غزل شماره 236 حافظ: اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید

غزل شماره 236 حافظ در فاصله زمانی که شاه شجاع از حکومت دور بود و شاه محمود بر شیراز حکومت می‌کرد و در اشتیاق بازگشت مجدد او سروده شده است. حافظ محبوب را به پرنده‌ای از عالم بالا تشبیه کرده که بازگشتش باعث می‌شود شاعر در سن پیری دوباره جوان شود. شاعر از اشک‌های مثل بارانش امید دارد که روشنایی برق دولت یار به نظرش برگردد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید

عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید

دارم امید بر این اشک چو باران که دگر

برق دولت که برفت از نظرم بازآید

آن که تاج سر من خاک کف پایش بود

از خدا می‌طلبم تا به سرم بازآید

خواهم اندر عقبش رفت به یاران عزیز

شخصم ار بازنیاید خبرم بازآید

گر نثار قدم یار گرامی نکنم

گوهر جان به چه کار دگرم بازآید

کوس نودولتی از بام سعادت بزنم

گر ببینم که مه نوسفرم بازآید

مانعش غلغل چنگ است و شکرخواب صبوح

ور نه گر بشنود آه سحرم بازآید

آرزومند رخ شاه چو ماهم حافظ

همتی تا به سلامت ز درم بازآید

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

آن چیزی را که به تازگی از دست داده‌ای، به دست خواهی آورد و روزگار دوباره به کام تو شیرین خواهد شد. اعتدال در هر کاری رمز موفقیت توست بنابراین از افراط و تفریط دوری کن.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 237 - نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آید

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!