«ازگاوبندی تا پارسیان» خاطراتی تلخ وشیرین درگذرزمان

این کتاب در۳۹۴ صفحه با هزار جلد تیراژ به همت انتشاراتی نشراناالحق منتشرشده و دربرگ برگ آن نویسنده تصاویر وعکس‌های بجای مانده از روزگاران گذشته وحال را به تصویر کشیده که فرهنگ، تاریخ، سنن وباورهای مردمان هرجامعه را به نمایش می‌گذارند وگویای تلاش‌های انسان‌هایی است که درهر دوره برفرهنگ وتمدن جامعه خویش تاثیرگذار بوده‌اند.

«زمینه های جغرافیایی وتاریخی»، «مسوولان وشخصیت‌های سیاسی»، «مسوولان وشخصیت‌های فرهنگی وهنری»، «شخصیت‌های اجتماعی واقتصادی»، «اماکن عمومی وبانیان آن‌ها»، «مراسم و آداب ورسوم»، «ورزش وپیشکسوتان ورزشی» و «موراد متفرقه» هشت فصل این کتاب را شامل می‌شود که نگارنده دراین اثر برای بیان سرتحول شهرستان پارسیان از گذر تاریخ، زبان تصویر وعکس را برگزیده وبا شیوه‌ای به طورکامل واقع گرایانه و بدون قضاوت و یا تحلیل شخصی، تنها به مختصر زیرنویس جهت معرفی عکس و تصویر اکتفا کرده است.

هدف از گردآوری این مجموعه آشناکردن علاقه‌مندان به دورانی است که شهرستان پارسیان در حوزه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و اقتصادی سپری کرده است؛همچنین ثبت ونگهداری اسناد مصور وتصاویر چهره‌های تاثیرگذار که احتمالا درگذر زمان دست خوش تغییر کیفیت و فرسودگی و نیز درمعرض نابودی قراردارند برای نگارنده اهمیت فراوان داشته است.

پارسیان درگذر زمان

نویسنده درفصل نخست آن پارسیان را از لحاظ جغرافیایی و گذر زمان معرفی کرده وگفته است این شهرستان درغرب هرمزگان و درفاصله ۴۰۰ کیلومتری بندرعباس مرکز استان است.این شهرستان از شمال به شهرستان لامرد استان فارس، از جنوب به آب‌های خلیج فارس، از مشرق به بخش شیبکوه بندرلنگه و ازمغرب به منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی شهرستان عسلویه منتهی می‌باشد.

درسال ۱۲۸۵ خورشیدی که ایران دارای ۴ ایالت، ۱۲ ولایت و ۱ دارالخلافه بوده، گاوبندی (پارسیان کنونی) جزو ایالت فارس وبنادر بوده است و درتقسیمات کشوری سال ۱۳۱۶ خورشیدی پارسیان درنقشه جغرافیای کشور بخش شناخته شده و تابع شهرستان لارستان استان فارس بوده است.

براساس گزارش (تیمسار رزم آرا) درسال ۱۳۲۱ هجری شمسی ازطرف سازمان جغرافیای ارتش، بخش گاوبندی با تابعیت لارستان از ۶ دهستان تشکیل شده بود که عبارت از دهستان حومه ۲۷ قریه، گله‌دار ۲۰ قریه، تراکمه ۳۳ قریه، بیرم-اشکنان ۲۶ قریه، وراوی ۳۶ قریه و مرباغ ۱۹ قریه است.

در اوایل دهه‌ی چهل با ارتقای بندرلنگه به شهرستان، پارسیان نیزتابع بندرلنگه شد.با تشکیل استان ساحلی، پارسیان از استان فارس منتزع و تابع این استان گردید و بخش پارسیان درسال ۱۳۸۳ هجری شمسی به شهرستان ارتقاء یافت.

