تو کجایی که ببینی به غم افتاده مسیرم
نگرانم که نیایی و من از درد بمیرم
همه از عشق سرودند و من از چشم توگفتم
به همان چشم تو بودست که اینگونه اسیرم
دل دیوانه ی من هیچ نخواهد بجز از گل
گل من جز تو محالست که من یار بگیرم
منم آن شاعر عاشق که ز هجران تو مجنون
من ز هجران تو بودست که گمگشته ضمیرم
چو نباشی گل من زندگی ام عین جهنم
چو همان ماهئ افتاده به دامان کویرم
صابر ستوده
نگرانم که نیایی و من از درد بمیرم
همه از عشق سرودند و من از چشم توگفتم
به همان چشم تو بودست که اینگونه اسیرم
دل دیوانه ی من هیچ نخواهد بجز از گل
گل من جز تو محالست که من یار بگیرم
منم آن شاعر عاشق که ز هجران تو مجنون
من ز هجران تو بودست که گمگشته ضمیرم
چو نباشی گل من زندگی ام عین جهنم
چو همان ماهئ افتاده به دامان کویرم
صابر ستوده