الگری: کار یک مربی، کسب نتیجه برای باشگاه است؛ یوونتوس DNA خود را دارد پس نمیتوانیم از بارسلونا تقلید کنیم
ترس از شکست باعث باخت ما به آژاکس شد
طرفداری- در هفته سی و پنجم سری آ، یوونتوس در خانه برابر تورینو به تساوی 1-1 رسید. به گزارش فوتبال ایتالیا، ماسیمیلیانو الگری پس از بازی یوونتوس-تورینو به خبرنگاران اسکای گفت:
شکست در این دیدار میتوانست ناعادلانه باشد چون تیم خوب بازی کرد. چند پاس اشتباه در یک سوم دفاعی خود داشتیم اما عملا تورینو موفق به زدن شوت به سمت دروازه ما در نیمه دوم نشد. از روی یک پرتاب اوت، به آنها یک گل هدیه کردیم و این تنها باری بود که تورینو روی دروازه ما خطرساز شد. باید ممنون شاگردانم باشم چون آنها بعد از فتح اسکودتو نیز تمام تلاششان را انجام میدهند و همچنان بازیهای مهمی پیش روی ما است که میخواهیم خود را در آنها ثابت کنیم. به چند بازیکن جوان فرصت بازی دادم که این برای رشد و پیشرفت آنها لازم است.
الگری در اولین مصاحبه خود با اسکای پس از درگیری با دنیله آدانی، خبرنگار این شبکه ادامه داد:
اتفاقاتی که شنبه گذشته افتاد، مرا ناامید کرد اما من اینجا هستم تا در خصوص اتفاقاتی که درون زمین افتاد صحبت کنم نه این که تمام مسائل را شرح دهم. مردم همیشه درباره تکامل فوتبال حرف میزنند اما ما نباید چیزی را که مربیان زمان کودکی به ما آموخته اند را فراموش کنیم. مربیگری شغل سختی است. مربیان باید بتوانند لحظات مختلف یک فصل را درک کنند. اگر این طور نبود، هرکس میتوانست یک مربی باشد. این بخشی از کار من است که وقتی به خانه میروم، شخصی در خیابان میگوید فلان تعویضت اشتباه بوده است. این اتفاق همیشه رخ میدهد.
فوتبال یک علم مطلق و دقیق نیست. اگر این طور نبود، ما با داشتن 38 درصد مالکیت نمیتوانستیم رئال مادرید را 3-1 شکست دهیم و یا با داشتن مالکیت توپ برابر آژاکس شکست بخوریم. عقاید مختلفی وجود دارد و من میتوانم مورد انتقاد قرار گیرم اما باید آموختههایمان از گذشته و آنچه که در آینده انتظارمان را میکشد را با یکدیگر جمع کنیم. بازیکنان ستاره هستند و آنها هستند که بازی میکنند. مربی فقط باید بازیکن را در بهترین شرایط قرار دهد. اگر یک ماشین بنزینش در حال تمام شدن باشد، باید آهسته برانید تا در مصرف بنزین صرفه جویی کنید اما اگر باک ماشین پر باشد، روی پدال گاز باید فشار دهید. مردم ممکن است سبک فوتبال تیم مرا مورد انتقاد قرار دهند اما کار یک مربی، کسب نتیجه باری باشگاهش است.
ما در این فصل سه بازی مشخصا خوب داشتیم که برابر منچستریونایتد، والنسیا و اتلتیکو مادرید بودند. فکر میکنم بهترین عملکرد کلی تیم در دیدار برگشت برابر منچستریونایتد بود اما چون بازی را باختیم، هیچکس عملکرد ما در آن بازی را به خاطر ندارد. خوشحالم که در دوران مربیگری ام هدایت میلان و یوونتوس را برعهده داشته ام. این دو باشگاه DNA خود را دارند بنابر این غیرممکن است که از سبک بارسلونا یا بایرن مونیخ تقلید کنیم.
در مورد بازی زیبا، در بازی لیورپول و بارسلونا، لیورپول سه فرصت مهم گلزنی داشت اما بارسلونا در کل بازی چهار موقعیت داشت که سه تای آنها را گل کرد. چرا؟ چون بازیکنان بارسلونا در بهترین شرایط قرار دارند و در شرایط مختلف تفاوت را رقم میزنند. در پانزده دقیقه پایانی، لیورپول میتوانست 5-0 ببازد چون در چهره آنها میشد دید که نمیتوانند شرایط یک دیدار نیمه نهایی لیگ قهرمانان را کنترل کنند. در بازی ما و آژاکس هم همین اتفاق افتاد. یک گل خوردیم و سپس ترسیدیم. فارغ از خوب بازی کردن لیورپول، بازیکنان بارسلونا به بازی کردن در چنین سطحی عادت کرده اند و در آن مسابقه این موضوع را دیدیم. این موضوع مثل مسابقه دو است. شاید خیلی ها بتوانند 900 متر اول را بدوند اما عده کمی میتوانند صد متر آخر را طی کنند.
آدانی در پاسخ گفت بهتر بود یوونتوس مثل لیورپول شکست میخورد تا این که به آن شکل به آژاکس ببازد. الگری ادامه داد:
اما گل اول آژاکس پس از 37 دقیقه و روی اولین شوت آنها به ثمر رسید. ترس از شکست، باعث شکست ما شد. توضیح آنچه که اتفاق افتاد سخت است. لیگ قهرمانان همچون اسکودتو و کوپا ایتالیا همیشه هدف یوونتوس است اما رسیدن به این اهداف سخت است. خیلی سخت.