غزل شماره 403 حافظ: شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
غزل شماره 403 حافظ یکی از غزلهایی است که شاعر در ایام جوانی و در مخالفت با صوفیان ریاکار و ازرقپوشان سروده است. حافظ میگوید شراب قرمز را سربکش و رخساره ماهرویان را نگاه کن؛ برخلاف شیوه و آیین صوفیان سختگیر به چهره زیبای شاهدان بنگر. این متظاهران در زیر خرقه کهنه، اسباب نیرنگبازی دارند و به حقوق مردم تجاوز میکنند.
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
خلاف مذهب آنان جمال اینان بین
به زیر دلق ملمع کمندها دارند
درازدستی این کوته آستینان بین
به خرمن دو جهان سر فرو نمیآرند
دماغ و کبر گدایان و خوشه چینان بین
بهای نیم کرشمه هزار جان طلبند
نیاز اهل دل و ناز نازنینان بین
حقوق صحبت ما را به باد داد و برفت
وفای صحبت یاران و همنشینان بین
اسیر عشق شدن چاره خلاص من است
ضمیر عاقبت اندیش پیش بینان بین
کدورت از دل حافظ ببرد صحبت دوست
صفای همت پاکان و پاکدینان بین
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
درونت چیز دیگری میگوید و ظاهر رویات چیز دیگری. خوبیها و هنرهایت را پنهان کردهای. همه فکر میکنند انسانی متکبر و مغرور هستی اما برعکس به عهدهایی که بستهای عمل میکنی. یاران و همنشینانت را دوست داری. به زودی از بند اسارت رها میشوی و به عافیت کامل میرسی؛ در این زمان است که کینه و کدورتها را دور میریزی و دلت را پاک میکنی.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