به گزارش ایسنا، اولین آدرسی که به دستم رسید را برداشتم و خودم را به آنجا رساندم، حدفاصل دو کوچه بود اما هرچقدر مسیر را رفتم و برگشتم تابلو و یا نشانی بر وجود این خانه پرطرفدار ندیدم.
از آمدنم پشیمان شده بودم که خیلی اتفاقی چشمم به دری کوچک خورد؛ دری رنگ و رو رفته که طرح پازل و عروسکهای کوچک نصب شده روی آن توی ذوق میزد، نگاهم را از در به سمت پلههای باریکی سوق دادم که به زیرزمینی دلگیر منتهی میشد، با تعجب از پلهها پایین رفتم و با نگاهی کنجکاو کل محیط را کنکاش کردم، بر عکس نام دل فریبش، اصلا محیط جذاب و مناسبی برای نگهداری کودکان نبود؛ خصوصا برای رده سنی که آنها مشخص کرده بودند، یک تا هفت سال! نگاهم بر تابلو نصب شده روی دیوار متوقف شد، مجوز آن مکان بود، از شهرداری!
محیط دلگیر، امکانات کم، نبود مربی و سرپرست و البته هزینههای هنگفت از دیگر خصوصیات بارز این مکان بازی بود.
ازآنجا که بیرون آمدم تصمیم گرفتم به چند خانهبازی دیگر هم سر بزنم تا بتوانم ذهنیت کاملتری داشته باشم، آدرس بعدی سر راستتر بود، خانهای در یک محدودهی پر رفت و آمد، با تابلو و نام و نشانی بزرگ و زیبا.
از ظاهرش به نظر میرسید که هزینههای دریافتی آن هزینهای شوکه کننده خواهد بود، بادکنکهای آویزان شده جلوی در، نوید دهنده فضایی شاد و کودکانه بود که به رهگذران انگیزهی ورود میداد، از پلهها که بالارفتم نوایی گوش نواز توجهم را به خود جلب کرد، موسیقی کودکانهی شادی که بزرگ و کوچک با آن خاطره داشتند.
به محض ورود چشمم به کودکانی خورد که فارغ از هرچیز با هم بازی میکردند و غرق شادی بودند، چشم گرداندم و وسایل بازی متعدد را از نظر گذراندم، تاب، سرسره، استخرتوپ، میز و صندلیهای کودکانه، مدادرنگیها و دفترهای زیبا، بخشی از وسایلی بودند که در طبقه همکف به چشم میخورد، طبقه بالا که خود توضیحی مفصل داشت، خلاصه که همه چیز مرتب و به جا بود برای گروه مخاطب مشخصشان؛ کودکان و نوجوانان.
برخلاف محل قبلی اینجا مربی هم داشت، اما مربی بدون تحصیلات تخصصی در حوزه کودکان! به گفته خودشان مجوز هم داشتند از شهرداری، من که مجوزی ندیدم، خودشان هم مدرکی مبنی بر داشتن مجوز نشان ندادند، همانطور که حدس زده بودم هزینهی دریافتیشان شکه کننده بود، هرچند که به نظر خودشان این میزان پول حقشان بود و به همان اندازه خدمات ارائه میدادند.
ازآنجا که بیرون آمدم مجددا نگاهی به تابلو ورودی انداختم و به فکر فرورفتم آیا واقعا این اماکن با آن هزینهها و خدمات خوب و بدشان و مجوزی که معلوم نیست دارند یا ندارند و اگر هم دارند از کجا آوردهاند، محل مناسب، امن و قابل اعتماد برای فرزندانمان هستند؟
خانههای بازی در سطح شهر چندسالی هست که فعالیت خود را شروع کردهاند و آنچه از ظواهر امر پیداست درآمد خیلی خوبی هم دارند، اما با توجه به اهمیت سلامت روحی کودکان لازم است این مراکز هرچه سریعتر ساماندهی شوند.
حجتالاسلام سید محمد آتش زر چندی پیش، با اشاره به رد شدن لایحه ساماندهی خانههای بازی کودکان توسط شهرداری، اظهار کرده بود: هماکنون در حدود 100 خانه بازی کودک فعال در شهر قم وجود دارد که تحت نظارت هیچ نهادی نیستند و سازمانهایی مانند بهزیستی که باید متولی این کار باشند اعلام میکند ما متولی نگهداری کودکان هستیم که در این جهت مهدهای کودک زیر نظر ما هستند.
