تو اَز قبیله یِ عشقی و حکایتَتْ کهکشانی اَز نورْ استْ
تو خاسْتْگاهِ یَلانی؛ آرش و سیاوش و حاجْ قاسمْ اَتْ پورْ استْ
ققنوسْ وارْ سَر بَرآوَرَنْد از خاکِسترِ آتشکدهْ اَتْ، سَروها
تو مَهدِ نیکانی و روایتِ دلیرانَتْ سَربِسَر شورْ استْ
هرگز نَرِسَدْ دستِ اهریمنْ بِه خاکِ تو اِی وطَنَمْ، ایرانْ
زیرا که جایْ جایَتْ پُر از تَهَمتَن و شیراَوژن و سلحشورْ استْ
حک شُدهْ رویِ نگینِ انگشتَرَتْ، نقشِ ستاره یِ داوودْ
مَعاذَ الله! مَعاذَ الله! معاذَ الله! که چشمِ بَدْ زِ تو دورْ استْ
همایِ اندیشه و فِکرَتْ هوایِ کویِ تو را می کُنَدْ و
انگارْ تارِ تو با پودِ خیالِ منْ هَم آغوش گشته، مسحورْ استْ
س. ص. گُلنار
۱۷ دی ماه ۹۸
تو خاسْتْگاهِ یَلانی؛ آرش و سیاوش و حاجْ قاسمْ اَتْ پورْ استْ
ققنوسْ وارْ سَر بَرآوَرَنْد از خاکِسترِ آتشکدهْ اَتْ، سَروها
تو مَهدِ نیکانی و روایتِ دلیرانَتْ سَربِسَر شورْ استْ
هرگز نَرِسَدْ دستِ اهریمنْ بِه خاکِ تو اِی وطَنَمْ، ایرانْ
زیرا که جایْ جایَتْ پُر از تَهَمتَن و شیراَوژن و سلحشورْ استْ
حک شُدهْ رویِ نگینِ انگشتَرَتْ، نقشِ ستاره یِ داوودْ
مَعاذَ الله! مَعاذَ الله! معاذَ الله! که چشمِ بَدْ زِ تو دورْ استْ
همایِ اندیشه و فِکرَتْ هوایِ کویِ تو را می کُنَدْ و
انگارْ تارِ تو با پودِ خیالِ منْ هَم آغوش گشته، مسحورْ استْ
س. ص. گُلنار
۱۷ دی ماه ۹۸