نیویورک تایمز: 2018 بهترین سال در حوزه پیشرفت های بشری بود

تهران - ایرنا - نیویورک تایمز گزارش داد: 2018 بهترین سال در تاریخ بشریت در حوزه پیشرفت های بشری، امید به زندگی و سطح نسبی رفاه و آسایش بوده است.

'نیکولاس کریستف' ستون نویس نیویورک تایمز و دارنده دو جایزه 'پولیتزر' در این نوشتار آورده است:
جهان دارد آنگونه که مردم جهان می پندارند، به دهان جهنم فرو می افتد.
چه نیروهایی اول از همه ما را به دهان دوزخ فرو خواهند کشاند؟ اقتصاد فروریخته، ذوب شدن یخ های قطبی یا ناآرامی و جنگ و کشتار و خونریزی؟
اما یک پادزهر می توان برای از بین بردن این غم و اندوه ارایه داد. به اعتقاد من 2018 بهترین سال در تاریخ بشریت بوده است.
در سال 2018:
بطور میانگین در هر روز 295 هزار نفر در کل کره زمین، برای اولین بار به برق دسترسی پیدا کردند.
بطور میانگین در هر روز 305 هزار نفر در کل کره زمین، برای اولین بار به آب آشامیدنی سالم دسترسی پیدا کردند.
بطور میانگین در هر روز 620 هزار نفر در کل کره زمین، برای اولین بار به شبکه اینترنت دسترسی پیدا کردند.
اینها همه نتیجه تحقیقاتی است که 'ماکس روزر' از اساتید دانشگاه 'آکسفورد' انجام داده است و آن را در وب سایت خود موسوم به 'دنیای ما در مفروضات' منتشر ساخته است.
بشریت در هیچ دوره ای از تاریخ خود تا این اندازه باسواد نبوده است. تا این اندازه یک پشت گرمی برای محافظت از خود نداشته است. تا این اندازه طول عمر نداشته است. تا این اندازه از طرح های تنظیم خانواده بهره مند نبوده است. تا این اندازه اطمینان خاطر نداشته است که فرزندانش می توانند زنده بمانند.
امروز آمار مرگ و میر کودکان در سطح جهان بشدت پایین آمده است. فقط 4 درصد کودکان در سراسر جهان زیر سن 5 سال فوت می کنند. البته همین آمار هم هولناک است اما در مقایسه با آمار سال 1960 میلادی که 19 درصد بود و یا سال 2003 که 7 درصد بود؛ آمار امیدوار کننده ای است.
با این حجم پیشرفت های تحسین برانگیز بشر در سال 2018؛ سزاوار است بشر امروز خوش بین باشد تا نا امید.
اخباری که هیچگاه در هیچ تلویزیون و رسانه ای منتشر نمی شود این است که به عنوان نمونه ظرف 4 ساعت گذشته تعداد 15 هزار کودک در سراسر جهان از دنیا رفته اند. این آمار در سال های دهه 1990 بالغ بر 30 هزار کودک در هر روز بود.
پر واضح است که همه این موفقیت ها؛ تحت تاثیر ناکامی های امروز بشر قرار می گیرد.
قصابی انسانها، عدم حاکمیت قانون، حکمرانی بد، همه تهدیدهایی هستند که همچنان بر سر بشر سایه می افکنند. اما مسئله این است که آمار تمام مظالم و تراژدی های بشر امروز؛ در دوره محاسبه یک ساله به صورت یک روز در میان استخراج می شود؛ اما آمار پیشرفتها و موفقیت های بشر به صورت روزانه.
یکی از اهم وظایف روزنامه نگاری هم همین است. خبرنگار؛ وظیفه اش اطلاع رسانی صحیح از وقایع جهان است. اما گویا به رغم پیشرفت فوق تصور وسائل ارتباطی، بشر امروز آنطور که باید و شاید در جریان اخبار و اطلاعات صحیح قرار نمی گیرد.
امروز اکثر مردم دنیا تصورشان این است که فقر در کل دنیا رو به گسترش است و یا خوش بینانه اینکه اگر هم بدتر نشده باشد؛ رفع نشده است.
اما واقعیت این نیست. جهان امروز بطور مشخص؛ شاهد کاهش سطح فقر است.
تا دهه 1950، بشر در فقر مطلق زندگی می کرد. تعریف این وضعیت از منظر علم اقتصاد یعنی اینکه بشر تا آن تاریخ فوق، روزانه کمتر از 2 دلار درآمد داشت. تا اوائل دهه 1980، به میزان 44 درصد جمعیت جهان در فقط مطلق بسر می بردند. امروز کمتر از 10 درصد جمعیت جهان در فقر مطلق زندگی می کنند، که تنظیم شده است برای تورم.
86 درصد تمام کودکان کره زمین علیه بیماری های دیفتری، کزاز و سیاه سرفه واکسینه شده اند.
دنیای امروز آنقدرها هم که مردم جهان تصور می کنند، روبه ورطه زوال و نابودی نیست. مردم تصور می کنند که دنیا وحشتناک شده است. خشونت و خونریزی و نیز سرخوردگی انسانها بیداد می کند. همه این رذیلت ها در جهان هست، اما آنقدر شدید نیست که انسان امروز از آن وحشتزده باشد.
سال گذشته؛ جهان شاهد فجایع تکان دهنده ای بود.
قتل عام مردم قوم 'روهینگیا' در میانمار، قحطی و گرسنگی در یمن، خشکسالی ناشی از تغییرات جوی در بنگلادش، بحران پناهجویان و ازدواج کودکان در آمریکا، و بدترین فقر جهان در جمهوری آفریقای مرکزی.
تمام این فجایع دردآور؛ یک حساسیت فوری جامعه جهانی را برای رفع و رجوع کردن آن می طلبد.
اما در کنار همه این مصیبت ها؛ دنیا شاهد یک پیشرفت خیره کننده در سه کشور بود، سه کشوری که حکومت های خودکامه مطلقه خود را و حکمرانی های ضعیف حاکمان خود را برانداختند و دمکراسی هایی دلپذیر را جایگزین آنها ساختند. این سه کشور عبارتند از: ارمنستان، اتیوپی و مالزی.
شکی نیست، چالش های عظیمی پیش روی بشریت است. ظاهرا، رشد دستاوردهای انسان برای محو فقر و بیماری از جهان، کند شده است. گرمایش زمین و تغییرات جوی، بلایی است که بیش از همه به جان کشورهای فقیر افتاده است. به جز آمریکا، در اکثر نقاط جهان؛ امید به زندگی سیر کاهشی پیدا کرده است و نه افزایشی.
طبیعی است که انگیزه کافی برای نا امید بودن از اوضاع جهان وجود دارد. اما این هم درست نیست که چشمانمان را به روی همه موفقیت های بشر ببندیم. خوش بین بودن، موتور محرکی است برای تلاش در راه انتشار دادن فرصتها و خوشبختی در سراسر جهان.
امروز مهمترین مسئله در دنیای امروز، صحبت های 'ترامپ' و یا منتقدانش در کنگره نیست. مهمترین مسئله جهان امروز؛ می تواند این باشد که راهی را بیابیم تا فقیرترین و نومیدترین ساکنان کره زمین، به سطح قابل قبولی از سواد و آموزش و رفاه و آسایش برسند.
پیش به سوی ساختن روزی که هیچ مادری در جهان، کودک خود را از دست ندهد.
اروپام**1591**2040

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه علمی

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!