ستاره پیشین استقلال : گل به خودی زدم اما هیچ کدام از پرسپولیسی ها به من کنایه نزدند!

شاهین بیانی یکی از بازیکنان پرافتخار استقلال است، اما در تیم ملی نامش به رغم نمایش خوب با نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۴ سنگاپور گره خورده است. با کاپیتان اسبق آبی‌پوشان پیرامون شرایط استقلال و تیم ملی همکلام شدیم که در پی می‌آید.

* در اینکه قطر امکانات مطلوبی داشه و این امکانات می‌تواند کمک‌حال تیم‌های ایرانی شود، شکی وجود ندارد، ولی این اردو زمانی می‌تواند کمک حال استقلال شود که ما ابتدا نقاط ضعف مان را با مهره‌های جدید رفع کنیم و در قطر آن‌ها را با کل تیم هماهنگ کنیم. مهلت نقل و انتقالات نیم‌فصل برای استقلال فوق‌العاده مهم است.

* برای سرور جپاروف و سلیقه مربیان استقلال احترام زیادی قائلم، ولی به نظرم در این شرایط نمی‌تواند به استقلال کمک کند، چون سن و سالش بالا رفته است. او برای جا افتادن در تیم آماده نیست و به زمان احتیاج دارد و در نیم‌فصل دوم اصلاً زمانی برای این کار وجود ندارد.

* دستیار خارجی جدید شفر به یک فرصت قابل ملاحظه نیاز دارد تا اسم بچه‌ها را یاد بگیرد و تازه بعد از آن کارش شروع می‌شود، به همین خاطر بهتر است یک دستیار ایرانی برای تیم انتخاب شود.

* شفر باید به کمیته فنی بهای بیشتری بدهد و باشگاه باید این را از او بخواهد. باید سرمربی تیم با کمیته فنی مشورت کند، ولی من فکر می‌کنم آقای شفر هنوز به کمیته فنی اعتماد ندارد و اگر این‌طوری باشد اساساً باید فکر دیگری کرد.

* برایم عجیب است چرا آقای کی‌روش گفته حضور در نیمه‌نهایی رؤیای فوتبال ایران است؟ ما با کمترین امکانات حتی در زمان جنگ هم به نیمه‌نهایی رسیده‌ایم. طی ۳۸ سال گذشته ما ۵ مرتبه به نیمه‌نهایی رسیده‌ایم و تازه آن ۳ بار قهرمانی هم به کنار؛ بنابراین حضور در جمع ۴ تیم برای فوتبال ما و فوتبال‌دوستان ایرانی اصلاً رؤیا نیست.

* هم در جام ملت‌های ۱۹۸۴ و هم در جام ۱۹۸۸ ایران باید قهرمان می‌شد. در جام ۱۹۸۴ سنگاپور من در نیمه‌نهایی به خودمان گل زدم، ولی پس از پایان مسابقات هیچ‌کدام از پرسپولیسی‌ها به من کنایه نزدند. اگر در آن تورنمنت من در مرحله مقدماتی گل می‌زدم یا همان بازی با عربستان را در پنالتی‌ها می‌بردیم، قطعاً الان قضیه آن گل کمتر به چشم می‌آمد. آن گل به دلیل کمبود بازی‌های تدارکاتی زده شد. اگر چند بازی دوستانه بیشتر برگزار می‌کردیم قطعاً آن اتفاق مقابل عربستان رخ نمی‌داد.

* ماجرایی که باعث شد قید جام ملت‌های ۱۹۸۸ را بزنیم، تصمیم جمعی بود. آن زمان فوتبال آماتور بوده و رفاقت حکمفرما بود. اتفاقاتی در بازی‌های آسیایی سئول ۱۹۸۶ رخ داد که تصمیم به کناره‌گیری گرفتیم. نمی‌خواهم مسائل را باز کنم، ولی فقط همین را بگویم که آقایان در بازی‌های آسیایی برای اینکه به زعم خود پرستیژ را حفظ کنند ما را مجبور می‌کنند با کت و شلوار به رستوران برویم و غذا برویم!

* در جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۸ قطر عضو تیم نبودم و همراه تعدادی از نفرات مستعفی، مسابقات را از روی سکو‌ها تماشا می‌کردیم، ولی از هیچ کمکی فروگذار نبودیم. به نظرم آن تیم هم می‌توانست قهرمان آسیا شود، ولی فقط به دلیل کمبود تجربه در نیمه‌نهایی مغلوب عربستان شده و در نهایت به عنوان سومی بسنده کرد.

منبع: خبرورزشی