هر بازیگری باید روان‌شناسی و جامعه‌شناسی بداند/ نقشی بازی کرده‌ام که دو ماه سر فیلم‌برداری‌اش گریه می‌کردم

ژاله صامتی که پاییز و زمستان امسال نمایش «محبوبه‌ها» را در مقام کارگردان و بازیگر روی صحنه داشته و بعد از دو سال به تئاتر بازگشته بود، در گفتگو با ایلنا، گفت: همین که کسی به دیدن تئاتری که من کار می‌کنم بیاید و به فکر بیفتد و چیزی را متاثر از آن، در زندگی‌اش جابجا کند که با آن حالش خوب شود، حس می‌کنم به هدفم رسیده‌ام و خوشحال می‌شوم.

صامتی ادامه داد: می‌توانم به جرات بگویم در هیچ‌کدام از کارهایی که تاکنون در آنها بازی کرده‌ام «خودم» نبوده‌ام اما در عین حال همه این نقش‌ها بخشی از من هستند. اصلا مگر ممکن است نباشند؟

این بازیگر تئاتر و سینما با بیان اینکه «در ناخودآگاهم آدم‌هایی زندگی می‌کنند که من آنها را زندگی می‌کنم و ناخودآگاهم آنها را با دیدن‌های زیاد ذخیره می‌کند» گفت: چون کار بازیگر این است که خوب ببیند و خوب بشنود و با این دیده‌ها و شنیده‌های خوبش، آن شخصیت‌ها را زندگی کند. اینها چیزهایی است که در طول زمان در ناخودآگاه هر بازیگری ذخیره می‌شود.

صامتی با بیان اینکه پشت صحنه نمایش محبوبه‌ها بسیار عاشقانه و جذاب بود و تصویری از دنیای زنان را ارائه می‌داد، هدفی که این نمایش دنبال می‌کرد را ایجاد انگیزه برای درمان روح و روان خواند و گفت: اینکه تلنگری بزنیم که بتوانیم از تمام واگویه‌ها و پچ‌پچه‌های کهنه دور و برمان که در ما نهادینه شده آگاه شویم و فکرهایمان را هم نو کنیم. من معتقدم چیزی به اسم مرد یا زن بد و خوب نداریم، بلکه گاهی برخی آدم‌ها فارغ از جنسیت‌شان،‌ رفتار درست را بلد نیستند و نیاز است مسائلی را یاد بگیرند.

این بازیگر همچنین با بیان اینکه «من اساسا معتقد به کمدی موقعیت‌ام» گفت: کمدی موقعیت را شیک‌ترین و جذاب‌ترین نوع کمدی می‌دانم. در کنار آن باید بگویم من بازیگر تیپ نیستم و تحت هر شرایطی نقشی که به من محول شده را تبدیل به کاراکتر می‌کنم.

صامتی خاطرنشان کرد: ضمن اینکه معتقدم هر بازیگری باید روان‌شناسی و جامعه‌شناسی بداند و در کنارش جهان‌بینی درستی هم داشته باشد چراکه احاطه و یا آگاهی از این علوم، امری جدانشدنی از بازیگری است.

او درباره میزان اثرگذاری یک نقش بر روح و روان بازیگر هم گفت: من نقشی بازی کرده‌ام که در تمام مدت فیلم‌برداری که حدود دو ماه می‌شد و حتی ۱۰ روز بعد از اتمامش، گریه می‌کردم. در این سال‌ها و برای نقش‌های مختلف،‌ بارها دچار آسیب روح و روان شده‌ام به‌طوری‌که اصلا کسانی که دو یا سه کار تئاتر یا فیلم را هم‌زمان باهم انجام می‌دهند را نمی‌فهمم.

این بازیگر تئاتر و سینما با تاکید بر تاثیر عمیقی که یک نقش می‌تواند روی بازیگر داشته و حتی شخصیت فرد را تغییر دهد، گفت: من وقتی قرار است سر فیلم یا تئاتری بروم دیگر اصلا شبیه خودم نیستم و تبدیل به فرد بسیار ساکتی می‌شوم.

صامتی درباره اینکه آیا در طی این سال‌ها تاکنون دچار چالشی با کارگردان فیلم‌ها و تئاترهایی که در آنها ایفای نقش کرده، شده است یا خیر، گفت: خوشبختانه تاکنون این اتفاق نیفتاده چون من اساسا با کارگردان‌هایی کار می‌کنم که پیش از شروع همکاری، ابتدا از فیلتر ذهنی و ارزیابی اولیه‌ام رد شده باشند و در نتیجه وقتی به مرحله‌ای می‌رسیم که دیگر باهم درباره نقش و جزئیاتش حرف می‌زنیم حرف هم را قبول یا دست‌کم همدیگر را یک‌جوری قانع می‌کنیم.