ترک بدزبانی در کودکان

به گزارش اقتصادآنلاین، آرمان نوشت: مواظب برنامه‌های تلویزیونی که کودک می‌بیند، دوستانی که با آنها رفت و آمد دارید و طرز صحبت خود باشید تا بتوانید این کلمات را از مجموعه لغاتی که کودک به کار می‌برد حذف کنید.12 توصیه زیر به شما کمک می‌کند در تربیت کودک خود تاثیرگذارتر و موفق‌تر باشید:

بدزبانی کودک را نادیده بگیرید: سعی کنید به بدزبانی‌های اهانت‌بار کودک کمترین توجهی نشان ندهید. وانمود کنید که آن را هرگز نشنیده‌اید، بنابراین هرگونه تاثیر آن را بر خودتان از بین برده و بازی او را به یک بازی یک نفره تبدیل کنید که اصلا برای کودکان جالب نیست.

از خوش‌زبانی کودک تعریف و تمجید کنید: بگذارید کودک بداند چه نوع گفتاری را می‌پسندید. هر بار که بدزبانی نمی‌کند به این امر اشاره کنید. برای مثال بگویید: «خوشم می‌آید وقتی سوالی از تو می‌پرسم آرام جواب می‌دهی.» به او نشان دهید که کدام گفتار وی بدزبانی به حساب می‌آید.

خودتان هم بدزبانی نکنید: از آنجا که می‌دانید بدزبانی شیوه‌ای است که کودک برای اعمال کنترل بر شما به کار می‌گیرد،‌ پس خودتان بدزبانی نکنید. او ممکن است به دنبال راه‌هایی باشد تا عمدا شما را عصبانی کند و با بد زبانی توجه شما را به خود جلب کند پس،‌ از شرکت در این بازی خودداری کنید.

بدزبانی را به کودک آموزش ندهید: با عصبانیت پاسخ دادن به کودک، تنها به او می‌آموزد چگونه بدزبانی کند. هر چند دشوار است ولی وقتی با عصبانیت سر شما فریاد می‌کشد، شما متقابلا این کار را انجام ندهید بلکه سعی کنید با احترام گذاشتن به کودک، احترام گذاشتن به دیگران را به او آموزش دهید. نسبت به کودک خود مودب باشید.

با کودک هماگونه حرف بزنید که مایلید با شما حرف بزند: به کودک بیاموزید چگونه از بیانی که شما دوست دارید،‌ استفاده کند. در بین صحبت‌ها از این کلمات استفاده کنید: «ممنونم، لطفا، متاسفم و...» همچنین به او بیاموزید تنها آنچه گفته می‌شود بدزبانی محسوب نمی‌شود بلکه گاهی لحن سخن گفتن هم ناخوشایند به نظر می‌رسد.

برای کودک توضیح دهید که بدزبانی یعنی چه: لازم است فکر کنید آیا کودک بدزبانی می‌کند یا فقط شیوه بیانش این‌گونه است؟ در این میان می‌توان مواردی از این قبیل را ذکر کرد: طعنه زدن،‌ به کار بردن اسم کوچک برخی افراد، با فریاد پاسخ گفتن و سرپیچی گستاخانه، بدزبانی تلقی می‌شود ولی حالات امتناع ساده مانند «نمی‌خواهم که» غرغر کردن و پرسش‌هایی مانند «آیا باید» تنها اظهار نظر محسوب می‌شوند نه بدزبانی.

بر گفتار دوستان و خودتان نظارت کنید: توجه کنید که خودتان و اطرافیانتان چگونه صحبت می‌کنید. دقت کنید کودکان تا حد امکان کمتر سخنان ناخوشایند، نیش‌دار و یا دوپهلو بشنوند و یاد بگیرند.

به دلیل بد زبانی، کودک را تنبیه نکنید: تنبیه را برای موارد مهم و رفتارهای زیان‌باری بگذارید که برای خود کودک و دیگران آزاردهنده و خطرناک است. بدزبانی هم، در بدترین حالت، آزاردهنده است ولی هیچ‌ تجربه‌ای در دست نیست که نشان دهد با تنبیه کردن به دلیل بی‌احترامی، کودک مودب و محترم می‌شود. مجازات تنها ترس را می‌آموزد نه احترام را.

لقب دادن را آموزش ندهید: گاه والدین به راحتی همان القاب تمسخرآمیزی را که کودک به زبان می‌آورد به سرش فریاد می‌کشند، برای مثال: «احمق! نمی‌دانی که نباید به کسی لقب بد داد». این کار به کودک اجازه می‌دهد تا همان کلماتی را که شما استفاده می‌کنید، به کار برد. خشم خود را کنترل کرده و به او توضیح دهید که چه‌طور و چرا این قدر عصبانی شده‌اید.

از به کار بردن القاب طنزآمیز و خودمانی پرهیز کنید: از صدا کردن کودک خود با القابی که گاه به دلیل احساس صمیمی بودن از آنها استفاده می‌کنید ولی نمی‌خواهید او برای صدا کردن دیگران از آنها استفاده کند، اجتناب کنید.

اجازه ندهید به کودک، القاب بد بدهند: راه‌های مطلوبی را به کودک پیشنهاد کنید تا زمانی که دیگران به او لقب می‌دهند، از طریق آنها واکنش نشان دهد. برای مثال بگویید: «وقتی دوستت با اسم بدی شما را صدا زد، به او بگو تا موقعی که اسم خودم را صدا نکنی با تو بازی نمی‌کنم و جواب تو را نمی‌دهم.»

اسامی بد و خوب را برای کودک مشخص کنید: به طور دقیق برای کودک توضیح دهید که از چه نام‌هایی نباید استفاده کند. تنها در این صورت می‌توانید از او انتظار داشته باشید که لقب‌های «مجاز» و «غیرمجاز» را بشناسد.