«40 سالگی» یک جهادگر در سیستان + تصاویر

به گزارش خبرگزاری فارس، مجتبی حیدری عکاس ژانر مستند اجتماعی، اخیراً به سیستان و بلوچستان سفر کرده و مجموعه عکسی تحت عنوان «چهل سالگی» است.

مهندس جواد یوسفی متولد ۱۳۵۷ در تهران است، ۱۰ ساله بود که پدر را از دست می‌دهد، از همان کودکی آموخت که باید روی پاهای خود بایستد.

همزمان با درس خواندن کار هم می‌کرد؛ تراشکاری، لوله کشی، کفش دوزی و خیاطی بخشی از فعالیت‌های اوست. با همه سختی‌ها موفق شد در رشته مهندسی آی تی فارغ التحصیل شود وهمزمان با گذراندن دوره های مختلف حسابداری، کامپیوتر، عکاسی، مدیریت صنعتی و … در شرکت‌های مختلف مشغول به کار شد.

پس از مدتی شرکت خود را در زمینه تولید نرم افزار تاسیس می‌کند. سفرهای کاری متعدد به مناطق مختلف ایران باعث می شود از نزدیک محرومیت‌ها را ببیند و از همان زمان دغدغه اصلی او شکل بگیرد. در دوران کودکی علاقه زیادی به روستا و کار کشاورزی داشت، و پس از تشکیل خانواده در سال ۱۳۸۰ شروع به کارهای تحقیقاتی روی تولید علوفه به روش هیدروپنیک می‌کند، بعد از مدتی تصمیم می‌گیرد در باغ یکی از دوستانش در کرج، کار تحقیقاتی خود را عملیاتی کند. تحقیقات گسترده و آزمایش های گوناگونی را انجام می‌دهد و در نهایت برای توسعه کار به همراه خانواده به نیشابور نقل مکان می‌کند.

چالش های متعددی سر راه او قرار می‌گیرد و موجب می‌شود بخش عظیمی از سرمایه‌اش از دست برود. تمام سرمایه‌ای که داشت، صرف ساخت گلخانه شد و دیگر پولی برای خرید دام نداشت. خودرویش را می‌فروشد و تعدادی دام می‌خرد تا تحقیقاتش را تکمیل کند. طی مدتی که محصول به ثمر بنشیند، از پس‌اندازی که داشت خرج می‌کرد. درسال ۹۲ و به دلیل مدیریت اشتباه دوستانش، درآمد به صفر می‌رسد و تمام پس‌اندازش تمام می‌شود و مجبور می‌شود مشارکت را کنار بگذارد.

سال ۹۳ تصمیم می‌گیرد به تهران برگردد و تحقیقات خود را روی دام گسترده‌تر کند. در همان سال یک گروه جهادی از فعالیت‌های او با خبر می‌شوند و ازاو دعوت به همکاری در گروه خود می‌کنند. هدف آنها محرومیت‌زدایی در مناطق محروم سیستان و بلوچستان بود که با هدف آقای یوسفی همخوانی داشت. به آنها می‌گوید علاوه بر کارهایی که کرده، روی طرح تولید گاومیش و بز نیز دقیق کار کرده و حاضر است برای اجرا و عملیاتی کردن آن در روستایی مستقر شود.

سال ۹۶ با یک تیم جهادی که قبلا در منطقه سیستان و بلوچستان کار کرده بودند، کار را شروع می‌کند. هدف آنها علاوه بر اشتغالزایی و محرومیت‌زدایی، مباحث فرهنگی و تربیتی نیز بود. برای اینکه تیم بتواند با مردم روستا ارتباط بگیرد، باید اعتماد‌سازی می‌کردند که این کار را به شیوه‌های مخلتف انجام دادند. به هر روستا که می‌روند افراد پیشرو را پیدا و هدف‌هایشان را برای آنها مطرح می‌کنند. از طریق همین پیشروها اهالی با خبر و در مسجد روستا جمع می‌شوند، آقای یوسفی برای آنها فیلم‌های انگیزشی پخش می‌کند و اگر کاری مشابه طرح در منطقه‌ای انجام شده باشد، به شکل مستند به اهالی معرفی می‌کند.

برای اهداف مالی به همراه دیگر دوستان خود یک خیریه به اسم «جهت» راه اندازی می‌کنند. شروع کار با حمایت این خیریه بود اما در ادامه نهادهایی مثل کمیته امداد و آستان قدس نیز بعد از مذاکره‌های فروان وارد کار شدند. بلوچستان را که از نظر آب و هوا مناسب است، برای کشت علوفه و سیستان را برای پرورش دام در نظر گرفتند. در بلوچستان ادوات لازم برای کشت و بسته‌بندی ذرت علوفه‌ای خریداری و برای اهالی اشتغالزایی ایجاد کردند. آموزش های لازم توسط مهندس کشاورزی داده می‌شد.

در سیستان در روستاهای هدف بعد از صحبت‌ها و آموزش‌های اولیه در مساجد که از طریق اساتید دامپروری و دامپزشکی داده شد، تصمیم گرفته شد جایگاه‌های مناسب دام در خانه‌ها ایجاد شود. در واقع این تیم به عنوان نهاد واسط عمل می‌کند و بعد از واگذاری دام به روستاییان محصولشان را تضمینی می‌خرد.

خرداد امسال بود که خانواده آقای یوسفی به سیستان وبلوچستان آمدند و او را بیش از گذشته در کارهایش حمایت کردند. در طرح حامی دامدار، علیرضا پسر بزرگ آقاجواد در طراحی نقشه جایگاه‌های دام به او کمک فراوانی می‌کند. در این طرح حس مشارکت اهالی مهم است که باید در ساخت جایگاه و نگهداری دام به همدیگر کمک کنند. تیم جهادی و آقای یوسفی نیز در کنار مردم جهت سرکشی و آموزش های لازم هستند.

در این مرحله از دانش‌آموزان روستا نیز کمک می‌گیرند تا به جایگاه‌ها سر بزنند ودر واقع این کار برای این است که در آینده این بچه‌ها سرمایه‌های این منطقه شوند و به خودکفایی برسند. در طرح حامی دامدار، پولی به دامدار داده نمی‌شود و نهاد واسط به واسطه پول خیریه و ارگان‌های دیگر، دام و خوراک مورد نیازش را تامین می‌کنند و در اختیار دامدار قرار می‌دهند و پس از اینکه دام به مرحله زایش رسید و بره‌ها پروار شدند، نهاد واسط آنها را برایشان به فروش می‌رساند و پولی را که این مدت به دامدار داده بود، کسر می‌کند و مابقی را به دامدار می‌دهد.

آقای یوسفی اکنون در چهل سالگی، کنار مردم سیستان و بلوچستان ایستاده است و با اجرای طرح‌های حامی دامدار و زارع، با تمام توان تلاش می‌کند قدری از سنگینی سایه محرومیت این استان بکاهد.

برای مشاهده همه تصاویر روی این پیوند کلیک کنید.

انتهای پیام/