نام قدیم آن گاوبندی بوده و درسال ۱۳۸۶ خورشیدی درسفر اول ریاست جمهوری وقت کشورمان (محمود احمدی نژاد) به این شهرستان، با پیشنهاد مردم وپیگیری (عبدالرضا شیخ الاسلام) استاندار وقت هرمزگان به پارسیان تغییر نام یافت.

براساس آخرین تقسیمات کشوری شهرستان پارسیان از ۲ بخش به نام‌های مرکزی و کوشکنار و چهار دهستان به نام‌های بوچیر، مهرگان، بهدشت و کوشکنار و سه نقطه شهری به نام‌های کوشکنار، پارسیان و دشتی و ۴۲ روستا (۴۰روستای دارای سکنه) تشکیل شده‌است.

جمعیت شهرستان پارسیان براساس سرشماری سال ۱۳۹۰ تعداد ۴۲ هزار و ۸۴۳ نفر بوده که از این تعداد ۱۲هزار و ۵۴۴ نفر جمعیت شهر پارسیان را تشکیل می‌دهند.

«براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ خورشیدی جمعیت شهرستان پارسیان به ۵۰ هزار و ۵۹۶ نفر رسیده است.»

بخشی از کتاب

نقشه فارس وحدود آن از زمان قاجاریه تا سال ۱۳۳۹ خورشیدی (جغرافیای مفصل ایران جلد۲، تالیف مسعود کیهان، ترسیم حسین گونیلی) دراین نقشه منطقه پارسیان با مرکزیت فومستان معرفی شده است.(صفحه ۲۰ کتاب)

براساس بررسی باستان شناسی وپژوهشی انجام گرفته در اسفندماه ۱۳۸۴ خورشیدی توسط علیرضا عسکری چاوردی مشخص شد که تپه‌های هفت‌گانه تُل پَرگو یا تنب پرگان پارسیان دارای قدمت واصالت بالایی می‌باشند که درچندین دوره دارای سکونت بوده، به همین جهت پس از راه اندازی نمایندگی میراث فرهنگی درسال ۱۳۹۵ هجری شمسی با پیگیری بوجودآمده توسط سیدحامل کاملی مسوول میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و حمایت محمد رادمهر فرماندارپارسیان درجذب اعتبار لازم، همچنین همکاری وپیگیری‌های مستمر محسن ضیایی مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هرمزگان مرحله اول این اثر تاریخی و مهم مورد کاوش قرارگرفت.

حکمرانان وضابلان گاوبندی ازسال ۱۳۸۳هجری قمری تا ۱۳۱۵ خورشیدی

عکس از: کتاب وقایع اتفاقیه

درباره نویسنده

نصرالله کریمی فرزند اسماعیل درسال ۱۳۳۶ در روستای قاسمعالی از توابع شهرستان پارسیان استان هرمزگان در یک خانواده‌ی فرهنگی متولدشد.

درخردادماه سال ۱۳۵۳ با هدایت و راهنمایی پدرش که نخستین معلم منطقه بوده وعلاقه‌ی وی را به شغل شریف معلمی خوب تشخیص داده بود در آزمون ورودی دانش سرای مقدماتی شرکت نمود و از مهرماه ۱۳۵۳ با ورود به دانش سرا به استخدام آموزش وپرورش درآمد.

پس از طی دوره ی ۲ ساله ی دانش سرا و ۲ سال خدمت سربازی درکسوت سپاهی دانش در آذرماه ۱۳۵۷ درآموزش و پرورش شهرستان پارسیان مشغول به خدمت شد.

سرانجام در آذرماه ۱۳۸۳ به افتخار بازنشستگی نایل شد ولی خود را بازنشسته تلقی نکرده و به کار تالیف مشغول شد.

از ترکمن تا پارسیان (یادمان خاندان کریمی درجنوب فارس)، خلیج فارس و کرانه‌های شمالی (از بندرلنگه تا عسلویه و سیراف)، تاریخچه آموزش و پرورش جنوب ایران، پارسیان: پاسبان خلیج فارس و آیین همنشینی و دوستی از دیگر تالیفات این نویسنده است.