وی با بیان اینکه جایگاه و ارزش نویسندگان را خودشان حفظ می‌کنند و نه رسانه‌ها، گفت: اما رسانه‌ها می‌توانستند نویسندگان را بیشتر به میان مردم ببرند و اگر این بیشتر به میان مردم رفتن و مشهورترشدن ارزش و جایگاه باشد، حالا روزبه‌روز رسانه‌ها از این کار ناتوان‌تر شده‌اند. دلیل اصلی‌اش هم (به‌جز گستردگی رسانه‌ها) تبدیل‌نشدن این رسانه‌ها به نهاد است، در واقع جایی که با جمع‌کردن نویسندگان و خوانندگان جدی اعتبار بسیار پیدا کند و بر محیط اطرافش تاثیر دائمی بگذارد. حتی روشن است از همان مقدار اعتباری هم که در گذشته داشته‌اند، دور شده‌اند. دلیلش هم سردرگمی متولیان این رسانه‌هاست. سناپور با بیان اینکه البته محدودیت‌ها و معذوریت‌ها هم مهم‌اند، اما نه به‌اندازه‌ سردرگمی در میان کتاب‌ها و نویسندگان بسیار، بیان کرد: چه بسا شرایط اجتماعی به‌کلی تغییر یافته و مسوولان، خبرنگاران و یادداشت‌نویسان قادر نیستند میان این همه کتاب و نویسنده خوب را از بد تفکیک کنند و چنان که باید توصیف و تحلیل‌شان کنند.

وی افزود: درواقع اصلا خواندن این همه کتاب و شناخت پیداکردن نسبت به این همه نویسنده سازوکاری و تخصصی می‌خواهد که گویا در ظرفیت اهل رسانه‌ ما نیست. نویسنده سه‌گانه «آتش»، «دود» و «خاکستر» درباره رسانه‌ای شدن گروه خاصی از نویسندگان و در مقابل آن رسانه‌دار نبودن نویسندگان دیگر که باعث کمرنگ ماندن آنها می‌شود، گفت: رسانه‌ها دنباله‌رو هستند و به همین دلیل هم به جای اینکه خودشان کتاب‌ها و نویسندگان را خوب بشناسند و ارزش‌گذاری کنند، منتظر ارتباط و تماس آنها می‌مانند. به همین دلیل هم هر نویسنده‌ای که با آن‌ها تماس بگیرد و ارتباط داشته باشد، کم‌وبیش دیده می‌شود و بقیه نه. یا در بهترین حالت منتظر می‌مانند تا کسی مشهور شود و آن‌گاه سراغش بروند، به جای اینکه خودشان صاحب‌نظر باشند و کتابی و نویسنده‌ای را واجد ارزش ببینند و بعد سراغش بروند.

این مطلب برایم مفید است
بلی
0 نفر این پست را پسندیده اند