نردبان

غزل ترانه ، نردبان سر دنیا ، گیج میره این روزا دردهاش هی میان ، جلو نظرت مثل دباغ ، خونس این نامرد دیر یا زود ، میفته بش گذرت تو به فکر رها شدن بودی همه دنبال اینکه همسفرت شکل یه نردبون ، شدشاعر:عباس همایی

غزل ترانه ، نردبان

سر دنیا ، گیج میره این روزا
دردهاش هی میان ، جلو نظرت
مثل دباغ ، خونس این نامرد
دیر یا زود ، میفته بش گذرت

تو به فکر رها شدن بودی
همه دنبال اینکه همسفرت
شکل یه نردبون ، شد آزادی
که گذاشته ، پاهاشو رو جگرت

یـه پرستویِ عاشقِ کوچی
که نبـوده کسی پی خبـرت
آیـه لایـغـیــرو خـونـدی
پاک شد از حواسها ، اثرت

حق نداری ، صداتو بلند کنی
فکرتو ، زنده بگور کن توی سرت
شاید اینجـا یکـی بـدش اومد
از تماشای شوقِ بال و پرت

دل به دریا نزن ، امیدی نیست
به هیاهوی گنگ دور و برت
زیـر لـب ، مدام ، زمزمه کن
گور بـابـای بخـت در بـدرت

چشمـهاتـو ببند و تو رویات
بی خیـال جنـوب یا خـزرت
وقتی حرفت رو هیشکی نشنید
حتی نسل پدر و یـا پسرت

سر دنیا ، گیج میره این روزا
غصه میـباره از ، چشای ترت
لعنتی ، عشق تو ، شد آزادی
نه بدهکار نیست ، گوش کرت

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

نردبان

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته