غزل شماره 395 حافظ: گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن

غزل شماره 395 حافظ با الهام از غزل ضیاء الدین خجندی و به منظور گله و شکایت از شاه شجاع به دلیلی سردی در روابط با شاعر سروده شده است. حافظ پس از مبالغه در تعریف از خوبی و لطف محبوب در بیت ششم از او گلایه می‌کند. به یار می‌گوید از آنجا که عادت داری عاشقان را زجر بدهی، پس با دشمنانِ من به عیش و نوش بپرداز و با من تندی کن.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن

یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن

بفشان عرق ز چهره و اطراف باغ را

چون شیشه‌های دیده ما پرگلاب کن

ایام گل چو عمر به رفتن شتاب کرد

ساقی به دور باده گلگون شتاب کن

بگشا به شیوه نرگس پرخواب مست را

و از رشک چشم نرگس رعنا به خواب کن

بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گیر

بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن

زان جا که رسم و عادت عاشق‌کشی توست

با دشمنان قدح کش و با ما عتاب کن

همچون حباب دیده به روی قدح گشای

وین خانه را قیاس اساس از حباب کن

حافظ وصال می‌طلبد از ره دعا

یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

دیگران شیفته کار و اخلاق تو شده‌اند. تو کسی هستی که از حسن و خوبی چیزی کم نداری. چشم‌هایت همه را محسور می‌کند و بدون هیچ کلامی با همه حرف می‌زنند. پیمانی که بسته‌ای بسیار مبارک و فرخنده است؛ روزگارت روز به روز بهتر می‌شود. لطف و محبت کسی دائم شامل حالت می‌شود. به آرزویت می‌رسی و جوان‌تر می‌شوی. با اطرافیانت کمی مهربان‌تر باش.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 396 - صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه فال

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!