غزل شماره 459 حافظ: زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی
غزل شماره 459 حافظ در سالهای نخستین سلطنت شاه شجاع سروده شده و مربوط به زمانی است که شاه، محاسن خود را به صورت دو خط نیمدایره درست میکرده است. حافظ محاسن و زلف و موی شاه را به نقش خوش و صورت او را به گُل تشبیه کرده است و میگوید این خطوط زیبا که بر چهرهات رسم میکنی؛ باعث میشوند که گل و گلستان از رونق بیفتند.
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی
خط بر صحیفه گل و گلزار میکشی
اشک حرم نشین نهانخانه مرا
زان سوی هفت پرده به بازار میکشی
کاهل روی چو باد صبا را به بوی زلف
هر دم به قید سلسله در کار میکشی
هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست
از خلوتم به خانه خمار میکشی
گفتی سر تو بسته فتراک ما شود
سهل است اگر تو زحمت این بار میکشی
با چشم و ابروی تو چه تدبیر دل کنم
وه زین کمان که بر من بیمار میکشی
بازآ که چشم بد ز رخت دفع میکند
ای تازه گل که دامن از این خار میکشی
حافظ دگر چه میطلبی از نعیم دهر
می میخوری و طره دلدار میکشی
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
هیچ خواستهای بدون تلاش و زحمت به دست نمیآید. در سایه سعی و تلاش، به مراد دلت خواهی رسید. بهتر است از دوستان خیرخواه کمک بطلبی تا به کمک آنها به هدف خود نائل شوی. به زودی به نتیجه میرسی. خداوند بزرگ به تو آنقدر که لازم است نعمت بخشیده است، نباید طمعورزی کنی. برای نیتی که داری به خوبی چارهاندیشی کن و برای انجام آن عجله به خرج مده. زیرا اجرای این نیت نیاز به آمادگیهای بیشتری دارد که باید به مرور زمان کسب کنی.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال: