غزل شماره 340 حافظ: من که از آتش دل چون خم می در جوشم

غزل شماره 340 حافظ به احتمال قوی تحت تأثیر غزلی از اوحدی سروده شده و البته دارای مطلعی بسیار زیباتر از غزل اوحدی می‌باشد. حافظ خود را همچون ظرف بزرگ شراب در هنگام رسیدن در حال جوشش می‌داند که این حالت بر اثر سوزناکی آتش عشق در دلش پدید آمده است اما با وجود این همه جوش درون، بر لبانش مهر زده و سکوت اختیار کرده است.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

من که از آتش دل چون خم می در جوشم

مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

قصد جان است طمع در لب جانان کردن

تو مرا بین که در این کار به جان می‌کوشم

من کی آزاد شوم از غم دل چون هر دم

هندوی زلف بتی حلقه کند در گوشم

حاش لله که نیم معتقد طاعت خویش

این قدر هست که گه گه قدحی می نوشم

هست امیدم که علیرغم عدو روز جزا

فیض عفوش ننهد بار گنه بر دوشم

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت

من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم

خرقه پوشی من از غایت دین داری نیست

پرده‌ای بر سر صد عیب نهان می‌پوشم

من که خواهم که ننوشم به جز از راوق خم

چه کنم گر سخن پیر مغان ننیوشم

گر از این دست زند مطرب مجلس ره عشق

شعر حافظ ببرد وقت سماع از هوشم

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

تعبیر فال حافظ شما

انسانی بسیار صبور و خوددار هستی. از سوز و گدازی که در دل داری هیچ‌کس باخبر نیست. قصد انجام کاری بسیار بزرگ را داری، پس سختی راه عادی است. اینکه در برخورد با مشکلات و موانع، مقاوم و صبور هستی از ویژگی‌های خوب توست. اما دقت کن که به ناامیدی و یأس دچار نشوی. با دوستان دانا و صادق مشورت کن، از آنها کمک بطلب و لجبازی نکن. در کارها به خدا توکل داشته باش.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

شاهد فال:

غزل شماره 341 - گر من از سرزنش مدعیان اندیشم

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه فال

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

غزل شماره 340 حافظ: من که از آتش دل چون خم می در جوشم

تعبیر فال حافظ شما

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته