غزل شماره 356 حافظ: گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم

غزل شماره 356 حافظ در زمان تیرگی رابطه شاعر با شاه شجاع و در خطاب به تورانشاه سروده شده است تا مبادا از یاد‌ها فراموش شود. حافظ در بیت اول می‌گوید اگر امکان‌پذیر شود که زمانی نزد یار بنشینم، از جام وصل می‌نوشم و از باغ عیش گل می‌چینم یعنی به عیش و نوش می‌پردازم. در بیت بعد از ساقی می‌خواهد با بوسه‌ای جان او را بگیرد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم

ز جام وصل می‌نوشم ز باغ عیش گل چینم

شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد

لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم

مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز

سخن با ماه می‌گویم پری در خواب می‌بینم

لبت شکر به مستان داد و چشمت می به میخواران

منم کز غایت حرمان نه با آنم نه با اینم

چو هر خاکی که باد آورد فیضی برد از انعامت

ز حال بنده یاد آور که خدمتگار دیرینم

نه هر کو نقش نظمی زد کلامش دلپذیر افتد

تذرو طرفه من گیرم که چالاک است شاهینم

اگر باور نمی‌داری رو از صورتگر چین پرس

که مانی نسخه می‌خواهد ز نوک کلک مشکینم

وفاداری و حق گویی نه کار هر کسی باشد

غلام آصف ثانی جلال الحق و الدینم

رموز مستی و رندی ز من بشنو نه از واعظ

که با جام و قدح هر دم ندیم ماه و پروینم

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

کنترل و اختیار کار از دستت خارج شده است. کار امروز به فردا مینداز، خودت می‌دانی راهی که انتخاب کرده‌ای بسیار سخت و دشوار است ولی به خاطر نتیجه و مقصود سودمندش همه این سختی‌ها را به جان می‌خری. رحمت خداوند شامل حالت می‌شود و خیلی زود به مراد دلت می‌رسی و این از اثرات وفا و صداقت ایمان است.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 357 - در خرابات مغان نور خدا می‌بینم

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!