بار کج سازش با رژیم صهیونیستی به منزل نمی رسد

بیروت - ایرنا - تقویم فلسطین روز 14 ماه مه را به عنوان 'روز نکبت' (فاجعه بزرگ) نامگذاری کرده و علت آن هم به تحولات تاریخ این کشور در این روز در سال 1948 میلادی بازمی گردد.

در روز 14 ماه مه 1948 (24 اردیبهشت 1327) رژیم صهیونیستی اعلام موجودیت کرد و با توجه به چنین اقدامی برخی نیز روز 15 ماه مه را آغاز فاجعه برای مردم فلسطین می دانند و در این روز به خاطر مصیبت وارده عزاداری می کنند.
مقدمات تشکیل این رژیم پس از سال های دسیسه های سیاسی از سوی برخی کشورهای اروپایی مانند فرانسه و انگلیس و فراهم شدن مقدمات آن در فلسطین تحت سایه حاکمیت لندن بر این بخش از امپراتوری عثمانی، فراهم شد.
برای پی بردن به چنین فاجعه ای که از سوی مردم فلسطین به خوبی روز فاجعه بزرگ نامگذاری شده، باید در تاریخ به عقب بازگشت و زمینه های چنین اقدامی را جستجو کرد.
'ناپلئون بناپارت' فرانسوی در سال 1799 میلادی پیشنهاد تاسیس حکومتی صهیونیستی در فلسطین را تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی مطرح کرد.
98 سال بعد از این پیشنهاد ناپلئون یعنی در سال 1897 در یک کنفرانس در شهر 'بال' سوئیس به ریاست 'تئودور هرتزل' بنیانگذار ایدئولوژی صهیونیسم، ساختار تشکیل رژیم صهیونیستی تهیه شد، ولی تلاش های وی برای متقاعد کردن 'سلطان عبدالحمید دوم' سی و چهارمین سلطان امپراتوری عثمانی برای واگذاری زمین به صهیونیست ها برای تشکیل این رژیم راه به جایی نبرد.
با پایان جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی و انعقاد قرارداد 'سایکس – پیکو' ( دو مقام وقت فرانسه و انگلیس) در سال 1917 میلادی برای تقسیم منطقه و شامات انگلیس بر فلسطین تسلط یافت و با توجه به ارتباط لندن با صهیونیست ها و وعده هایی که 'بالفور' (مقام انگلیسی ) به صهیونیست ها داده بود، مقدمات کوچاندن یهودیان به فلسطین فراهم شد.
'آرتور جیمز بالفور' وزیر خارجه بریتانیا در 2 نوامبر 1917 میلادی در نامه ای خطاب به 'والتر روتشیلد' سیاستمدار صهیونیست و عضو مجلس عوام این کشور، بر دیدگاه و موضع مثبت دولت بریتانیا برای ایجاد 'خانه ملی برای یهودیان در سرزمین فلسطین' تاکید کرده بود.
روی همین دیدگاه ها و اقدامات مهاجرت صهیونیست ها به فلسطین در دوره قیمومیت انگلیس تا سال 1948 ادامه داشت و در برخی از مقاطع شتاب نیز گرفت و در نهایت با زد و بندهایی قبل از پایان قیمومیت انگلیس بر فلسطین با توجه به دسیسه های قبلی مانند تشکیل باندهای صهیونیستی و مسلح کردن آنها برای غلبه بر اعتراض های مردم، اسراییل در تاریخ 14 ماه مه 1948 میلادی در فلسطین اعلام موجودیت و این سرزمین را به اشغال خود در آورد.
در پی این اقدام توطئه آمیز، درگیری ها در فلسطین بین صهیونیست ها به عنوان اشغالگر و ساکنان اصلی آن یعنی مردم فلسطین آغاز شد و بروز ناامنی و درگیری با سلاح های گرم در مناطق مختلف آن موجب کشته شدن 15 هزار فلسطینی و از بین رفتن شماری زیادی از روستاها و شهرهای فلسطینی نشین به خاطر آواره شدن ساکنان آن شد که در برخی از گزارش ها تا 675 هزار روستا و شهر نیز ذکر شده است .
نابودی چنین وسعتی از روستاها و شهرهای فلسطین به خاطر اقدامات جنایتکارانه صهیونیست ها و بی رحمی های آنان علیه ساکنان اصلی این سرزمین، موجب آوارگی یک میلیون نفر از ساکنان این کشور اشغالی در کشورهای اطراف و همسایه مانند لبنان ، سوریه و اردن شد.
اکنون در همین ارتباط روستای متروکه 'لفتا' در غرب بیت المقدس برای فلسطینیان به عنوان سمبل و نماد روز نکبت تبدیل شده و میراثی تاریخی از فاجعه بزرگ سال 1948میلادی قلمداد می شود.
اسراییل به دنبال ارتکاب جنایت ها و قتل عام های مختلف، 85 درصد از 27 هزار کیلومتر مربع مساحت فلسطین را در این سال ها به اشغال خود درآورد و هر روز شمار بیشتری از مردم آن را بی خانمان و آواره کرد.
