رویا بافان؛ مردمان قبیله بومی، پس از سال‌ها تبعیض

فرادید| تازه سال ۲۰۰۸ بود که مردم قبیله «آینو» در جزیره هوکایدو در ژاپن، بعد از سال‌ها محرومیت و یکسان سازی که فرهنگ، زبان و اجتماع آن‌ها را تقریبا نابود کرده بود، به عنوان یک قبیله بومی به رسمیت شناخته شدند.

آینو‌ها در قرن ۹ تحت کنترل ژاپنی‌ها قرار گرفتند که باعث شد زبان آن‌ها به ژاپنی تغییر یابد.

آینو‌ها از طریق ماهیگیری و شکار زندگی می‌گذرانند.

در سال ۱۸۹۹، دولت ژاپن با این گمان که آینو‌ها در فرهنگ ژاپنی ادغام می‌شوند، با تصویب یک قانون آینو را «قبیله‌ای سابقا بومی» اعلام کرد. این کار باعث شد دولت ژاپن کنترل زمین‌های آینو را به دست بگیرد.

به تدریج آینو‌ها از زمین‌هایی که متعلق به آن‌ها بود، محروم شدند و فرایند مدرنیزاسیون باعث شد بسیاری از آن‌ها در فقر کامل به سر ببرند. در سال ۲۰۰۸ دولت ژاپن با تصویب یک قانون، آینو‌ها را به عنوان یک قبیله بومی پذیرفت و به سال‌ها تبعیض علیه این قبیله خاتمه داد.

در این قانون، مردم آینو به عنوان مردمی بومی با فرهنگ، زبان و دین مجزا از ژاپن به رسمیت شناخته شده اند.
لائورا لیورانی با همکاری بعضی از افراد قبیله تصاویری از این قبیله را برای نمایش در گالری «پرتره ژاپن امروز» تهیه کرده است. این پرتره تا ۲۱ ماه ژوئن در بنیاد ژاپن برپاست.

بعضی از عکس‌های این مجموعه را با هم مرور می‌کنیم:

مایا یک دانش آموز دبیرستانی است که در طول تابستان از رودخانه نزدیک خانه شان ماهیگیری می‌کند.

دو خواهر از قبیله آینو مشغول انجام حرکات کاراته در خانه‌ای که والدینشان در آن زندگی می‌کنند. آن‌ها در یک مرکز فرهنگی در روستایشان هنر رزمی و زبان آینو می‌آموزند.

کازونوبو کاوانانو یک آینوی ریش سفید است که به قبیله خود افتخار می‌کند. او یکی از اعضای فعال قبیله است. او در مقابل خانه ایش ایستاده و ردای سنتی آینو به نام آتوش را که همسرش برایش بافته به تن دارد.

مگی یک زن ترنس اهل اوکیناوا است. اگرچه خون آینو در رگ‌های او جریان ندارد، اما بعد از آنکه سال‌ها در یکی از کمون‌ها به نام نیبوتانی زندگی کرد، عاشق راه و رسم آینو‌ها شد. او در تولید لباس‌های سوزن دوزی شده آینو مهارت دارد.

ریش سفید آینو، هاروزو اوراکاوا، در خانه اش. کاموی مینتارا، به معنی «زمین بازی خدایان» یک خانه سنتی آینو است که هرازوی ۷۵ ساله در کوهستان‌های خارج از توکیو آن را ساخته است. او در این خانه با سبک زندگی آینو زندگی می‌کند.

مگامی در ردای مخصوص قبیله آینو در مراسم سالانه که قهرمان این قبیله به نام شاکوشیان در آن مورد تجلیل قرار می‌گیرد.

یوکیکو کایزاوا در کارگاه تولید آتوش. آتوش یک تکنیک بافت است. در این روش پارچه‌هایی که از پوست درخت بدست آمده است، در تولید لباس استفاده می‌شود.

تایچی کایزاوا، رقصنده سنتی آینو در کنار رودخانه سارو.

مونبستو، شکارچی حرفه‌ای گوزن و خرس در خارج از خانه اش و در مقابل جوایز شکارش ایستاده است. شکار یکی از سنت‌های به شدت مورد توجه در قبیله آینو است.

مایا، ۱۵ ساله، در لباس مدرسه که در کارگاه آتوش بافی مادربزرگش تولید شده است. مایا از یک پدر ژاپنی و مادر آینو متولد شده است.

منبع: گاردین
ترجمه: سایت فرادید