زنانی که فقط یک قبر در قطعه شهدا نصیبشان شد

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ آنچه از بانوان در جنگ تحمیلی هشت ساله روایت می‌شود، این است که نقش این شیرزنان به عنوان مادر، همسر، دختر و خواهر رزمندگان و یا مساعدت در پشت جبهه که بخش گسترده‌ای از فعالیت آن‌ها را شامل می‌شود، در دفاع از آرمان‌های دین مبین اسلام امری انکارناپذیر است و بنا به آمار اعلام شده از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران، بیش از 6 هزار زن در جبهه‌های دفاع مقدس به شهادت رسیده و ۷۰۰ زن نیز در صحنه‌های نبرد دچار معلولیت شده‌اند.

در این راستا خبرنگار ایکنا به سراغ عصمت چراغی، یکی از این بانوان بسیجی فداکار اهل خوزستان رفته تا صدای آن‌ها را بدون واسطه بشنود و جنگ را از منظر آنان روایت کند. وی کارشناس فرهنگی معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران و مسئول حوزه بسیج بانوان در شهرداری است که طی هشت سال دفاع مقدس علاوه بر اینکه در پشت جبهه به عنوان همسر و مادری فداکار ایفای نقش کرده، در جبهه‌های جنگ نیز به عنوان بسیجی، حضوری فعال داشته است.

عصمت چراغی، درباره دلایل جنگ تحمیلی هشت ساله گفت: از خرداد 59 که زمزمه جنگ در خوزستان شنیده می‌شد، سرانجام این نبرد نابرابر آغاز شد، رئیس جمهور وقت عراق نمی‌دانست که مردم شجاع و غیور ایران، از همه گروه‌های نظامی و غیرنظامی با تمام توان و قوا به میدان می‌آیند و از خاک سرزمین و ناموس‌شان دفاع می‌کنند و اجازه نمی‌دهند وجبی از خاک ایران را تصاحب کنند. در نهایت در 31 شهریورماه که جنگ اعلام شد، در حوزه بسیج مشغول فعالیت بودم، در آن زمان با دولتی مواجه بودیم که چندان با مردم همراه نبود و انتظار می‌رفت که این اتفاق برای خوزستان و غرب کشور رخ دهد. اما بسیج و سپاه که آمادگی دفاع از کشور را داشتند و آن موقع جزء افرادی بودم که به عنوان عضو فعال بسیج، دوره‌های عقیدتی، سیاسی و امدادگری را گذرانده بودم و آمادگی خوبی در حضور در جبهه داشتم.

وی در ادامه با اشاره به نقش مهم خواهران و مادرانی را که در پشت جبهه و در حمایت و پشتیبانی رزمندگان داشتند، افزود: این نقش را نمی‌توان نادیده گرفت. هر جا، چه در مراکز تهیه غذا و چه در بیمارستان‌ها احساس نیاز می‌شد، آن‌ها که از امدادگری سررشته داشتند، مراجعه می‌کردند. در بیمارستان‌ها که مملو از مجروح بود، زنان با امکانات بسیار اندک به آن‌ها رسیدگی می‌کردند. علاوه بر این از جابجایی مجروحان و پرستاری گرفته تا کار در آشپزخانه و نگهبانی از بیمارستان انجام می‌دادند. برخی زیرزمین‌ها که به بیمارستان تبدیل شده بود، اقدامات سرپایی انجام می‌دادند تا مجروحان به بیمارستان منتقل شوند.

چراغی لقب شیرزن را برازنده این بانوان دانست و گفت: این زنان، دلشان به حال انقلاب و اسلام می‌سوخت و در تکاپو بودند که نقشی ایفا کنند و هر نوع قدمی را برای رسیدن به هدف خود برمی‌داشتند. یکی از مساعدت‌های زنان در پشت جبهه، تقویت روحیه رزمندگان برای حضور در جبهه بود، آن زمان که برای بدرقه رزمندگان حضور چشمگیر داشتند. آنها برای رسیدن به هدف متعالی که درنظر داشتند از همه وابستگی‌ها و دلبستگی‌های خود می‌گذشتند، شاهد این مدعا مادرانی هستند که حاصل همه عمر خود را که تربیت شیرمردانی متعهد بود، را به جبهه و مقابل توپ و تانک می‌فرستادند. برای آنها اسلام و انقلاب اهمیت داشت و همه تلاش خود را به کار گرفته بودند، تا انقلاب نوپا به بار بنشیند و این امر بدون حمایت و ایثارگری بانوان نمی‌توانست به منصه ظهور برسد .

وی ادامه داد: بانوانی در خوزستان زندگی می کردند که همسرانشان و یا یکی از اعضای خانواده‌شان در جبهه بودند و هیچ ابراز ناراحتی نمی‌کردند و با روحیه قوی آن‌ها را حمایت می‌کردند. وقتی مرد خانواده نباشد، همه مسئولیت برعهده مادر است، من این شرایط را کاملاً حس کردم، زیرا در زمان جنگ و زمانی که بمباران اتفاق می‌افتاد، من سه فرزند داشتم و همسرم در کنار ما نبود، سعی می‌کردم فرزندانم را آرام کنم، زیرا معتقد بودم که حضور همسرم در جبهه‏‌ ضروری‏‌تر و مفیدتر است.

