غزل شماره 464 حافظ: بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

غزل شماره 464 حافظ غزلی عاشقانه بوده که در ایام جوانی شاعر و در زمان هجران سروده شده است. شاعر به جای کلمه جسم که به معنای پیکر است کلمه شخص را به معنای پیکر با جان برگزیده است. حافظ می‌گوید جمال و زیبایی تو همانند عشق و اشتیاق من به حد کمال رسیده است. خوش باش زیرا از این پس هرگز زیبایی تو و عشق من نابود نخواهند شد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

خوش باش زان که نبود این هر دو را زوالی

در وهم می‌نگنجد کاندر تصور عقل

آید به هیچ معنی زین خوبتر مثالی

شد حظ عمر حاصل گر زان که با تو ما را

هرگز به عمر روزی روزی شود وصالی

آن دم که با تو باشم یک سال هست روزی

وان دم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی

چون من خیال رویت جانا به خواب بینم

کز خواب می‌نبیند چشمم به جز خیالی

رحم آر بر دل من کز مهر روی خوبت

شد شخص ناتوانم باریک چون هلالی

حافظ مکن شکایت گر وصل دوست خواهی

زین بیشتر بباید بر هجرت احتمالی

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

نگران نباش، زیرا که به هدف و مقصود دلخواهت خواهی رسید. البته بدون سعی و تلاش این مقصود حاصل نمی‌شود. بخت و اقبال همراه تو بوده و بهتر است که فرصت‌ها را غنیمت بدانی و همه سعی و تلاش خودت را در راه رسیدن به هدف بکنی. به خداوند توکل داشته باش.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 465 - رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!