اولین شبکه 5G کشور سال آینده راه‌اندازی می‌شود

رییس سازمان رگولاتوری و معاون وزیر فاوا خبر از اقدامات ایران برای ورود به نسل پنجم ارتباطات 5G داد و اعلام کرد که برای تحقق این امر، هفت موضوع در دستور کار قرارگرفته است.

با توجه به اینکه توسعه صنعت و فناوری نسل پنجم مخابراتی در دنیا شتاب بسیار زیادی گرفته باید منتظر خبرهایی در این خصوص در آینده نزدیک برای کشور خودمان نیز باشیم.

حسین فلاح جوشقانی رئیس سازمان رگولاتوری در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر در خصوص راه‌اندازی اولین شبکه موبایل با پوشش محدود 5G کشور صحبت‌هایی را مطرح کرد.

کارگروهی متشکل از اپراتورهای موبایل و مسئولان ذی‌ربط در رگولاتوری برای تدوین نقشه راه ورود به فناوری نسل پنجم ارتباطات معین شده و تا سه ماه آینده کار تدوین این نقشه راه به اتمام می‌رسد.

برنامه‌مان این است که از سال آینده، 5G را به‌صورت محدود و هات اسپات از برخی نقاط اقتصادی آغاز کنیم و به‌مراتب با سرمایه‌گذاری اپراتورها و بروزرسانی شبکه، بتوانیم سرویس‌های مرتبط با این تکنولوژی را به مردم ارائه دهیم.

نخستین موضوع مربوط به طیف فرکانس مناسب نسل پنجم است که بتواند اینترنت بالای یک گیگابیت بر ثانیه را پوشش دهد. هم‌اکنون نیز برای بهبود کیفیت خدمات‌دهی اپراتورها، با کمبود فضای فرکانسی مواجه هستیم و در صورت ورود ۵G نیز به‌مراتب این مشکل بیشتر می‌شود. بر این اساس نیازمند آن هستیم که باند فرکانسی ۷۰۰-۸۰۰ مگاهرتز که هم‌اکنون در اختیار صداوسیما است، آزاد شود.

در 5G علاوه بر آنتن‌های BTS، نیازمند زیرساخت‌های مبتنی بر فیبرنوری نیز هستیم تا بتوانیم به مشترکان، اینترنت با سرعت‌بالای یک گیگابیت بر ثانیه ارائه کنیم. این موضوع نیازمند داشتن زیرساخت‌های قوی است.

همگرایی ترافیک ثابت و سیار اینترنت ازجمله ویژگی‌های ۵G است، این سرویس در بخشی از شبکه رادیویی آغاز می‌شود و به سمت شبکه فیکس (فیبر) حرکت می‌کند که به همین دلیل، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های فنی این فناوری، همگرایی ترافیک ثابت و سیار است.

حرکت به سمت فناوری 5G برخلاف فناوری 4G که در امتداد 3G بود، نیازمند تغییر پارادایم و الگو است، چراکه بسیاری از زیرساخت‌های ارتباطی کشور و تجهیزات، متأثر از 5G خواهند شد.

بحث تحریم نیز یکی از مشکلاتی است که برای ارائه خدمات 5G با آن مواجه خواهیم بود. چراکه بسیاری از تجهیزات این تکنولوژی نیازمند همکاری وندورهای بین‌المللی و هزینه‌های بالا است که مشکل تحریم‌ها اجازه این همکاری را نمی‌دهد و باید برای آن تدبیری اندیشید؛ اما از سوی دیگر می‌توان به تحریم‌ها به‌عنوان فرصتی نگاه کرد و از توان تولیدات داخلی نیز بهره گرفت.