در روزگار دعواهای بچه‌گانه ما :‍ جغرافیای جدید قدرتهای فوتبال در اروپا !

سوت پایان رقابتهای جام جهانی ۲۰۱۸ که زده شد طرفداران فوتبال جهان در هر نقطه ای از این کره خاکی که سکنی گزیده اند به دنبال اندیشه ای رفتند.
از فوتبال خودمان شروع کنیم که درست دقایقی پس از پایان مسابقه ایران و پرتغال جنگهای ما شروع شد و تا امروز که نگارنده مشغول نگارش این یادداشت است ، همچنان ادامه دارد .
۱/ طرفداران و ملتهای فوتبال آمریکای جنوبی به این اندیشه باید رفته باشند که چرا حسرت بردن دو باره قهرمانی جام جهانی برای آنها که با برزیل و آرژانتین و اروگوئه نزدیک به نیمی از جامهای جهانی را برده اند حداقل به دو دهه رسیده است ؟

۲/ طرفدارن فوتبال اروپا به چند دسته تقسیم شدند
گروه اول تیمهائی چون ایتالیا و هلند بودند که دوست نداشتند بار دیگر غایب رقابت های بزرگی چون جام جهانی باشند
گروه دوم تیمهائی چون آلمان و اسپانیا و پرتغال بودند که از حذف زود هنگامشان در جام جهانی روسیه اندوهگین بودند و خواهان جبران و بازگشت به دوران پر افتخارشان بودند
گروه سوم تیمهائی چون سوئد و دانمارک و سوئیس و روسیه و… بودند که نشانه هائی از پیشرفت را در روسیه نشان داده و خواهان ادامه روند رو به رشدشان بودند.

گروه چهارم چهار تیم نیمه نهائی یعنی فرانسه و کرواسی و بلژیک و انگلستان بودند که پس از سالها به این مرحله رسیده و می خواستند که همچنان در اوج باشند.

رقابتهای لیگ ملتهای اروپا آغازی برای تیمهای اروپائی بود که تیمهایشان را برای دوره بعدی جام ملتهای اروپا و جام جهانی آینده آماده کنند و این در حالی بود که تیمهای آمریکای جنوبی و آفریقائی و آسیائی به بازیهای فیفا دی بسنده کرده و یا چون ما مشغول مسابقه تخریب و ماندن به هر قیمت و…بودند.
اتفاق جالب اینجا بود که در نیمه نهائی لیگ ملتهای اروپا از چهار دسته تیمهای اروپائی که ذکر شد چهار تیم حضور دارند .
هلند دو باره شکوفا شده با کومان از گروهی بالا آمد که آلمان و فرانسه یعنی قهرمانان ۶ دوره جام جهانی در آن حضور داشتند و لاله های نارنجی نشان دادند که از روزهای در حاشیه ماندن خسته شده اند.
انگلستان تنها تیمی بود که پس از حضور در نیمه نهائی جام جهانی ۲۰۱۸ بلافاصله در یک نیمه نهائی دیگر حضور پیدا کرد و نشان داد که گرت سات گیت و پسران جوانش خیال ندارند که سه شیرها را همچنان دلخوش به یک عنوان قهرمانی جام جهانی در ۵۲ سال پیش کند. آنها کرواسی فینالیست و اسپانیا را جا گذاشتند.
پرتغالی ها هم که قهرمان دوره قبلی جام ملتهای اروپا هستند بدون کریس رونالدو پای به نیمه نهائی گذاشتند تا نشان دهند که بردن فینال ۲۰۱۶ بدون شماره هفت استثنائی تصادفی نبوده است ، آنها ایتالیا و لهستان را جا گذاشتند.

سوئیس تیمی که حالا نشان می دهد با استفاده از مهاجرین خود یعنی شاکیری ، ژاکا و … می توانند شیاطین سرخ بلژیک و اروپا را مقهور قدرت خود کنند.
سوال مهم این است پس از فینالیست شدن کرواسی و کسب عنوان سومی جام جهانی توسط بلژیک و بازگشت انگلستان و هلند و … جغرافیای قدرت های اروپائی بار دیگر تغییر کرده است ؟

دکتر تورج عاطف – اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال