شعری که تن شاملو را در گور لرزاند

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در شب ولادت کریم اهل‌بیت حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام، جمعی از اهالی فرهنگ، شعر و ادب فارسی با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. آقای سید رسول پیره از شعرای کشورمان، شعری را در این جلسه قرائت نمود که با واکنش جالب رهبر انقلاب مواجه شد

شعر رسول پیره به این شرح است
مقتلی
کتابهای دیگر کتابخانه را
به گریه انداخته است

ما ایستاده‌ایم و ابرها
ابرهای ترس و تماشا
برای شهادت دریا
در روایاتِ رود
دنبال سند معتبر می‌گردند

چند روضه با نام تو گرفته‌اند؟
چند مجلس گریسته‌اند؟
که این‌همه حروفِ نامِ تو غم‌انگیز است
غم‌انگیز است و دیده‌ام مادرانی را
که نام تو را برداشته‌اند برای پسرانشان
و در تنهایی، چشمهاشان را گریسته‌اند

دیده‌ام پرندگان را
که همیشه برای گوشه‌ای از آسمان، زیارت ناحیه می‌خوانند

شرمنده‌ام
که هنوز زنده‌ام
شرمنده‌ام
و همه‌ی نسخه‌های مقاتل را از بازار خریده‌ام
و نام خودم را اضافه کرده‌ام

آخر چرا نام من افتاده است؟
نکند من هم
جا مانده باشم...
نکند مثل عبیدالله بن حرّ جُعفی
با امام از اسب گفته باشم
نه
حتماً غلطی املایی است
اینکه تیری به گلویم نخورده و هنوز زنده‌ام (۱)


به گزارش سایت khamenei.ir رهبر معطم انقلاب بعد از شنیدن این شعر در کنایه‌ای آشکار گفتند: البتّه تن احمد شاملو در قبر میلرزد که شما شعر سپید را در این راه مصرف کردید. مُبدع شعر سپید، شاملو بود و بکلّی مخالف این حرف‌ها بود.