نقش آفرینی «سمرقند» در نشست «میان افغانان»

پیش از این ازبکستان بارها آمادگی خود را برای میزبانی نشست‌های میان افغانان اعلام کرده بود.

تا کنون سه دور مذاکرات میان افغانان برگزار شد.

دو دور آن به میزبانی مسکو و سومین دور آن در دوحه قطر، همزمان با هفتمین دور مذاکرات صلح برگزار شده بود.

دو نگاه نسبت به مذاکرات «میان افغانان» وجود دارد. یک نگاه دولتی که می گوید ادامه این نوع مذاکرات منتج به مذاکره مستقیم میان دولت کابل و طالبان خواهد شد.

اما نگاه دیگر که با حمله انتحاری در بادغیس صدا بلند کرده است اعتقاد دارد طالبان به هیچ بیانیه و مذاکره صلحی پایبند نیست و مشکل این گروه مسلح را باید در میادین نبرد مشخص کرد.

این گروه به بیانیه دوحه قطر اشاره دارد که در بخشی از آن خواستار «به صفر رساندن حمله علیه غیرنظامیان شده بود» اما چند روز بعد از انتشار این بیاینه، شمار زیادی از غیرنظامیان در بادغیس و دیگر شهرهای افغانستان به خاک و خون کشیده شدند.

البته «شیر محمد عباس استانکزی» دیپلمات ارشد طالبان مقیم امارات اما مستقر در قطر، زمانی که شرکت کنندگان نشست میان افغانان با تلفن های همراه خود به رسانه های افغانستان خبر خوش می دادند او در جمع خبرنگاران اعلام کرد این بیانیه برای گروه او الزام آور نیست.

بازوی نظامی طالبان هم در حمله بادغیس نشان داد که برای هیچ بیانیه صلحی احترام قائل نمی باشد.

بر اساس اعلام های غیر رسمی، نزدیک به ۷۰ درصد از خاک افغانستان در کنترل طالبان است. دراین شرایط این گروه خود را ملزم به تن دادن به هر تصمیم جمعی یا جهانی نمی بیند.

وجود افتراق در لایه های مختلف اجتماعی در افغانستان، نا کارامدی نهادهای دولتی به دلیل فسادهای فزاینده و نداشتن انسجام ملی، قدرت برخورد نیروهای دولتی با طالبان در میادین جنگ را تضعیف کرده است.

حالا دیگر رجزخوانی طالبان به میادین جنگ محدود نمی شود.آنان با تشکیل تیم های رسانه ای و حضور در شبکه های اجتماعی، ضعف های حکومت مرکزی را با مردم افغانستان به اشتراک می گذارند.

چنانچه هفت دور مذاکرات صلح میان زلمی خلیلزاد و دیپلمات های ارشد طالبان در دوحه قطر به مرحله امضای سند صلح هم برسد، تازه آغاز مراحل سخت در افغانستان است. موضوعی چون نوع حکومت در افغانستان جنجالی می شود که برای پایانش نمی شود زمانی را متصور بود.

طالبان بر طبل امارات اسلامی می کوبد و جامعه افغان، نطامی جمهوری اسلامی فعلی را حکومتی مطلوب می دانند. مسایلی چون حقوق زنان، آزادی رسانه ها و تحصیل دختران را باید به این مسایل چالش برانگیز اضافه کرد.

داستان طالبان و جامعه افغانستان همچنان ادامه خواهد داشت.