مسئولیت خانههای بازی را برعهده میگیریم، به شرط آنکه ...
دکترهادی کریمی اصل، سرپرست اداره کل بهزیستی استان قم در گفت و گو با ایسنا بیان کرد: مراکزی که قصد ارائه خدمات به مردم را دارند باید مجوزهای قانونی فعالیت را داشته باشند، حال آیا تمام خانههای بازی استان قم مجوز دارند؟ اگر دارای مجوز هستند باید سازمان مربوطه که از آن اخذ مجوز کردهاند مشخص باشد تا بتوانند نظارتهای لازم را اعمال کنند.
وی ادامه داد: تاکنون برسر این موضوع که کدام سازمان باید ناظر و صادرکننده مجوز خانههای بازی باشد بحثهای مختلفی وجود داشته و شورای شهر قم با صدور مجوز توسط شهرداری به خانههای بازی مخالفت کرده است، البته سازمانهای دیگری مثل فرهنگ و ارشاد نیز اعلام آمادگی برای صدور مجوز کردهاند.
کریمی اصل باتوجه به اینکه بهزیستی سازمان تخصصی حمایتی، برای ارتقای سلامت اجتماعی جامعه و از جمله کودکان است عنوان کرد: ضوابط و دستورالعمل مهدهای کودک بهزیستی موجود است و در مورد خانههای بازی کودکان دستورالعمل مستقلی هنوز ابلاغ نشده و اگر خانههای بازی بتوانند شرایط خود را با قوانین و استانداردهای ما وفق دهند و از نظر مربیان یا افراد شاغل در آنجا و استاندارد مکان و وسایل مورد تایید قرار گیرند، میتوانیم مسئولیت و نظارت برخانههای بازی را برعهده بگیریم.
سرپرست ادارهکل بهزیستی توصیه کرد: از والدین میخواهیم به مراکزی که دارای مجوز نیستند مراجعه نکنند زیرا در صورتی که حادثهای رخ دهد هیچ سازمانی پاسخگو نیست و اگر خانههای بازی دارای مجوز قانونی هستند باید مجوز را در محلی که مورد دید مراجعهکنندگان است نصب کنند.
علی حسینی سرپرست معاونت آموزش جهاددانشگاهی قم نیز با اشاره به اهمیت و جایگاه بازی در رشد و آموزش کودکان، به خبرنگار ایسنا گفت: قم کلان شهری دارای خرده فرهنگهاست، لذا در این جغرافیا لزوم آموزش و فرهنگسازی از سنین کودکی از اهمیت بالایی برخوردار است چراکه بهترین زمان برای ارائه آموزش همین دوران کودکی است.
وی با اشاره به تجربه جهاددانشگاهی در امر آموزش مربیان مهدهای کودک ادامه داد: مرکز آموزش جهاددانشگاهی آمادگی دارد در سه حوزه تربیت و آموزش مربیان، مدیران و موسسان خانههای بازی دورههایی را تدوین و ارائه کند.
حسینی با بیان اینکه استقبال از خانههای بازی روزافزون است، بر ضرورت نظارت بر این اماکن تصریح کرد و گفت: لازم است هرچه سریعتر متولی مشخصی برای خانههایبازی مشخص شود، جهاددانشگاهی نیز تمام توان خود را در حوزه آموزش مربیان و تولید محتوای جذاب برای کودکان به کار خواهد بست.
با توجه به اظهارات فوق، تا کنون هیچیک از مراکز و ارگانها، مسئولیت نظارت بر خانههای بازی را برعهده نگرفتهاند و این مسئلهایست که باید هر چه زودتر مورد پیگیری قرار گیرد.
از سوی دیگر به جهت اهمیت تربیت و آموزش کودکان، وظیفه خانوادهها دقت در انتخاب محل حضور و نگهداری کودک است، لذا باید توجه شود به مراکز دارای مجوز و تحت نظارت مراجعه داشته باشند.
گزارش از فاطمه غلامین، خبرنگار ایسنا
انتهای پیام