غزل شماره 417 حافظ: عیشم مدام است از لعل دلخواه

غزل شماره 417 حافظ در زمان شاه شجاع و در زمانی که روابط فیمابین کاملاً حسنه بوده است، به هنگام یکی از مسافرت‌های شاه شجاع سروده است. طبق بیت اول زندگی حافظ در عیش مدام و خوشی است و از شراب ناب و لعل لب یار کامروا است؛ او با آوردن لفظ «الحمدلله» به خاطر این نعمت‌ها خدا را شکر می‌کند. در بیت دوم به بخت خوبش اشاره می‌کند.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

عیشم مدام است از لعل دلخواه

کارم به کام است الحمدلله

ای بخت سرکش تنگش به بر کش

گه جام زر کش گه لعل دلخواه

ما را به رندی افسانه کردند

پیران جاهل شیخان گمراه

از دست زاهد کردیم توبه

و از فعل عابد استغفرالله

جانا چه گویم شرح فراقت

چشمی و صد نم جانی و صد آه

کافر مبیناد این غم که دیده‌ست

از قامتت سرو از عارضت ماه

شوق لبت برد از یاد حافظ

درس شبانه ورد سحرگاه

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

روزگار بر وفق مراد تو شده و به آرزوهای دلخواهت خواهی رسید. در امر زندگی کاملاً موفق خواهی بود. از حسودان و ریاکاران دوری کن. نسبت به دیگران مغرور نباش تا نعمت و سعادت تو پایدار و مداوم باشد.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 418 - گر تیغ بارد در کوی آن ماه

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!