تنگی پیلور در نوزادان، عوامل خطرساز

تنگی پیلور( دریچه خروجی معده) ، یک بیماری است مربوط به دستگاه گوارش در طول دوره شیرخوارگی که می تواند باعث شود اغلب نوزاد به زور و اجبار استفراغ کند و ممکن است مشکلات دیگری مانند کم آبی بدن و نمک و عدم تعادل مایعات دیده شود. شایع‏ترین علت انسداد دستگاه گوارش فوقانی در شیرخواران در دو ماه اول تولد استنوز هایپرتروفیک پیلور می‏باشد. تنگی پیلور ، یک بیماری است مربوط به دستگاه گوارش در طول دوره شیرخوارگی ، می تواند باعث شود نوزاد به زور و اجبار اغلب استفراغ کند و ممکن است مشکلات دیگری مانند کم آبی بدن و نمک و عدم تعادل مایعات دیده شود.
تنگی پیلور (PS) "صفت چند عاملی در نظر گرفته شده است." وراثت چند عاملی بدان معنی است که "بسیاری از عوامل" مسبب نقص هنگام تولد هستند. عوامل تاثیر گذار معمولا هر دو عوامل ژنتیکی و محیطی هستند.
گرچه اغلب نوزادان بالا می‌آورند، اما استفراغ جهنده طبیعی نیست و ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل دستگاه گوارشی باشد که به آن استنوز پیلور می‌گویند. تنگی پیلور ، چهار برابر بیشتر در مردا ن شایعتر از زنان است. در این بیماری تنگی دهانه خروجی معده مانع از عبور آسان مواد غذایی از معده به روده می‌شود.

علل‌:
علت اصلی استنوز پیلور ناشناخته است ولی فاکتورهای زیر احتمالاً در این مسأله دخیل می‏باشند:
فاکتور ارث
جنس (پسرها 4 برابر دختران مبتلا می‏شوند.)
در فرزند اول شایع‏تر است.
گروه خونی O و B
استرس مادر در سه ماهه سوم حاملگی
استفاده از اریترومایسین در نوزاد
تغذیه ترانس پیلوریک طولانی درکودکان نارس‏
وجود ریفلاکس
اعتقاد بر این است که نوزادانی که دچار تنگی پیلور هستند با آن متولد نشده اند، بلکه ضخیم شدن پیشرونده پیلور پس از تولد رخ می دهد. یک کودک نشان دادن علائم را زمانی شروع خواهد کرد که پیلور آنقدر ضخیم شود که معده دیگر به درستی نتواند خالی شود.
معلوم نیست دقیقا چه چیزی باعث ضخیم شدن عضلات پیلور می شود. ممکن است ترکیبی از چند عامل به عنوان مثال ، استفاده از اریترومایسین در 2 هفته اول زندگی با تنگی پیلور همراه شده باشد ، همچنین یک ارتباطی هست بین اینکه مادران این نوزادان این آنتی بیوتیک را در پایان بارداری یا در طی زمان تغذیه با شیر مادر استفاده کرده باشند.

عوامل خطرساز ‌:
عوامل خطر برای تنگی پیلور عبارتند از :
جنس تنگی پیلور در اغلب موارد در مردان نسبت به زنان بیشتر رخ می دهد
سابقه خانوادگی بیش از 1 در 10 نوزادان با تنگی پیلور عضوی از یکی از اعضای خانواده هایی اند که به این اختلال دچارند .
استفاده از آنتی بیوتیکها در کودکان از جمله اریترومایسین، در هفته های اول زندگی که برای سیاه سرفه (سیاه سرفه) استفاده می کنند خطر ابتلا به تنگی پیلور را افزایش می دهد . به علاوه ، در نوزادان متولد شده از مادرانی که بعضی آنتی بیوتیک ها را در اواخر حاملگی مصرف کرده اند نیز ممکن است خطر ابتلا به تنگی پیلور افزایش داشته باشد.

عوارض ‌:
تنگی پیلور می تواند به منجر به :
عدم تعادل الکترولیتها ومواد معدنی مانند کلرید و پتاسیم ، که با گردش در مایعات بدن به تنظیم بسیاری از توابع حیاتی مانند ضربان قلب کمک می کنند. هنگامی که کودک مکررا دچار استفراغ شود ، کم آبی بدن و عدم تعادل الکترولیت ها در نهایت رخ می دهد.
سوزش معده . استفراغ مکرر می تواند معده کودک را تحریک کند. این تحریک حتی ممکن است باعث خونریزی خفیف شود.
زردی به ندرت ، نوزادانی که تنگی پیلور دارند به زردی دچار می شوند تغییر رنگ پوست و چشم به سمت زردی ناشی از انباشته شدن ماده ترشح شده توسط کبد به نام بیلی روبین است.

