غزل شماره 427 حافظ: چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

غزل شماره 427 حافظ برای به‌دست آوردن دل شاه شجاع سروده شده و شاهد این امر وصف دو ویژگی شاه شجاع، یکی خال سیاه بر چهره شاه و دیگری زلف بلند او بوده است. چهره محبوب آنچنان زیباست که شمع، که خودش معشوق پروانه است؛ عاشق روی او شده و گرد چراغ صورت یار می‌گردد. حافظ از اینکه حالش تا چه حد در عشق یار خراب شود، واهمه‌ای ندارد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

خرد که قید مجانین عشق می‌فرمود

به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه

به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد

هزار جان گرامی فدای جانانه

من رمیده ز غیرت ز پا فتادم دوش

نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه

چه نقشه‌ها که برانگیختیم و سود نداشت

فسون ما بر او گشته است افسانه

بر آتش رخ زیبای او به جای سپند

به غیر خال سیاهش که دید به دانه

به مژده جان به صبا داد شمع در نفسی

ز شمع روی تواش چون رسید پروانه

مرا به دور لب دوست هست پیمانی

که بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه

حدیث مدرسه و خانقه مگوی که باز

فتاد در سر حافظ هوای میخانه

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

آینده‌ای روشن برای خودت تصور نمی‌کنی. دست به هر کاری می‌زنی سودی عایدت نمی‌شود و رسیدن به نتیجه برای تو یک آرزو شده است. خسته شده‌ای، مخصوصاً وقتی که می‌بینی دیگران چقدر راحت به هدفشان می‌رسند. اما نگران و ناراحت نباش، مژده‌ای به تو می‌دهند که از شنیدن آن وجودت گرم می‌شود و دوباره تلاش می‌کنی و نتیجه آن را هم می‌بینی.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 428 - سحرگاهان که مخمور شبانه

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!