی که به خوبی توانسته اند جواب اعتماد سرمربی خود را بدهند، نوید بخش یک آرسنال باشکوه را برای گانرها می دهد. آن ها با امری به روزهای خوش آینده می اندیشند و در انتظار عصری جدید برای تیم محبوبشان هستند.