درمان ‌:
درمان اختصاصی برای تنگی پیلور توسط پزشک کودک بر اساس عوامل زیر تعیین خواهد شد:
سن حاملگی مادر ، سلامت کلی و سابقه پزشکی.
وسعت مشکل.
تحمل کودک برای داروها ، روش یا روش های درمانی خاص.
عقیده و ترجیح شما.
اصلاح آب و الکترولیت و اصلاح آلکالوز متابولیک
جراحی پیلورومیوتومی (8 ـ 6 ساعت پس از عمل می‏شود تغذیه را شروع کرد)
عمل جراحی پیلورومیوتومی ، شامل برش عضلات ضخیم شده پیلور ، برای رفع انسداد می باشد .
عمل جراحی همچنین می تواند از طریق لاپاراسکوپی انجام شود . این یک تکنیک است که با استفاده از یک محدوده کوچک از یک برش در ناف اجازه می دهد پزشک به منطقه پیلور دست پیدا کند. با کمک ابزار کوچک قرار داده شده در برش های مجاور ، عمل جراحی کامل می شود.
اکثر نوزادان نسبتا به سرعت ، معمولا 3 تا 4 ساعت پس از عمل جراحی قادر به بازگشت به تغذیه عادی هستند.

کدام نوزادان در معرض خطر بیشتری برای تنگی پیلور هستند؟
تنگی پیلور (PS) در یک نفر از هر 500 تا 1،000 تولد زنده رخ می دهد.
نوزادان 2 تا 8 هفته در بالاترین خطر هستند.
در سفیدپوستان به نظر می رسد توسعه تنگی پیلور شایع تر از نوزادان نژاد های دیگر باشد.
پسران دچار تنگی پیلور چهار تا پنج برابر بیشتر از دختران هستند.
تنگی پیلور ممکن است به ارث برده شود و چند تن از اعضای یک خانواده ممکن است این مشکل را در مراحل ابتدایی داشته باشند.

نشانه ها
نشانه‌های هشداردهنده ابتلای نوزاد به تنگی خروجی معده اینها هستند:
استفراغ جهنده پس از شیر خوردن.
ییوست و مدفوعی که حاوی بلغم (موکوس) است.
وزن نگرفتن.
بی‌حالی و فعال نبودن مانند یک نوزاد معمولی.
یک حرکت موج مانند در معده پس از شیر خوردن که از روی شکم نوزاد قابل مشاهده است.
شایع‏ترین علامت زودرس این بیماری استفراغ غیر صفراوی می‏باشد .سن متوسط این استفراغ‏ها 6-3 هفتگی می باشد اما زمان شروع اّنها از یک هفتگی تا 5 ماهگی می‏تواند متغیر باشد و معمولا استفراغها تیپیک جهنده و غیر صفراوی در 3 هفتگی بروز می کند و به دنبال این استفراغ‏های مقاوم به درمان و دهیدره شدن و آلکالوز متابولیک‏، هایپوکالمی، و عدم وزن گیری و FTT ایجاد می شود .
از علائم دیگر این بیماران زردی می‏باشد که در 2% بیماران رخ داده و ثانویه به نقص فعالیت آنزیم ترانسفراز و نیز دهیدریشن و افزایش سیکل انتروهپاتیک می‏باشد.
همچنین در این بیماران ممکن است امواج دودی (پریستالیتسم) در ناحیه اپی‏گاستر مشاهده شده و یک توده زیتون مانند (olive) در آن ناحیه لمس گردد.
علائم تنگی پیلور به طور کلی از سن حدود 3 هفته آغاز خواهد شد. آنها عبارتند از :
استفراغ معمولا اولین علامت تنگی پیلور است . در ابتدا ممکن است به نظر برسد که نوزاد به سادگی دارد تف می کند ، اما تمایل به سمت پیشرفت به استفراغ پرتابی دارد
در برخی موارد ، شیر استفراغ شده ممکن است بوی بدی بدهد به دلیل آن است که با اسید معده مخلوط شده است. استفراغ صفراوی ، مایع مایل به سبزی است .
تغییرات در مدفوع ؛ نوزادان با تنگی پیلور معمولا کمتر مدفوع می کنند که به دلیل کم یا عدم رسیدن غذا به روده ها می باشد. یبوست یا مدفوع همراه با موکوس نیز ممکن است از علائم این بیماری باشد.
عدم به دست آوردن وزن و بی حالی؛ اکثر نوزادان با تنگی پیلور برای به دست آوردن وزن یا کاهش وزن با شکست مواجه خواهد شد. همچنانکه بیماریرو به وخامت می گذارد ،کودکان را در معرض خطر توسعه ناهنجاری های مایع و نمک و مبتلا شدن به کم آبی می کند.
گرسنگی مداوم؛ نوزادانی که دچار تنگی پیلور هستند اغلب می خواهند که به زودی پس از استفراغ غذا بخورند.
انقباضات معده ممکن است قبل از استفراغ به زودی پس از تغذیه متوجه انقباضات موج مانند که در سراسر قسمت فوقانی شکم کودک (پریستالسیس) حرکت می کند شوید ، این عضلات معده برای وادار کردن غذا برای عبور از خروجی پیلور در تلاشند
کم شدن آب بدن نوزاد شما سبب می شود بدون اشک گریه کند و یا مبتلا به بی حالی شود .نوزادان کم آب کمتر از حد معمول فعال هستند ، و ممکن است دارای چشمهای گود رفته باشند، و پوست آنها ممکن است توام با چین و چروک به نظر برسد . از آنجا که کمتر ادرار تولید می کنند ممکن است بیش از 4 تا 6 ساعت بین تعویض پوشکشان فاصله باشد.