مصطفی داودی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: اکنون 530 نفر در قالب 124 خانوار در این منطقه سکونت دارند که جمعیت آن در مقایسه با سرشماری سال 1390 که 159 نفر ساکن بودند، روند افزایشی داشته است.
وی افزود: این روستا با قدمت 100 ساله هماکنون دارای یک باب مسجد، یک دبستان مختلط در چند پایه، خانه بهداشت نیمه تمام، جاده آسفالت، پارک و فضای سبز است.
دهیار روستای قومی بیان کرد: بنا به گفته ساکنان قدیمی روستا این منطقه به دلیل وجود ماسههای روان که در اصطلاح محلی قوم میگویند به این نام مشهور شده است.
وی گفت: جمعیت روستا سال 1365 طبق سرشماری خانه بهداشت 628 نفر بوده که در مقایسه با سال 1390 روند کاهشی را طی کرده و دلیل اصلی مهاجرت ساکنان خشکسالیهای اخیر و نبودن آب آشامیدنی کافی بوده است.
داودی ادامه داد: شغل اکثر مردم روستا را دامداری تشکیل میدهد؛ کشاورزی به دلیل افت آبهای زیرزمینی، کاهش نزولات جوی و خشک شدن چاههای کشاورزی به طور محدود و به صورت دیم انجام میشود.
دهیار روستای قومی با اشاره به علت کمبود آب در روستا عنوان کرد: قنات این منطقه به علت احداث جاده مرزی ریزش پیدا کرده و نیز ریشههای درختان تاغ عاملی دیگر برای جلوگیری از ورود آب کافی به روستاست.
وی اظهار کرد: این روستا با قدمت 100 ساله در بخش مرکزی دهستان پایین ولایت شهرستان تایباد قرار گرفته و فاصله آن تا مرکز شهر چهار کیلومتر است. این منطقه از سمت شمال به اراضی فیض آباد، از جنوب به اراضی مرتعی حاجی آباد، از طرف شرق به روستای دوغارون و از سمت غرب با حریم شهر تایباد و سفیدبالا ارتباط دارد.
انتهای پیام