دلتنگی‌های پنجشنبه آخر سال

به گزارش خبرنگار مهر، سنت دیرینه‌ای بین ما ایرانیان است که آخرین پنجشنبه سال را در کنار عزیزانی بگذرانیم که دیگر در بین ما نیستند و یا به عبارتی به زیارت اهل قبور می‌رویم.

برخی‌ها خاطرات تلخ و شیرین گذشته را با آنها مرور می‌کنند و برخی دیگر هم یادآوری دوباره ای از ناپایداری خوشی‌های دنیا و تقدیر الهی بر مرگ به عنوان پایان زندگی را با دیدن خانه‌های ابدی دارند.‌

این پنجشنبه آخر سال را با دلتنگی‌های مادرانه و پدردانه یا اشک‌های یتیمانه را در کنار مزار عزیزان خفته در خاکشان می‌گذرانند؛ چراغی یا شمعی روشن می‌کنند، سبزه عیدی برایشان می‌برند و گل و گلابی بر مزارشان می‌گذارند و ذکری و فاتحه‌ای نثار شادی روحشان می‌کنند تا این غم نبودنشان را تسلی ببخشند.

هرچند این رسم قدیمی رنگ و بوی گذشته‌ها را ندارد ولی همچنان باقی است و تلنگری است برا ی همه که جز نام نیک از آدمی چیزی باقی نخواهد ماند.

همچنین احترام و تکریم مردگان اهل قبور وجه دینی و هویت مذهبی را نشان می‌دهد و حاکی از این است که بین شادی و غم و نیز میان زندگی و مرگ پیوندی برقرار است.