این بانوی بسیجی در ادامه بیان کرد: بانوانی که به عنوان امدادگر در مناطق جنگی حضور داشتند، اگر لازم بود اسلحه به دست می‌گرفتند و مجروحان را به پشت جبهه منتقل می‌کردند، با اینکه دشمن حق هدف گرفتن آمبولانس‌ها را نداشت، اما بارها آمبولانس‌ها را مورد هجوم قرار دادند. در واقع این زنان، جهادگران بدون سنگر بودند که برای صیانت از انقلاب اسلامی در صحنه‌های جنگ حضور می‌یافتند، اما آن طور که باید حقشان ادا نشده است.

وی با اشاره به آسیب‌هایی که زنان در طول جنگ و پس از آن دیدند، تصریح کرد: برای زنان و خانواده‌هایی که در مناطق مرزی بودند، در زمان جنگ آسیب‌های بسیاری دیده‌اند و اکنون نیز با مشکلاتی مواجه هستند. یکی از این مشکلات نبود خدمات مستقیم به آن‌ها است، به این معنی که مراکز درمانی ویژه بانوان وجود ندارد و امکانات درمانی که برای بانوان در نظر گرفته شده، در مقایسه با امکانات در دسترس بانوان، متناسب نیست. البته کمیسیون‌هایی در این زمینه تشکیل شده و پیگیر این موضوع هستند که امیدوارم، نتیجه‌بخش باشد.

چراغی ادامه داد: بانوانی را سراغ دارم که بر اثر بمباران دچار آسیب‌های جدی شده‌اند، ناراحتی اعصاب دارند و دکتر تشخیص داده که این عارضه در اثر حضور آن‌ها در مناطق عملیاتی به وجود آمده است، اما گواهی پزشکی که دلیل بر این مدعا باشد، در اختیار افراد قرار نمی‌دهند، یا کسی که به دلیل حضور در مناطق جنگی دچار عوارض شیمیایی شده بود، تنها اقدامی که برای وی انجام دادند، این بود که اجازه دادند پس از شهادت در قطعه شهدا به خاک سپرده شود، در حالی که وقتی در جنگ از سلاح شیمیایی استفاده می‌شود، همه آسیب می‌بینند.

وی با اشاره به نقش بانوان در حفظ آثار و ارزش‌‏های دفاع مقدس پس از جنگ گفت: بانوان نباید اجازه دهند، ارزش‌های دفاع مقدس خاک بخورد. در واقع آ‌ن‌ها می‌توانند با حضور در مراکز فرهنگی مؤثر باشند و نقششان نیز برجسته باشد، اما متأسفانه حضورشان مهجور شده است. آن‌ها در دوران دفاع مقدس اسلحه به دست گرفتند و در کنار برادران خود از سرزمینمان دفاع کردند، اما بعد از جنگ، کسی سراغی از از آن‌ها نگرفت، شاید خودشان مقصر بودند. اما تا جایی که توان داشته‌ام، به دنبال برنامه‌ریزی برای گرامیداشت این عزیزان بوده‌ام و برای همسران و خواهران رزمنده در جنوب و غرب کشور نیز چندین مراسم بزرگداشت برگزار کرده‌ایم و معتقدیم اینگونه مراسم‌ها می‌تواند در نکوداشت آن روزها مؤثر باشد.

این کارشناس فرهنگی ادامه داد: نهاد و سازمان‌های مربوط وظیفه دارند علاوه بر تجمیع آمار و اطلاعات مربوط به بانوان فعال در دفاع مقدس، از حضور آن‌ها در عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی استفاده کنند. این‌ها بانوان شکست‌ناپذیرند و ایمان راسخی دارند و سختی‌های بسیاری را لمس کرده‌اند، اگر هم 70 یا 80 سالشان باشد، در برابر هیچ سختی و مشکلی ناامید نمی‌شوند و حتماً راهکاری برای حل معضلات فرهنگی و اجتماعی نظیر بدحجابی، فقر و ... خواهند یافت.

وی در ادامه به تهاجم فرهنگی دشمن طی چهل سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: طی این سال‌ها، دشمن تلاش کرده تا چهره ناخوشایندی را از دفاع مقدس به تصویر بکشد، در صورتی که جنگ تحمیلی هشت ساله، سرمایه اجتماعی و تاب‌آوری ملی و انسجام را برای کشورمان به ارمغان آورد.

این کارشناس فرهنگی ادامه داد: رسانه‌ها نقش اساسی در ارتقای سطح آگاهی مردم و اطلاع‌رسانی در رابطه با بخش‌های گوناگون دفاع مقدس دارند و به نظر می‌رسد درباره به نمایش گذاشتن ایثارگری‌های بانوان در هشت سال دفاع مقدس و پس از آن در عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی کم‌کاری کرده‌اند.

چراغی در پایان گفت: اینکه برخی می‌گویند همه امکانات درمانی، فرهنگی و دانشگاهی برای فعالان عرصه جنگ و خانواده آن‌هاست، متأسفانه این گونه نیست، البته اگر هم باشد اشکال ندارد، هشت سال دفاع کردن در برابر دشمن کار دشواری است.

انتهای پیام