شیرمحمدی: بعید می‌دانم نتایج برانکو تکرار شود

امیدوارم مدیر پرسپولیس به خاطر شایستگی‌اش انتخاب شود، نه رابطه

ایران ورزشی‌- با حسن شیرمحمدی یکی از خوب‌های پرسپولیس در دهه 60 و 70 گپ می‌زدیم. شیرمحمدی با حرارت خاصی درباره تیم پرسپولیس دوران خودش حرف می‌زد و اینکه آن زمان بازیکنان شاخص متعددی در این تیم توپ می‌زدند. شیرمحمدی می‌گفت: «علی‌آقا زود از رختکن می‌رفت بیرون و بهترین تیم و بهترین 11 تای ممکن را انتخاب می‌کرد. البته قبل از اینکه ارنج کند می‌گفت هر کسی نمی‌تواند دستش را ببرد بالا. مثل رستم نروید توی زمین و بعد خراب کنید. فرقی نمی‌کند علی بازی کند یا نقی. 20 تا شیر داریم که هر کدام می‌توانند توی ترکیب باشند.»
شیرمحمدی می‌گفت: «آن زمان تمام آس‌های فوتبال ایران در پرسپولیس جمع می‌شدند. همین بود که تیم ملی همیشه 12-11 تا پرسپولیسی داشت، 9-8 تا استقلالی و دو سه نفر مثل خدا‌بیامرز قایقران یا مهدی ابطحی و علیرضا افتخاری از تیم‌های دیگر می‌آمدند.» با این مقدمه جالب رفتیم سراغ پرسپولیس الآن.

فکر می‌کنید بعد از تغییراتی که در کادر فنی پرسپولیس صورت گرفت این تیم می‌تواند موفقیت‌های فصول گذشته را تکرار کند؟
ببینید الآن مدتی است که اتفاقات و شرایط تیم را دنبال نمی‌کنم اما بعید می‌دانم این اتفاق بیفتد. برانکو کار کرده بود و محیط را هم برایش آماده کردند. باشگاه و مردم هم پشتش بودند. دیدید که در 4 سال 5 جام برد و یک بار هم به خاطر آوراژ گل نتوانست قهرمان شود. همان فصل تا چهاردهم، پانزدهم جدول هم آمد اما ایستاد. دیدید که محسن مسلمان را که مهندسی تیمش را می‌کرد مثل آب خوردن گذاشت کنار و هیچ‌کس هم حرفی نزد. او به هیچ‌کس باج نداد و کارش را هم بلد بود. من خودم 9 سال در پرسپولیس بازی کردم اما هیچ سالی در این حد نبودند.

از نظر فنی می‌گویید یا آرامش تیم؟
اصلاً همه چیز را جمع و جور کرده بود. تیم هم آرامش داشت، هم به لحاظ فنی و هم نتیجه خیلی خوب بود. در جام حذفی و لیگ هم خوب نتیجه گرفت.

یعنی می‌گویید تیم دو سه سال اخیر پرسپولیس از تیم دهه 60 و 70 بهتر بود؟
ببینید اجازه بدهید این را من نگویم چون می‌گویند اگر شما بهتر بودید چرا ...‌

چرا فینال آسیا نرفتید؟
چرا ما هم رفتیم. فقط اسمش عوض شده. به آن فینال نگاه کنید. تیم ژاپنی سه تا برزیلی داشت که می‌زدند توی سرشان که اینها چه جانورانی هستند. آنجا ما 1-‌1 کردیم اما اینجا متأسفانه شرایط تیم‌مان خوب نبود‌. خودم هم قطر بودم‌. از یک طرف ببینید فینالی که اینها رفتند با فینالی که ما رفتیم از نظر امکانات چقدر فرق می‌کند. ما هیچ چیز نداشتیم اما الاتحاد را در خانه خودش سه بر یک بردیم. شما مجتبی محرمی را با دفاع چپ‌های امروزی مقایسه کنید. الآن بهترین مدافع ما سیدجلال است. مقایسه‌اش کنید با محمد پنجعلی. من کنار او بازی کردم و می‌دانم چقدر فوق‌العاده بود. در شش‌قدم استپ می‌کرد، پاس می‌داد و زیر توپ نمی‌زد. فنونی‌زاده تکنیکی نداشت اما تمام ضربات سر را می‌زد. محسن عاشوری، محمدحسن انصاری‌فرد، کرمانی، پیوس و... را نگاه کنید. تیم‌مان فوق‌العاده بود. آن‌موقع علی پروین می‌گفت اگر بازیکنی نتواند از بازیکن مقابل خودش رد شود فوتبالیست نیست. در پرسپولیس همه نفرات می‌توانستند بازیکن مقابل‌شان را دور بزنند و یک خطر ایجاد کنند. بازیکن مقابل هم می‌دانست که می‌خواهیم دورش بزنیم اما باز هم نمی‌توانست کاری کند.

