حق‌طلبی؛ گام اولیه کسب ایمان

حجت‌الاسلام حمید الهی‌دوست‌ در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره تفاوت میان ایمان و اعتقاد اظهار کرد: در قرآن از لفظ اعتقاد استفاده نشده، اعتقاد از ماده عقد به معنای گره بستن است، زمانی که فرد به چیزی ایمان پیدا می‌کند، یک گره قلبی ایجاد می‌شود که به آن اعتقاد می‌گویند. در قرآن، لفظ ایمان به کار برده شده و مشخص شده است که به چه چیزی باید ایمان داشت. در دو آیه پایانی سوره بقره،«آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ...» و همچنین در آیه 177 این سوره،«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ...» به ایمان به خداوند و رسولش اشاره شده است.

دنیاطلبی مانع پذیرش حق و کسب ایمان می‌شود
وی ادامه داد: ایمان از ریشه أمن و اعتقاد از ریشه عقد و اصطلاحا ایمان و اعتقاد یک چیز است. برای کسب ایمان در درجه اول، انسان باید روحیه حق‌طلبی داشته باشد و سپس به شناخت رو آورد، یعنی پژوهش و تحقیق که با کمک روحیه حق‌طلبی، ایمان افزایش می‌یابد. دنیاطلبی، زیادت‌طلبی و حرص موقعیت اجتماعی، از پذیرش حق جلوگیری می‌کند. در زمان نزول قرآن، عده‌ای با اینکه آیات را مشاهده می‌کردند و علم و دانش داشتند، حق را نمی‌پذیرفتند.
مدیر گروه تفسیر و علوم قرآنی مرکز آموزش‌های تخصصی حوزه علمیه اصفهان بیان کرد: گاهی انسان از درون خود شناخت دارد و می‌داند که بعضی از امور در ظرفیت او نیست، ولی دنیاطلبی و زیاده‌خواهی مانع دوری فرد از آن امور شده و از گفتن حق پرهیز می‌کند. زمانی که شهید عباس بابایی به فرماندهی نیروی هوایی منصوب شد، شبانه خود را به تهران رساند و به این حکم اعتراض و فرماندهی را به شهید ستاری واگذار کرد و گفت ایشان از من افضل و برتر است و می‌تواند باعث رشد نیروی هوایی شود. دلیل این اقدام شهید، روحیه حق‌طلبی ایشان بود.
حجت‌الاسلام الهی‌دوست اضافه کرد: راه‌های افزایش ایمان به دو دسته مادی و معنوی تقسیم می‌شود؛ مطالعه، تحقیق و پژوهش از راه‌های مادی و مشاهده معجزات خداوند، دعا، عبادت و توسل، از راه‌های معنوی افزایش ایمان است که در آیه 4 سوره مبارکه فتح به این نکته اشاره شده:«هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَعَ إِیمَانِهِمْ...؛ اوست خدایی که سکینت و وقار بر دل‌های مؤمنان آورد تا بر یقین و ایمانشان بیفزاید...».

ایمان و شک با هم جمع نمی‌شود
وی خاطرنشان کرد: ایمان امری نیست که با تجربیات حسی به دست آید و از سنخ امور غیر مادی و غیر حسی است، ولی تجربیات زندگی که باعث حل مشکلات شود، ایمان را تقویت می‌کند.
مدیر گروه تفسیر و علوم قرآنی مرکز آموزش‌های تخصصی حوزه علمیه اصفهان با تأکید بر اینکه ایمان و شک با هم جمع نمی‌‌شود، افزود: کسی که می‌خواهد ایمان داشته باشد، باید از شک و تردید دوری کند و یقین خود را افزایش دهد. در این‌باره سه حالت وجود دارد، اول اینکه فرد به خداوند و قیامت یقین دارد که باعث ایمان می‌شود. در حالت دوم، اگر فرد به خدا و قیامت یقین نداشته باشد، کافر است و در حالت سوم، اگر به خداوند شک داشته باشد، نیز کافر است و در واقع، دسته‌ای از کافران، کسانی هستند که شک و تردید دارند.
انتهای پیام