ونوس آسمانی من!
دریچه ای بگشا و به زمین بیا،
قدری کنارم بمان
زندگی ام را رنگ شادمانی ببخش،
زهره ی زیباروی من!
شکسپیر را قربانی کن!
پایان شعرمان را جشن بگیر .
باور کن ایرج به چنین پایانی می اندیشید.
اکنون زمان پایانی شاد برای افسانه ی آفرودیت است.
بیا آنگونه که میخواهیم شعر را پایان دهیم،
این شعر،شعر ماست.
دریچه ای بگشا و به زمین بیا،
قدری کنارم بمان
زندگی ام را رنگ شادمانی ببخش،
زهره ی زیباروی من!
شکسپیر را قربانی کن!
پایان شعرمان را جشن بگیر .
باور کن ایرج به چنین پایانی می اندیشید.
اکنون زمان پایانی شاد برای افسانه ی آفرودیت است.
بیا آنگونه که میخواهیم شعر را پایان دهیم،
این شعر،شعر ماست.