در پست شما به‌عنوان هافبک کناری امسال پرسپولیس بازیکنان شاخص زیادی دارد که شاید فقط دو نفرشان بتوانند بازی کنند. به نظرتان کالدرون چطور باید این ماجرا را مدیریت کند؟
به نظر من پرسپولیس باید همیشه اینطوری باشد، مثل رئال و بارسا‌. شما اگر بخواهید همزمان در سه جام حضور موفق داشته باشید باید این تعداد بازیکن خوب داشته باشید چون در کوران بازی‌ها اخطار و اخراج و سرماخوردگی و هزار تا مشکل هست و اتفاقات را باید در نظر گرفت. یا اینکه باید به نفرات استراحت داد تا در طول سال به مشکل برنخورند. این قانون فوتبال است به شرطی که بازیکنان روحیه حرفه‌ای داشته باشند و غر نزنند.

می‌خواستم به همین نکته اشاره کنم چون ممکن است نشستن برخی نفرات روی نیمکت هم خطرناک باشد.
ببینید اگر بازیکنی اعتراض کند نمی‌شود. اما متأسفانه این اتفاق هنوز دارد رخ می‌دهد. مربی یک سلیقه‌ای دارد و یازده تا بازیکن را می‌فرستد داخل و اگر بازیکنی اعتراض کند شرایط به هم می‌ریزد. نمونه‌اش همین داستان محسن مسلمان. دیدید که اعتراض کرد و بیرون ماند. یا اگر یادتان باشد سیدمهدی رحمتی را کی‌روش مثل آب خوردن بیرون گذاشت. او در سه تا بازی با کره و قطر 9 امتیاز گرفت. تیم آمد بالا اما بعد مثل آب خوردن احمدی را جایگزین او کرد و احمدی هم اتفاقاً خوب گلری کرد. کی‌روش به رحمتی گفت تو به یک ملت توهین کردی و ملت را گذاشت جلویش. گفت عذرخواهی کن. رحمتی نامه عذرخواهی نوشت اما کی‌روش گفت فایده ندارد و دیگر دعوتش نکرد. و گفت به درد تیم ملی ‌نمی‌خوری. فدراسیون پشت تصمیم کی‌روش ایستاد و حالا باشگاه ما هم باید اینطوری باشد. بازیکن باید به آن حد از فهم و درک برسد که وقتی من قرارداد بستم مربی است که تصمیم می‌گیرد بازی کنم یا نه. اینطوری باید شایستگی‌ام را نشان بدهم چون در این سیستم می‌دانیم که مربی هم آبروی خودش را اول می‌خواهد. مربیان کارشان را بلدند اگر بازیکنان چوب لای چرخ‌شان نگذارند.

درباره کالدرون چه نظری دارید؟
نمی‌دانم این مربی فهم و شعور فوتبالش چقدر است و چقدر کار فنی بلد است اما اگر مدیران او را با تحقیقات آورده‌اند و به بحث فنی‌اش آگاهند باید به او فرصت بدهند و اجازه دهند تا تفکرش را پیاده کند. اگر اینها دست به دست هم دهند موفقیت حاصل می‌شود نه اینکه بازیکن یک ساز دیگر بزند و تیم به مشکل بخورد. با این حال من بعید می‌دانم نتایج برانکو تکرار شود.

درباره شایعه تغییرات مدیریتی چه نظری دارید؟ آیا در این برهه خطرناک نیست؟
من باز هم می‌گویم ‌ای کاش سیستم به گونه‌ای عمل کند که ورزشی‌ها بیایند. باید به آنها اعتماد کنند و زمان بدهند تا کار کنند نه اینکه سال به سال تغییرات بدهند. پرسپولیس باشگاه بزرگی است و از مدیران سطح کلان خواهش می‌کنم روی رابطه مدیران‌شان را انتخاب نکنند. این تیم 40 میلیون هوادار دارد که اتفاقات تلخ می‌تواند غرورشان را جریحه‌دار کند. امیدوارم افرادی که بلد کار هستند را در رأس باشگاه بگذارند و انتخاب‌شان به نفع باشگاه پرسپولیس باشد. ما نباید مدام افرادی را بیاوریم تا در نقش سرپرست مدت کوتاهی باشند و بروند. ما می‌توانیم باشگاه‌های بزرگ دنیا را الگو قرار بدهیم و اجازه بدهیم یک مدیر ده سال کار کند. خدا کند آن نفری که انتخاب می‌شود بر اساس شایستگی پست بگیرد نه بر اساس رابطه. من روی مدیر ‌فعلی باشگاه شناختی ندارم اما خانواده بزرگ پرسپولیس یک خانواده 40 میلیونی است که 65 درصد ملت ایران را در برمی‌گیرد.