اکنون نزدیک به 6 میلیون آواره فلسطینی در کشورهای مختلف جهان حضور دارند که برخی از آنها از سال 1948 آواره شده اند و برخی نیز اصلا در دوران آوارگی خانواده های خود به دنیا آمده اند و تاکنون سرزمین مادری را ندیده اند.
یک فلسطینی ساکن در لبنان به عنوان آواره در این خصوص در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در بیروت گفت که من هر وقت دلم برای کشورم تنگ می شود با حضور در نقطه صفر مرزی به سرزمین مادریم نگاه می کنم .
'احمد ابوخالد' افزود: از خداوند درخواست می کنم تا اگر یک روز از عمر من باقی مانده باشد، این روز را در سرزمین مادریم سپری و در کشور خود جان به جان آفرین تسلیم کنم نه در کشوری دیگر و در حال آوارگی از دنیا بروم.
مشابه چنین افرادی بسیار هستند که بدون دیدن دوباره وطن چشم از جهان فروبستند و شاهد آزادی سرزمین مادری خود به خاطر سیاست های استعماری و زد و بندهای کشورهای عرب و همکاری با دشمن صهیونیستی برای توافق های صلح اعلام شده و نشده با آن و عادی سازی روابط نبودند.
فلسطینی های آواره در کشورهای مختلف جهان اکنون در 61 اردوگاه در شرایط سختی زندگی می کنند که 12 اردوگاه از آن فقط در کشور لبنان هم مرز با فلسطین است و اکنون بر اساس آمارهای مقام های رسمی این کشور آوارگان فلسطینی در لبنان به حدود 500 هزار نفر می رسند و بر اساس اعلام 'میشل عون' رئیس جمهوری لبنان از دو مشکل اساسی برای این کشور یکی حضور آوارگانی از سوریه و فلسطین است.
هر سال در چنین روزی برنامه های اعتراضی مختلفی در فلسطین و برخی کشورهای جهان در اعتراض به این اشغالگری و تاکید بر ضرورت بازگشت آوارگان فلسطینی به کشورشان برگزار می شود.
امسال نیز همزمان با هفتاد و یکمین سال اشغال فلسطین مناطق مختلف این کشور از جمله غزه در روزهای اخیر شاهد برگزاری برنامه های اعتراضی از سوی مردم و با حضور مسوولان و اعضای گروه های مقاومت است.
روز سه شنبه (دیروز) مراسمی با حضور هزاران فلسطینی در شهر غزه برگزار و شرکت کنندگان در آن بر ضرورت بازگشت آوارگان به میهن خود و باطل بودن هرگونه اقدامی بر خلاف این موضوع تاکید کردند و معامله قرن را نیز در راستای منافع رژیم صهیونیستی اعلام کردند.
قرار است امروز نیز مراسمی به صورت گسترده تر بنا به دعوت گروه های مقاومت در فلسطین برگزار شود.
در طول 71 سالی که از اشغال فلسطین بر اساس دسیسه های سیاسی ، زور و اشغالگری ، تجاوز و خونریزی از سوی رژیم غاصب و کودک کش صهیونیستی با حمایت برخی کشورهای غربی و در راس آن آمریکا می گذرد ، مردم فلسطین همواره بر حق مسلم خود برای بازگشت به سرزمین مادری تاکید کرده اند و آن را غیرقابل معامله و توافق می دانند.
در این مدت طرح های صلح مختلفی نظیر 'کمپ دیوید'، 'کنفرانس مادرید'، موافقت نامه 'اسلو' ، 'مذاکرات طابا'، 'طرح صلح عربستان'، 'نقشه راه'، 'مذاکرات صلح خاورمیانه'، 'توافقنامه ژنو'، 'آناپولیس 2007 ' و 'واشنگتن 2010 ' ارایه شد که به خاطر نادیده گرفتن حقوق مسلم مردم فلسطین و طرفداری از اشغالگر، نتوانست موفقیت آمیز باشد و اکنون نیز آخرین طرح در این ارتباط 'معامله قرن' است که از سوی آمریکا قرار است مطرح شود و از هم اکنون و پیش از اعلام جزئیات بسیاری از کارشناسان معتقدند که این طرح مرده به دنیا آمده است.
سخن آخر آنکه تا زمانی که خواسته های مردم فلسطین که از خانه و کاشانه خود آواره شده اند و سرزمین آنان به زور اسلحه غصب و اشغال شده است نادیده گرفته شود، هیچ طرح و پیشنهادی نمی تواند آنان را از رسیدن به خواسته های خود منصرف کند و بهترین راه فراهم شدن زمینه بازگشت آوارگان به سرزمین خود و اعطای حقوق مسلم آنان است.
خاورم*1436**1651

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه بین‌الملل

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!