برایمان دعا کن

حاج قاسم سلیمانی در زمان حیات پربرکتش از مردم ‌پرسید که آیا من در ذهن‌تان آدم خوبی هستم؟ «آن چیزی که من از شما طلب می کنم در این جمع این است آن چیزی که من برای بعضی از دوستان شهیدم در کنار قبر توانستم اقرار بگیرم و سوال کردم از خیلی ها که فلانی چه طور آدمی بود، آنها گفتند آدم خوبی بود. این اقرار به دلیل حرمتی که مومن دارد و شما مومنید و در جمعتان مخلصین زیاد وجود دارد. آن چیزی که بیش از این لطفی که برای من کردید این اقرار است. که آیا من در ذهن شما آدم خوبی هستم. این را می خواهم جواب بدهید. از شما سوال می کنم من در ذهن شما آدم خوبی هستم؟ من از خداوند سبحان طلب می کنم همانطور که «الم یعلم بان الله یری» «و او می بیند و مکتوب می کند و در روزی برملا می کند، این شهادت شمار را بپذیرد» و امیدوارم روزی در کنار جنازه من هم این شهادت را همراه با دیگران بدهید...

دیدی سردار دلها که چطور همه ملت ایران و عراق و کشورهای دیگر شهادت خوبییت را دادند و شهادت دادند که جزء خوبی از تو به یاد ندارند، «اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا»

بامداد چهارشنبه گوشه ای از گلزار شهدای کرمان ایستاده بودم. منتظر مراسم خاکسپاری تا گزارشش را ارسال کنم. خانمی در کنارم بود. این وقت صبح ساعت حول و حوش ۴ صبح. چرا خانه نمی ری و استراحت نمی کنی. برایم از عشق و اراداتش به سردار می گوید. « سردار دل ها من همیشه می‌بینم مادرم سرنمازهایش، توی تک تک دعاهایش از خدا سلامتی و طول عمر فرزندانش را می‌خواهد اما بعد شهادتت دستشو رو سر ما کشید و با یه آه و یه حسرت عمیق گفت کاش خدا شما رو قربانی سردار سلیمانی می‌کرد تا علم از علمدارِ رهبر به دست علمدارِ دیگری منتقل نمی‌شد... کاش شما قربانی سردار می‌شدید تا رهبرمان عزادار سردار سلیمانی نمی‌شد... فقط یک رهرو راه حق می تواند آنقدر عزیز باشد که مادری که فرزندانش رو از تمام دنیا بیشتر دوست دارد، حسرت قربانی فرزندانش قلبش را به درد بیاره... مادرم میدونه مکتب تو مکتب امام حسین(ع) بود و تو سرباز امام زمان (عج) بودی و جان فدایی برای تو یعنی فدا شدن در راه امام زمان(عج)... مامانم حق داره ناراحت باشه...کاش انقدر لیاقت داشتیم که به جای تو ماجانمان را می‌دادیم... حاج قاسم تو فرمانده بزرگی بودی که هزاران مادر مانند مادرم آرزو داشتن فرزندانشان رو فدای تو و هدفت و راهت کنند»

عجب صحنه هایی... چه جلوه هایی... یاد صبح روز سه شنبه افتادم همین جا... بالای مزار شهید سلیمانی کنار مزار شهید یوسف الهی ... یاد حرفهای زینب شیخ شعاعی افتادم ... زینب فرزند شهید محمد شیخ‌شعاعی در روز تشییع پیکر حاج قاسم سلیمانی در محل تدفین(کنار مزار شهید یوسف‌الهی) نشسته بود و با گریه به حاج قاسم می‌گفت: «عموجون غصه نخور، دردت به جانم پارسال که آمدی پیش ما، کفنت را آوردی تا برایت امضاء کنیم من، فاطمه خواهرم، حسین برادرم و نرگس مادرم، کفن شما را امضاء کردیم.»

«عموجان سلام ما را به بابا محمدمان برسان. عموجان شما اکنون شهید شدی و من همانجایی که آرزویت بود دفن شوی نشسته‌ام. همیشه می‌گفتی گلزار شهدای کرمان؛ کنار شهید یوسف‌الهی. همین جا نشسته‌ام تا بیایی... عموجانم بیا.. بابایم محمد مهمان دارد ... بابا محمدم چند متر با شما فاصله دارد... خوشبحالتان که اینقدر همدیگر را دوست داشتید...من کنار شهید یوسف‌الهی نشسته‌ام؛ منتظرت می‌مانم تا برسید... منتظرم.»

یاد التماس های زینب افتادم که با گریه بر سر مزارت التماس می کرد که وصیتت را اجرایی کنند و در همین جا تدفینت کنند... دقیق یادمه که به سردار قالیباف می گفتی «خودش گفته... خودش نوشته...بارها و بارها به سردار حسنی سعدی هم گفته به هممون گفته که من می خواهم پیش شهید یوسف الهی باشم... عموی من فقط این جا را از دنیا می خواست... وصیتش را زمین نندازید... التماستون می کنم... به خودم گفت من رو در کنار شهید یوسف الهی دفن کنید... توروخدا همین جا دفنش کنید»

حاج قاسم تو رفتی و به آرزویت رسیدی... ما هم وفای به عهد کردیم... حال حاج قاسم تو هم برای ما دعا کن تا بتوانیم در راه و آرمان های تو قدم بر داریم...

یادداشت از «سارا سلطانی» خبرنگار ایسنا

انتهای پیام