غزل شماره 438 حافظ: سبت سلمی بصدغیها فؤادی
غزل شماره 438 حافظ یکی از شیرینکاریهای شاعر است که در سالهای آخر عمرش به صورت ملمّع ساخته، برای سرودنش از سه زبان فارسی دری، عربی و لهجه قدیمی شیرازی یا همان محاورهای استفاده کرده و دانستههای ادبی و زبانیاش را نشان داده است. ابتدا به عربی میگوید معشوق با دو زلفش قلب مرا اسیر کرده و اکنون در پی بردن جان من است.
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
سبت سلمی بصدغیها فؤادی
و روحی کل یوم لی ینادی
نگارا بر من بیدل ببخشای
و واصلنی علی رغم الاعادی
حبیبا در غم سودای عشقت
توکلنا علی رب العباد
امن انکرتنی عن عشق سلمی
تزاول آن روی نهکو بوادی
که همچون مت به بوتن دل و ای ره
غریق العشق فی بحر الوداد
به پی ماچان غرامت بسپریمن
غرت یک وی روشتی از امادی
غم این دل بواتت خورد ناچار
و غر نه او بنی آنچت نشادی
دل حافظ شد اندر چین زلفت
بلیل مظلم و الله هادی
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
یکی از اطرافیانت از تو کمکی میخواهد؛ دست رد به سینهاش نزن. برای آرام کردن خودت به دعا و ثنای خداوند بپرداز. اگر میخواهی غرق در الطاف خداوند شوی، در بحر نعمات او شنا کنی، عزت و بزرگی خود را حفظ کنی و به غم دل دچار نشوی بخشنده باش و دوستانت را ببخش. خداوند تنها هدایتگری است که همیشه راه درست را نشان میدهد.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