فیلم Papillon 2017؛ هی! من هنوز زنده ام!

تماشای فیلم‌های ماجراجویانه‌ای که در آن یک زندانی برای آزادی‌اش تلاش می‌کند همیشه پای ثابت فیلم بازان است. اگر این فیلم با هنرنمایی رامی مالک و یا داستین هافمن ساخته شده باشد و البته یک کار اقتباسی هم باشد که بی شک خاطر خواهان بسیاری خواهد داشت. فیلم Papillon قدیمی که سیاه و سفید بود را که به خاطر دارید؟ این بار Michael Noer در سال ۲۰۱۷ با بازسازی این فیلم توانسته است اثری نه به ماندگاری فیلم Papillon فرانکلین جی سال ۱۹۷۳ ولی یک Papillon با ورژن جدید برای دوستداران این داستان فوق العاده زیبا بسازد که دیدنش را به دوستداران فیلم‌های ماجراجویانه توصیه می‌کنیم. برای بررسی و تحلیل فیلم Papillon سال ۲۰۱۷ با نت نوشت همراه باشید.

فیلم Papillon

هی! من هنوز زنده ام!

فیلم Papillon محصول ۲۰۱۷ به کارگردانی Michael Noer اثری که بازسازی فیلم Papillon ساخته‌‌ی فرانکلین جی. شافنر و محصول ۱۹۷۳ است و برای مخاطب بسیار یادآور فیلم رستگاری در شاوشنگ است.

مایکل نوئر Michael Noer کارگردان و مستند ساز دانمارکی متولد ۱۹۷۸ به پشتوانه‌ی حمایت‌های همه‌ جانبه‌ی استودیوی یونیورسال بعد از حدود ۴۴ سال دست به ساخت یک نسخه‌ی بازسازی‌ شده از فیلم پاپیون زده است و بعد از اکران هر چند محدود این فیلم، الآن فیلم Papillon در دسترس علاقه‌مندان قرارگرفته است. در بازسازی این فیلم سینمایی رامی مالک در نقش لوئیس دگا و به جای داستین هافمن به ایفای نقش پرداخته و چارلی هونام Charlie Hunnam در نقش آنری ‘پاپیون’ شاریر به جای استیو مک کوئین ظاهر شده است.

بیشتر بخوانید: فیلم نور زندگی من Light of My Life: عشق، رساترین نمود جهان واقع

به طور قطع یکی از موقعیت‌های مهم سرگذشت هنری شاریر چه در کتاب خاطرات او و چه در نسخه‌های کلاسیک و مدرن فیلم، نشان دادن رنج، عقوبت و فشار‌های احساسی و روانی او در سلول‌های انفرادی زندان بوده است.

فیلم‌نامه پاپیون در ژانر درام و زندگینامه بر پایه خود زندگی‌نامه‌های آنری شاریر تحت عناوین پاپیون و بانکو و همچنین اقتباس سینمایی ۱۹۷۳ نوشته‌‌ی دالتون ترامبو و لورنزو سمپل نگاشته شده‌ی است. از دیگر بازیگران آن می‌توان به تامی فلاناگان، ایان بیتی و … اشاره کرد. فیلم در مکان‌های مختلفی از اروپا از جمله در مونته‌نگرو و به ویژه در بلگراد صربستان فیلم‌برداری شده است.

بازسازی یک نسخه‌‌ی قدیمی هم از جهتی آسان است چرا که راه مشخص است و هم از جهتی دشوار چرا که اگر پای فیلمی اسطوره‌ای در میان باشد از جهت مقایسه‌‌ی کیفی و حفظ محبوبیت فیلم، کار عوامل آن بسیار سخت است. از این جهت نقدهای بسیاری به فیلم Papillon وارد است. حال باید ببینیم که درباره‌‌ی نسخه‌‌ی جدید این فیلم که کارگردان برای ساخت دوباره‌‌ی آن جسارت بالایی داشته پس از مدت زمان کوتاهی به فراموشی سپرده خواهد شد یا حداقل برای چند سال در ذهن‌ها ماندگار خواهد ماند.

بیشتر بخوانید: فیلم شاهین مالت The Maltese Falcon؛ شکارچی شکار نمی‌شود!

پوستر فیلم Papillon

البته که تفاوت‌های هوشمندانه‌ی که در آغاز و پایان‌بندی فیلم و نیز برخی تمایزها در شیوه‌ی قصه‌پردازی داستان وجود دارد. اما با این حال نباید از حق بگذریم که Papillon فیلمی است ساختارمند، قابل‌ احترام و تاثیرگذار که در داستان و شخصیت پردازی تا حدود زیادی موفق ظاهر شده است. نوئر از لحاظ رعایت چگونگی فرم ساختاری در شروع و پایان‌ بندی فیلم، متفاوت و خوش‌ ساخت و در عین‌ حال تحسین‌ برانگیز عمل کرده است.

در شروع نسخه‌ی کلاسیک شاهد چگونگی به زندان افتادن شاریر نیستیم و بلافاصله درون درام قرار می‌گرفتیم اما در نسخه‌ی جدید، طبق فرمول آشنای آثار هالیوودی مقدمه چینی وجود دارد. پاپیون، دارای فیلمنامه‌ای منسجم و ساختاری کلاسیک و خطی‌ست، البته در جاهایی ریتم داستان کند شده و از حوصله‌‌ی مخاطب خارج می‌شود.

