سردار و طارمی شایسته انتقاد نیستند
سردار و طارمی شایسته انتقاد نیستند
آرمن ساروخانیان / در پیروزی دو بر صفر ایران مقابل عمان، سردار آزمون و مهدی طارمی برای اولین بار در جام ملتهای آسیا سهمی در گلهای تیم ملی نداشتند. در دو بازی مقابل یمن و ویتنام این دو مهاجم 5 گل زدند و در بازی مقابل عراق که بدون گل به پایان رسید، طارمی دقایق کوتاهی در زمین بود. تیم ملی در این تورنمنت 9 گل زده که پنج گل آن توسط این دو مهاجم بوده، یعنی 55 درصد. با این آمار خوب خیلی عجیب است که بعد از بازی با عمان، آزمون و طارمی به عنوان «گلنزن» معرفی شدند و در سیبل انتقادات قرار گرفتند.
آزمون و طارمی مقابل عمان بسیار پرتلاش بودند و با فرار در عمق یا همکاری دو نفره موقعیتهای خوبی ساختند، ولی در ضربات آخر بدشانس بودند. طارمی هرچند گلی نزد، سازنده پنالتی و گل دوم تیم ملی بود و در کنار آزمون آزاری دائمی برای خط دفاع عمان بودند. اگر قرار به نمره دادن به عملکرد این دو مهاجم باشد، آنها تنها در آیتم ضربه آخر ناموفق بودند و دوندگی، جنگندگی و کارهای ترکیبیشان فوقالعاده بود.
در تورنمنتی فشرده مثل جام ملتهای آسیا یا جام جهانی که تیمها هر چهار یا پنج روز یک بار بازی میکنند، طبیعی است که عملکرد بازیکنان نوسان داشته باشد و در تیمهای قهرمان آسیا یا جهان سابقه ندارد که یک مهاجم در هفت بازی تیمش گل زده باشد. زوج گریزمان و امباپه، دو مهاجم اصلی فرانسه مثال خوبی است. آنها در مسیر قهرمانی تیمشان در روسیه در سه بازی گل زدند و نمیتوان از مهاجمی انتظار داشت که در هفت بازی برای تیمش گل بزند.
خوشبختانه کیروش گلزنان دیگری در خط میانی و حمله دارد که در روز مبادا میتواند روی آنها حساب کند. بازگشت جهانبخش در بهترین زمان اتفاق افتاد و مقابل عمان توانست قفل بازی را باز کند. کیروش روی نیمکت هم مهاجمان خوبی دارد که در صورت نیاز میتواند در نیمه دوم به زمین بفرستد. با این حال بار گلزنی تیم ملی در جام ملتهای آسیا روی دوش آزمون و طارمی است و آنها زوج هماهنگی هستند که میتوانند هر خط دفاعی در آسیا را به دردسر بیاندازند.
به نظر میرسد انتقاد از این دو مهاجم بیش از آنکه فنی باشد ریشه در اتفاقات و حواشی قبلی دارد و منتقدان به جای در نظر گرفتن آمار و حقایق، نگاهی غیرمنصفانه به ماجرا دارند. با نزدیک شدن به مراحل حساس جام، این انتقادات احساسی میتواند به تیم ملی لطمه بزند.