ثواب اشک بر مصائب امام حسین(ع)

به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ به مناسبت ایام سوگواری شهادت سید و سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین(ع) و یاران وفادارش، حدیثی از امام کربلا دیده مرور می‌شود.

امام حسین(ع) فرمود: «ما مِن عَبدٍ قَطَرَت عَیناهُ فینا قَطرَةً اَو دَمَعت عَیناهُ فینا دَمعَةً اِلّا بَوَّاَهُ اللهُ تعالی بِها فِی الجَنَّةِ حُقبا: هیچ بنده‌ای نیست که دو چشم او برای ما قطره‌ای بیفشاند یا دو دیده‌اش به خاطر ما اشکی بریزد، مگر اینکه خداوند به سبب آن او را یک عُمر در بهشت جای می‌دهد».

در ثواب و فضیلت گریه بر مصائب امام حسین(ع) آنچنان که از روایات برمی‌آید، هرچه بگوییم کم گفته‌ایم. حدیث بالا به نقل از بحارالانوار از جمله این شواهد است. در اینجا دو سؤال مطرح می‌شود؛ چرا این ثواب بزرگ و فضیلت برای گریه بر مصائب امام حسین(ع) تعیین شده و آیا عزاداری مجوّزی برای گناه کردن است؟

1 - پاسخ سؤال اوّل این است که وقتی امام حسین(ع) همه آنچه داشت در برابر خدای سبحان قربانی و تقدیم کرد، از فضل الهی بعید است که این ثواب و فضیلت بزرگ را عنایت نفرماید.

2 - پاسخ سؤال دوم این است که خدای سبحان در آیه 53 سوره مبارکه زُمَر وعده فرموده که «همه گناهان را می‌آمرزد: اِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُنوبَ جَمیعا» اما این به شرط آن است که توبه (به معنای پشیمانی از گناه، عدم برگشت به گناه، از بین بردن زمینه و فضای ایجاد گناه و سعی در جبران از دست رفته‌ها و نیز انجام اعمال صالح و خوب برای از بین بردن اثر گناه) رخ دهد. در این شرایط است که اشک بر مصائب امام حسین(ع) روند مغفرت الهی را تسریع کرده و راه بهشت را هموار می‌سازد. پس عزاداری مجوّز گناه کردن نیست بلکه راهی سریع و هموار برای نیل به رحمت و غفران خدای سبحان در پرتو دوری از گناه است.

محمد لطفی‌زاده، محصل علوم حوزوی

انتهای پیام