آنری شایر به دلیل پروانه‌‌ی خالکوبی شده روی سینه‌اش در میان هم بندهایش پاپیون لقب می‌گیرد و نام فیلم نیز بر همین اساس انتخاب شده است.

داستان فیلم Papillon زندگینامه‌ی واقعی و پر فراز و نشیب Henri Charrière آنری شاریر با نام مستعار پاپیون است که پس از متهم شدن به ارتکاب قتل با حکم دادگاه فرانسه به تبعید به زندان قرون‌ وسطایی گویان ـ یکی از مستعمره‌‌های فرانسه ـ در آمریکای جنوبی، محکوم می‌شود.

ود او منکر هر گونه دخالت در قتل است و مدعی است که برای او پاپوش درست کرده‌اند. او در تمام طول محکومیتش خود را بی گناه دانست. با این حال چاره‌ای جز پذیرفتن حکمش ندارد.

پاپیون در طول مسیر با لوئیس دگا که به خاطر جعل اوراق، روانه‌‌ی زندان شده بود، آشنا می‌شود. دگا قدرتمنداست و با خود پول زیادی همراه دارد. او برای در امان ماندن جانش از دست زندانیان که از ماجرای پولش با خبرند، نیاز به حمایت دارد.

پاپیون که از همان ابتدا به فکر فرار از زندان است، پیشنهاد حمایت از دگا را به شرط حمایت مالیش برای فرار می‌دهد. به مرور رفاقت میان این دو عمیق و عمیق تر می‌شود و ادامه‌‌ی داستان …در بدو ورود، مسئولین زندان، قوانین برخورد با فرار را اینچنین بیان می‌کنند:

«از هر جایی که آمده اید، جایی برای فرار نیست. اولین اقدام برای فرار، ۲ سال از دوره‌‌ی محکومیت در انفرادی؛ دومین بار ۵ سال بیشتر؛ تلاش بیشتر: اعدام با گیوتین.»

به طور قطع یکی از موقعیت‌های مهم سرگذشت هنری شاریر چه در کتاب خاطرات او و چه در نسخه‌های کلاسیک و مدرن فیلم، نشان دادن رنج، عقوبت و فشار‌های احساسی و روانی او در سلول‌های انفرادی زندان بوده است. در پاپیون مدرن بر خلاف نسخه‌‌ی کلاسیک، نشان دادن خشونت و صحنه‌های خشن هیچ اباء و امتناعی به خرج نداده است به همین دلیل اگر حساس به دیدن این صحنه‌ها و همین طور زیر ۱۷ سال هستید، تماشای آن را فراموش کنید.

بیشتر بخوانید: فیلم The Irishman مرد ایرلندی ساخته‌ی مارتین اسکورسیزی؛ در انتظار خلق یک نوستالژی

نمایی از فیلم Papillon

آنری شایر به دلیل پروانه‌‌ی خالکوبی شده روی سینه‌اش در میان هم بندهایش پاپیون لقب می‌گیرد و نام فیلم نیز بر همین اساس انتخاب شده است. چارلی هونام در نقش پاپیون یکی از بهترین بازی‌های زندگی حرفه‌اش را انجام داده است. او برای بازی در نقش اصلی این فیلم حدوداً ۱۸ کیلوگرم کم کرده است و در این باره گفته است:

“من برای فیلم Papillon باید ۱۸ کیلوگرم کم می‌کردم. البته اجباری نبود ولی به نظر خودم مهم بود که این کار را بکنم. وقتی دیدم که مایکل نویر تصمیم گرفته که فیلمبرداری را پشت سر هم انجام دهد، پیش خودم فکر کردم فرصت مناسبی است که جلوی دوربین در طی فیلم کمی وزن کم کنم. من تا حالا دو بار این کار را انجام داده‌ام که متأسفانه بار اول که در فیلم The Lost City of Z همین مقدار وزن را کم کردم، خیلی در فیلم مشخص نبود و دیده نشد. حالا دوباره تقریباً همان مقدار وزن کم کردم و حاضرم برای فیلم هر کاری انجام دهم.”

بازی رامی مالک در فیلم Papillon

فیلم Papillon در ستایش آزادی است، مفهومی جهان شمول که در همه‌‌ی ادوار تاریخی، دغدغه‌‌ی جوامع بشری بوده و بشر برای رسیدن به آن مسیرهای گوناگونی را پیموده و می‌پیماید. درنهایت فیلم پاپیون محصول ۲۰۱۷ میلادی، اثری خوش‌ساخت، قابل‌قبول و مورداحترام است.

گفتنی است فیلم Papillon با صداپیشگی منوچهر اسماعیلی به جای استیو مک کوئین و ناصر طهماسب به جای داستین هافمن به فارسی دوبله شده و یکی از بهترین فیلمهای دوبله شده تاریخ ایران به حساب می‌آید.

شاید این مطالب هم خواندنی باشد:

فیلم هتل بزرگ بوداپست The Grand Budapest Hotel

فیلم Hugo هوگو ساخته‌ی مارتین اسکورسیزی

فیلم Big Fish ساخته تیم برتون؛ در ستایش خیال پردازی و جدال بین حقیقت و خیال.